Fermata
Fermata, korona[1] (z wł. fermare - zatrzymać) – element notacji muzycznej oznaczający przedłużenie wartości nuty lub pauzy, do której odnosi się ów znak, przy czym czas przedłużenia nie jest z góry określony i zależy od interpretacji wykonawcy. Niekiedy kompozytor doprecyzowuje sposób przedłużenia stosując obok fermaty słowa lunga (długa) albo corta, breve (krótka).
W notacji, fermata jest umiejscawiana nad pięciolinią nad nutą / pauzą, której dotyczy. W przypadku notacji wielogłosowej na jednej pięciolinii, fermata dla dolnego głosu jest umieszczana pod nutą pod pięciolinią. Fermata umieszczona pomiędzy dwiema nutami oznacza przedłużenie wartości nuty poprzedzającej i następnej. Fermata umieszczona nad kreską taktową oznacza przerwę (pauzę) o długości zależnej od wykonawcy.
Przypisy
- ↑ Encyklopedia muzyki PWN © Wydawnictwo Naukowe PWN: Encyklopedia muzyki RMF Classic. Fermata. www.rmfclassic.pl. [dostęp 2020-09-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-24)].
Bibliografia
- Franciszek Wesołowski: Zasady muzyki. Kraków: PWM, 1986. ISBN 83-224-0250-3. (pol.)
Media użyte na tej stronie