Ferdinand Schaal

Ferdinand Schaal

generał wojsk pancernych
Data i miejsce urodzenia	7 lutego 1889 Fryburg Bryzgowijski
Data i miejsce śmierci	9 października 1962 Baden-Baden
Przebieg służby
Lata służby	1908–1944
Siły zbrojne	Armia Cesarstwa Niemieckiego Reichswehra Wehrmacht
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa kampania wrześniowa kampania francuska atak Niemiec na ZSRR
Odznaczenia

Ferdynand Schaal (ur. 7 lutego 1889 we Fryburgu Bryzgowijskim, zm. 9 października 1962 w Baden-Baden)^[1] – niemiecki generał z okresu II wojny światowej, uczestnik spisku na życie Hitlera.

Życiorys

Schaal urodził się 7 lutego 1889 r. we Fryburgu Bryzgowijskim w Badenii. W kwietniu 1939 r., w ramach przygotowań do inwazji na Polskę, Schaal został wykorzystany do kierowania nową 10 Dywizją Pancerną. Kontynuował dowodzenie tą jednostką w czasie kampanii w Polsce, Francji i ZSRR. 16 marca 1942 r., kiedy 10 Dywizja Pancerna powróciła do Francji z krwawej wyprawy na front wschodni, Schaal objął dowództwo LVI Korpusu Pancernego, który atakował stolicę Związku Radzieckiego. Po porażce w bitwie o Moskwę gen. Schaal, zauważył że jego żołnierze stracili wolę walki i w obawie o dostanie się do niewoli starali się unikać pobytu na pierwszej linii^[2]. Funkcję dowódcy LVI KPanc. pełnił do 1 sierpnia 1943 r., kiedy to został dowódcą sił Wehrmachtu w okręgu wojskowym Czech i Moraw.

Jego rola w operacji „Walkiria” polegała na podważeniu roli partii nazistowskiej i ustanowieniu kontroli wojskowej nad Czechami i Morawami. Wieczorem 20 lipca 1944 r. Schaal czekał na polecenia od generała Friedricha Fromma, współinicjatora przewrotu w Berlinie. Nie otrzymał jednak żadnych rozkazów, ponieważ próba zamachu nie powiodła się i Fromm zdecydował się zdradzić pozostałych spiskowców. Następnego dnia Schaal został aresztowany z rozkazu Heinricha Himmlera i uwięziony. W przeciwieństwie do wielu innych członków niemieckiego ruchu oporu, Schaal uniknął egzekucji i przeżył wojnę.

Odznaczenia

• Krzyż Honorowy dla Walczących na Froncie^[3]
• Okucie Ponownego Nadania Krzyża Żelaznego II Klasy (19 października 1939)^[3]
• Okucie Ponownego Nadania Krzyża Żelaznego I Klasy (13 maja 1940)^[3]
• Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego (13 lipca 1940)^[3]
• Złoty Krzyż Niemiecki (8 marca 1942)^[3]
• Medal Pamiątkowy 1 października 1938 z okuciem Zamek Praga^[3]
• Medal za Kampanię Zimową na Wschodzie 1941/1942^[3]
• Odznaka za 25-letnią Służbę w Heer^[3]
• Panzerkampfabzeichen^[3]

Przypisy

Bibliografia

• Robert Forczyk, Howard Gerrard: Moskwa 1941. Pierwsza porażka Hitlera. Kraków: 2009. ISBN 978-83-7396-709-0.Sprawdź autora:1.
• Veit Scherzer, Die Ritterkreuzträger 1939–1945, ISBN 978-3-938845-17-2