Ferdinand von Richthofen

Ferdinand von Richthofen

Ferdinand von Richthofen (ur. 5 maja 1833 w Carlsruhe w prowincji Śląsk (obecnie Pokój w województwie opolskim), zm. 6 października 1905 w Berlinie) – niemiecki geolog, geograf, kartograf i badacz Chin.

Życiorys

Pochodził z arystokratycznej rodziny z Górnego Śląska. W latach 1860-1862 podróżował po Azji Wschodniej jako członek pruskiej misji handlowo-dyplomatycznej. Zwiedził Cejlon, Japonię, Tajwan, Filipiny, Indonezję i Syjam. W latach 1862-1868 prowadził geologiczne badania Kalifornii i gór Sierra Nevada. W latach 1868-1872 podróżował po Chinach. Po powrocie objął funkcję prezesa Towarzystwa Geograficznego (Gesellschaft für Erdkunde zu Berlin), a w 1886 został profesorem geologii na uniwersytecie w Berlinie. Jego najbardziej znani uczniowie to Sven Hedin, Artur Berson i Wilhelm Sievers.

Największym dziełem Richthofena była wydana w latach 1877-1912 siedmiotomowa monografia Chin zawierająca atlas geologiczny. Nosiła ona tytuł China. Ergebnisse eigener Reisen und darauf gegründeter Studien. Wprowadził w niej termin abrazja morska oraz ugruntował pogląd o eolicznym pochodzeniu lessu.

Choć jedwab nie był jedynym (ani nawet głównym) towarem transportowanym tym szlakiem, Ferdinand von Richthofen jako pierwszy użył w 1877 r. nazwy Seidenstrasse (niem. „droga jedwabna”) na określenie słynnej drogi handlowej, jedwabnego szlaku^[1][2].

Wydał również podręcznik dla podróżników Führer für Forschungsreisende zawierający metodyczne podstawy badań geomorfologicznych, dzięki czemu określany jest ojcem nowoczesnej geomorfologii. Jego kolejnym osiągnięciem było porównanie stref występowania laterytu w Ameryce oraz w Azji, co doprowadziło go do wniosku, że skała ta jest produktem wietrzenia w klimacie tropikalnym.

Przypisy