Ferdynand Werner

Franciszek Ferdynand Werner
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

14 listopada 1799
Warszawa

Data i miejsce śmierci

15 sierpnia 1870
Warszawa

Miejsce spoczynku

Cmentarz ewangelicko-augsburski w Warszawie

Odznaczenia
Krzyż Złoty Orderu Virtuti Militari Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława IV klasy (Imperium Rosyjskie)

Franciszek Ferdynand Werner (ur. 14 listopada 1799 w Warszawie, zm. 15 sierpnia 1870 tamże) – farmaceuta warszawski, kawaler orderu Virtuti Militari, profesor Szkoły Głównej.

Życiorys

Pochodził z rodziny luterańskiej. Ojciec Samuel Fryderyk (1761-1836), żonaty z Renatą Karoliną z Meissnerów (1769-1808), z zawodu fabrykant mydła, walczył na czele swych czeladników w czasie insurekcji kościuszkowskiej na ulicach Warszawy.

Ferdynand (tego imienia używał) uczęszczał do Liceum Warszawskiego, potem studiował farmację na UW. Magisterium uzyskał w roku 1824, po czym praktykował w aptekach warszawskich, prawdopodobnie u współwyznawców-ewangelików. W czasie powstania listopadowego rodzice urządzili w swym mieszkaniu mały lazaret, podczas gdy Ferdynand najpierw służył jako podporucznik w Gwardii Narodowej i później jako aptekarz w Dywizji Karabinierów Konnych. Za odwagę i ofiarność otrzymał Złoty Krzyż Virtuti Militari.

Po upadku powstania Werner powrócił do działalności zawodowej. Niebawem dorobił się własnej apteki i wkrótce własnego domu z dużą apteką na ul. Długiej nr hip. 544. Zrobił w szybkim tempie znamienitą karierę w służbie zdrowia Kongresówki: już w r. 1832 otrzymał nominację na asesora farmacji, potem został radcą w Radzie Lekarskiej (utworzonej po rozwiązaniu UW, posiadającej prawo nadawania i nostryfikacji doktoratów), od 1840 był kierownikiem katedry farmacji w Szkole Farmaceutycznej i od 1857 do śmierci profesorem katedry farmacji w warszawskiej Akademii Medyko-Chirurgicznej i następnie w Szkole Głównej. Działał także w prawodawstwie służby zdrowia – sformułował ogłoszoną w roku 1839 ustawę regulującą działalność aptek, drogerii i składów farb, z co cesarz Mikołaj I nadał mu brylantowy pierścień oraz herb Miron[1][2].

Został również odznaczony orderem św. Stanisława[1].

Życie prywatne

Werner ożenił się z Henriettą z Meissnerów (1813-1896) i miał z nią m.in. syna Fryderyka Emila, znanego farmaceutę i przedsiębiorcę warszawskiego.

Wernerowie zostali pochowani na cmentarzu ewangelickim w Warszawie (Al. F nr 38)[3].

Bratem Wernera był Wilhelm Werner (1794–1842), ozorkowski fabrykant, ojciec Anny Scheibler[4][5].

Przypisy

  1. ↑ a b Stefan Janusz (1903-1966) Red Starykoń-Kasprzycki, Polska Encyklopedja Szlachecka, t. XII, Wydawnictwo Instytutu Kultury Historycznej, 1939, s. 107 [dostęp 2021-11-22].
  2. ↑ Franciszek Ferdynand Werner, Fundacja Współpracy Polsko-Niemieckiej - Polacy z wyboru [dostęp 2021-11-22] (pol.).
  3. ↑ śp. FRANCISZEK FERDYNAND WERNER
  4. ↑ Ferdynand Franciszek Werner h. Miron, geni_family_tree [dostęp 2021-11-22] (pol.).
  5. ↑ Chrystian Wilhelm Werner h. Miron, geni_family_tree [dostęp 2021-11-22] (pol.).

Bibliografia

  • Stanisław Łoza, Rodziny polskie pochodzenia cudzoziemskiego osiadłe w Warszawie i okolicach, I-III, Warszawa 1932-35
  • Władysław Smoleński, Mieszczaństwo warszawskie w końcu XVIII wieku, Warszawa 1917
  • Eugeniusz Szulc, Cmentarz ewangelicko-augsburski w Warszawie, Warszawa 1989

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie