Ferdinand von Arnim
 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Narodowość | niemiecka |
| Dziedzina sztuki | |
| Epoka | |
| Ważne dzieła | |
Ferdinand von Arnim (ur. 15 września 1814 w Trzebiatowie, zm. 23 marca 1866 w Poczdamie) – niemiecki architekt doby klasycyzmu, uczeń Karla Friedricha Schinkla i Ludwiga Persiusa, działający głównie na terenie Poczdamu i Berlina.
Życie
W latach 1833–38 odbył studia architektoniczne na Akademii Budowlanej w Berlinie. W 1839 został członkiem berlińskiego Stowarzyszenia Architektów. Od 1840 nadzorował budowy Ludwiga Persiusa. W 1844 został inspektorem budowlanym, a w 1845 członkiem Komisji Budowy Pałaców (niem. Baumeister in der Schlossbaukommission). Pracował jako osobisty architekt księcia Karola Pruskiego.
Od 1846 rozpoczął pracę jako wykładowca Akademii Budowlanej w Berlinie, a w 1857 otrzymał tytuł profesora. W latach 1855–63 pracował dla księcia Hermanna von Pückler-Muskau. W 1862 objął funkcję nadwornego radcy budowlanego (niem. Hofbaurat) w departamencie poczdamskim Komisji Budowy Pałaców u Ludwiga Ferdinanda Hessego (1795–1876).
Po śmierci w 1866 spoczął na cmentarzu w poczdamskiej dzielnicy Bornstedt (niedaleko Ludwiga Persiusa w kwaterze Sello-Friedhof[1]).
Prace
- współpracował z Ludwigem Persiusem przy budowie kościoła Zbawiciela w Poczdamie-Sacrow (1841–1844)
- budowa kościoła Pokoju w Poczdamie razem z Ludwigiem Ferdinandem Hessem na podstawie planów Ludwiga Persiusa i Friedricha Augusta Stülera (1845–1848)
- Wieża Normańska (niem. Normannischer Turm) na wzgórzu Ruinenberg w Poczdamie na podstawie planów Ludwiga Persiusa (1846)
- klasycystyczna willa von Haackego przy Jägerallee 1 w Poczdamie (1848)
- dziedziniec Klosterhof w Glieniecke (1850)
- późnoklasycystyczna willa Arnima przy Weinbergstraße 20 w Poczdamie (1850)
- prace przy budowie pałacu Lindstedt (1858)
- projekt willi Arndta przy Friedrich-Ebert-Straße 63 w Poczdamie zrealizowany przez Augusta Ernsta Petzholtza (1860–61)
- neogotycka przebudowa pałacu Nennhausen (w owym czasie w posiadaniu rodziny von Rochow) w Nennhausen koło Rathenow (1860)
- przebudowa pałacyku myśliwskiego w Glienicke (1860–61)
- dziesięć domów szwajcarskich przy Wilhelm-Leuschner-Straße, Louis-Nathan-Allee i Waldmüllerstraße w Klein Glienicke (dzielnicy willowej Poczdamu-Babelsberga) (1863–67)[4]
- neogotycki kościół w Kröchlendorff (powiat Uckermark) (1864–68)
Przypisy
- ↑ W części tej chowano członków i bliskich słynnej rodziny ogrodników Sello. Spoczywa tu również architekt krajobrazu Peter Joseph Lenné.
- ↑ „Architektonisches Skizzenbuch”. Zeszyt 1 s.1, 1852 (niem.).
- ↑ „Architektonisches Skizzenbuch”. Zeszyt 88 s.1, 1867 (niem.).
- ↑ Cztery z nich zachowały się do dnia dzisiejszego.
Bibliografia
- Seemanns Internationales Architekturlexikon. Wiedeń: Tosa Verlag, 2004. ISBN 3-85492-895-5. (niem.)