Fenek pustynny

Fenek pustynny
Vulpes zerda[1]
(Zimmermann, 1780)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

drapieżne

Podrząd

psokształtne

Rodzina

psowate

Rodzaj

lis

Gatunek

fenek pustynny

Synonimy
  • Fennecus zerda (Zimmermann, 1780)
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]
Status iucn3.1 LC pl.svg
Zasięg występowania
Mapa występowania

Fenek pustynny[3], fenek[4] (Vulpes zerda), lis pustynny – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny psowatych (Canidae).

Występuje na suchych i pustynnych terenach Półwyspu Arabskiego i północnej Afryki[5]. Będąc najmniejszym przedstawicielem rodziny psowatych, uchodzi za największego ssaka drapieżnego Sahary. Osiąga 30–40 cm długości, samce ważą ok. 1,5 kg, samice ok. 0,8 kg[6]. Ma charakterystyczne, duże uszy, dorastające do 15 cm, dzięki którym ma dobry słuch i może efektywnie chłodzić ciało. Fenek jest zwierzęciem nocnym, sypia w podziemnych norach. Odżywia się szarańczakami, chrząszczami, poluje także na ptaki i gryzonie.

Nemui kitune.jpg

Fenki są zwierzętami społecznymi. Żyją w grupach do 10 osobników. Zwierzęta te są terytorialne i pilnują swojego obszaru polowań, znacząc je odchodami[7]. Ruję odbywają zimą, ciąża trwa 50-55 dni, małe rodzą się w marcu lub kwietniu, 1-6 w miocie[6]. Ważą po 25-28 g i mierzą 10 cm długości, z czego połowa przypada na ogon. Początkowo srebrzysto-czarne, po 2 tygodniach zmieniają ubarwienie futra na beżowe, a w wieku 3 miesięcy uzyskują puszysty długi ogon z czarnym końcem oraz gęste, długie i jasnobrązowe futro typowe dla osobników dorosłych. Żyją do 10 lat w warunkach naturalnych, a w niewoli do 12 lat[6].

Fenki mają łagodne usposobienie i łatwo je oswoić. Często spotykane są w hodowlach prywatnych. Najwięcej fenków mieszka na Saharze, w jej środkowej części. Fenek śpi za dnia, w piasku Sahary. Kopie norki, a od nich kilka dróg ewakuacji. Ściany wzmacnia roślinami, piórami i sierścią. W norce nie mieszka sam, tylko z całą rodziną. Żeruje nocą. Poluje na chrząszcze, ptaki i jaszczurki, zjada też jaja. Rośliny są dla niego źródłem wody, bez której potrafi się obejść naprawdę długo.

Przypisy

  1. Vulpes zerda, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
  2. T. Wacher, K. Bauman, F. Cuzin, Vulpes zerda, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2015 [online], wersja 2015.1 [dostęp 2015-07-13] (ang.).
  3. Systematyka i nazwy polskie za: Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 151. ISBN 978-83-88147-15-9.
  4. K. Kowalski (redaktor naukowy), A. Krzanowski, H. Kubiak, G. Rzebik-Kowalska, L. Sych: Ssaki. Wyd. IV. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1991, s. 72, seria: Mały słownik zoologiczny. ISBN 83-214-0637-8.
  5. Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Vulpes zerda. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 24 października 2009]
  6. a b c R. & P. Myers Adams, Vulpes zerda, (On-line), Animal Diversity Web, 2004 [dostęp 2010-01-19] (ang.).
  7. Fennec Fox, Wild Life Learning Center, 12 lipca 2006 [dostęp 2020-06-15] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-15] (ang.).

Media użyte na tej stronie

Status iucn3.1 LC pl.svg
Autor: unknown, Licencja: CC BY 2.5
Wikispecies-logo.svg
Autor: (of code) -xfi-, Licencja: CC BY-SA 3.0
The Wikispecies logo created by Zephram Stark based on a concept design by Jeremykemp.
Vulpes zerda eka zoo.jpg
Autor: Zhuravlik, Licencja: CC BY-SA 3.0
Фенек в зоопарке г. Екатеринбурга.
Nemui kitune.jpg
Autor: su neko, Licencja: CC BY 2.0
Fennecus, vulpes cavaiissima cum auribus maioribus.