Fermentacja spontaniczna

Fermentacja spontaniczna – w browarnictwie rodzaj fermentacji polegający na tym, że brzeczka piwna nie jest zaszczepiana drożdżami, lecz pozostawia się ją gorącą w otwartych beczkach, kadziach lub tacach, pozostawiając okna i dachy otwarte, by drożdże wraz z powietrzem przedostały się do kadzi z brzeczką[1]. Ta metoda fermentacji stosowana jest jedynie w Belgii, na obszarze wokół Brukseli, w dolinie rzeki Senny[2]. Występujące w naturze drożdże i inne mikroorganizmy osadzają się na odsłoniętej powierzchni brzeczki, która po ochłodzeniu zaczyna samoczynnie fermentować. Najczęściej trwa to od kilku miesięcy do roku. Produkowane w ten sposób piwa należą do belgijskiej rodziny piw typu lambic.

Przypisy

  1. ↑ Michael Jackson: Piwo. Warszawa: Hachette Polska, 2009, s. 34, seria: Kolekcja Wiedzy i Życia. ISBN 978-83-7575-626-5.
  2. ↑ Ziemowit Fałat, Renata Górska, Paweł Plinta, Andrzej Sadownik, Dariusz Wojtala: Przewodnik piwosza. Bielsko-Biała: 2002, s. 67. ISBN 83-7304-030-7.