Ferdynand III Święty

Ten artykuł należy dopracować: od 2016-02 → usunąć treści oparte na nierzetelnych źródłach lub podać w przypisach wiarygodne źródła informacji, Hasło napisane na podstawie niewiarygodnej strony WWW – bazy imion. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Święty
Ferdynand III Kastylijski OFS

Fernando III El Santo

król
Św. Ferdynand III, portret pędzla Bartolomé Esteban Murillo z około 1671 roku
Data i miejsce urodzenia	1199 Zamora
Data i miejsce śmierci	30 maja 1252 Sewilla
Czczony przez	Kościół katolicki
Beatyfikacja	31 maja 1655 przez Aleksandra VII
Kanonizacja	1671 przez Klemensa X
Wspomnienie	30 maja

Ferdynand III Święty

król Kastylii i Leónu
Król Kastylii
Okres	od 1217 do 1230
Poprzednik	Henryk I Kastylijski
Następca	Kastylia i León
Król Leónu
Okres	1230
Poprzednik	Alfons IX
Następca	Kastylia i León
Król Kastylii i Leónu
Okres	od 1230 do 1252
Poprzednik	nowy tytuł
Następca	Alfons X Mądry
Dane biograficzne
Dynastia	burgundzka
Data i miejsce urodzenia	1199 Zamora
Data i miejsce śmierci	30 maja 1252 Sewilla
Ojciec	Alfons IX
Matka	Berengaria Kastylijska
Żona	Elżbieta Hohenstauf Joanna Dammartin
Dzieci	Alfons X Mądry Fadryk Ferdynand Eleonora Berenguela Henryk Filip Sancho Jan Manuel Maria Ferdynand Eleonora Ludwika Jimeno Jan

Ferdynand III Święty, również Ferdynand III Kastylijski, hiszp. Fernando III El Santo (ur. 1199 w Zamora, zm. 30 maja 1252 w Sewilli) – król Kastylii w latach 1217–1230 oraz Kastylii i Leónu w latach 1230–1252, tercjarz franciszkański^[1], święty Kościoła katolickiego.

Życiorys

Był synem króla Leónu Alfonsa IX i Berengarii Kastylijskiej^[2].

Po śmierci króla Kastylii Henryka I w 1217 władczynią tego państwa została matka Ferdynanda, Berengaria. Zrzekła się ona szybko władzy w państwie na rzecz swojego syna, który jeszcze tego samego roku został koronowany w Valladolid na króla Kastylii. W 1219 Ferdynand ożenił się z Elżbietą, córką króla Filipa Szwabskiego i Ireny Angeliny.
Para miała 10 dzieci:

• Alfonsa X Mądrego, króla Kastylii,
• Fadryka,
• Ferdynanda (1225–1243/1248),
• Eleonorę (ur. 1227 – zm. w dzieciństwie),
• Berenguelę (1228–1288/1289), zakonnicę w Las Huelgas,
• Henryka,
• Filipa (1231–1274),
• Sancha, arcybiskupa Toledo i Sewilli (1233–1261),
• Jana Manuela, pana Villena,
• Marię (zm. w dzieciństwie w listopadzie 1235).

(c) Luis García, CC BY-SA 2.0

Statua Ferdynanda III w Madrycie (G.D. Olivieri, 1753).

Po śmierci ojca Alfonsa IX w 1230 Ferdynand, dzięki zabiegom swojej matki oraz poparciu hierarchii kościelnej i możnych, został koronowany na króla Leónu, co zapoczątkowało trwałą unię tych dwóch królestw, a władcy nowego państwa tytułowali się od tego czasu królami Kastylii i Leónu.

Po śmierci pierwszej żony Ferdynand ożenił się po raz drugi w 1235 z Joanną Dammartin, hrabiną Ponthieu, z którą miał 5 dzieci:

• Ferdynanda, hrabiego Aumale (1239–1269),
• Eleonorę, żonę Edwarda I – króla Anglii,
• Ludwika (1243–1269),
• Jimeno (1244 – zm. w dzieciństwie) i pochowanego w Toledo,
• Jana (1245 – zm. w dzieciństwie) i pochowanego w Kordobie.

Cały okres jego panowania to nieustanna walka z Maurami. Był to szczytowy okres rekonkwisty. W 1233 zdobył Úbedę, w 1236 – Kordobę, w 1243 przyłączył do swojego królestwa Murcję, w 1245 – Jaén, a w 1248 – Sewillę. W tym też roku zmusił muzułmańskiego króla Grenady do hołdu wasalnego. Jego sukcesy na polu militarnym przyczyniły się do nadania mu przez potomnych przydomka „Zdobywca Andaluzji”.

W polityce wewnętrznej odniósł również liczne sukcesy. Po zdobyciu Sewilli do tego miasta przeniósł stolicę swojego państwa. Utworzył radę królewską złożoną z 12 zaufanych doradców. Posiadł duże zasługi na polu prawodawstwa, w tym zapoczątkował prace nad kodeksem, które ukończył syn Alfons. Popierał rozwój nauki i sztuki, był hojnym sponsorem uniwersytetów w Salamance, Walencji i Valladolid.

Zmarł podczas przygotowań do ekspedycji przeciwko północnoafrykańskim Arabom. Jego ciało spoczęło w grobowcu w katedrze sewilskiej, w odrębnej kaplicy królewskiej.

31 maja 1655 jego kult zatwierdził papież Aleksander VII. Kanonizowany został przez papieża Klemensa X w 1671 roku^[2] i tym samym stał się pierwszym królem hiszpańskim wyniesionym na ołtarze.

Zobacz też

• święci i błogosławieni Kościoła katolickiego
• wstawiennictwo świętych

Przypisy

Bibliografia

• Ferdynand III, król Kastylii i Leónu.. DEON.pl z inicjatywy SJ i Wydawnictwa WAM. [dostęp 2012-05-03].