Ferdinand Buffa

Ferdinand Buffa
Data i miejsce urodzenia

22 stycznia 1926
Dlhá Lúka

Data śmierci

2012

Zawód, zajęcie

językoznawca

Narodowość

słowacka

Alma Mater

Uniwersytet Komeńskiego w Bratysławie

Ferdinand Buffa (ur. 22 stycznia 1926 w Dlhej Lúce[1][2] (dziś część Bardejowa), zm. 2012[3]) – słowacki językoznawca. Zajmował się dialektologią słowacką. Posiada także wkład w dziedzinie badań terminologicznych[1].

W latach 1945–1950 studiował na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Komeńskiego w Bratysławie (język słowacki i filozofia). W 1950 uzyskał „mały doktorat” (PhDr.). W tymże roku został zatrudniony w Instytucie Językoznawstwa im. Ľudovíta Štúra. W 1960 stał się kandydatem nauk, w 1964 zaś został powołany na stanowisko docenta[1].

Był także lektorem języka polskiego na Uniwersytecie Komeńskiego. W 1967 r. został członkiem rady redakcyjnej czasopisma „Slovenská reč”, a w latach 1953–1961 pełnił funkcję redaktorską w czasopiśmie „Slovenské odborné názvoslovie”[1].

Ogłosił szereg książek specjalistycznych oraz praktycznych podręczników językowych[1]. Współtworzył słowniki słowacko-polskie[1].

Wybrana twórczość

  • Nárečie Dlhej Lúky v Bardejovskom okrese (Bratysława 1953)
  • Vznik a vývin slovenskej botanickej nomenklatúry (Bratysława 1972)
  • Šarišské nárečia (Bratysława 1995)
  • Poľsko-slovenský frazeologický slovník (Preszów 1998)
  • Z poľsko-slovenských jazykových vzťahov. Konfrontačný náčrt. Vydané z príležitosti XIII. medzinárodného zjazdu slavistov v Krakove 1998 (Preszów 1998)
  • Slovník šarišských nárečí (Preszów 2004)
  • Moja Dlhá Lúka (Preszów 2004)
  • Odveké múdrosti šarišského ľudu (Preszów 2007)

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f Jozef Mistrík, Encyklopédia jazykovedy, wyd. 1, Bratislava: Obzor, 1993, s. 93, ISBN 80-215-0250-9, OCLC 29200758 (słow.).
  2. ↑ buffa (słow.). Gymnázium Leonarda Stöckela. [dostęp 2020-01-01].
  3. ↑ Miloslav Smatana, Za Ferdinandom Buffom, „Slovenská reč”, 5–6, 2012 (słow.).