Feng Menglong

Feng Menglong (ur. 1574 w Changzhou w prow. Jiangsu, zm. 1645) – chiński poeta, historyk i pisarz z czasów późnej dynastii Ming.

Pisał w języku potocznym; większość jego prac to ówczesna literatura „popularna”, której był zapalonym i niestrudzonym kolekcjonerem, redaktorem i propagatorem (mimo że nie była ona wysoko ceniona przez konfucjańskie elity): edycje i kompilacje historii, powieści, almanachów itp.. Jego najbardziej znane powieści to Pingyao Zhuan (Rewolta Maga) i Dongzhou Lieguo Zhi (Dzieje Królestw Walczących Wschodniej Epoki Zhou); w 1620 wydał Gujin Xiaoshuo (Stare i nowe opowiadania); zbiór ten, pod zmienionym tytułem Yushi mingyan („Jasne pouczenia dla nauczania świata”) wraz ze zbiorami Jingshi tongyan („Pospolite pouczenia dla ostrzeżenia świata”, 1624) i Xingshi hengyan („Ciągłe pouczenia dla obudzenia świata”, 1627) tworzą razem cykl Sanyan („Trzy pouczenia”), uznawany za jego najważniejsze dzieło. Oprócz tego był redaktorem dramatów, a także wydał kolekcję anegdot i dowcipów.

Był zwolennikiem szkoły filozoficznej Wang Yangminga, a w szczególności jego następcy Li Zhi, który podkreślał wagę wyrażania ludzkich uczuć i zachowań w literaturze.

Bibliografia

• Victor H. Mair: The shorter Columbia anthology of traditional Chinese literature. New York: Columbia University Press, 2000, s. 285. ISBN 0-231-11999-2.
• David L. Rolston: Traditional Chinese fiction and fiction commentary : reading and writing between the line. Stanford, Calif.: Stanford University Press, 1997, s. 270-273. ISBN 0-8047-2720-1.

Linki zewnętrzne

• Projekt Gutenberg, dzieła Feng Menglonga (w jęz. chiń.)
• Pingyao Zhuan w przekładzie angielskim