Fernand de Langle de Cary

Ten artykuł od 2022-02 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Generał Fernand de Langle (w środku)

Fernand Louis Armand Marie de Langle de Cary (ur. 4 lipca 1849 w Lorient – zm. 19 lutego 1927 w Paryżu) – generał francuski, dowódca armii francuskiej podczas I wojny światowej.

De Langle de Cary karierę we francuskiej armii rozpoczął w roku 1869 zaciągając się do jednostki kawaleryjskiej Szaserów Afrykańskich (Chasseurs d'Afrique). Wziął udział w przegranej przez Francję wojnie francusko-pruskiej, podczas której został ranny. Następnie został wykładowcą we Francuskiej Akademii Wojskowej. W 1900 awansowano go do stopnia generała i mianowano na stanowisko dowódcy brygady kawalerii w Algierii.

W latach 1914 - 1915 był dowódcą 4 Armii. Na jej czele w sierpniu 1914 poniósł bolesną porażkę z wojskami niemieckimi w bitwie w Ardenach. Uczestnik I bitwy pod Marną, która powstrzymała dalszy marsz Niemców na zachód. Następnie w 1915 głównodowodzący sił francuskich w Szampanii, na czele których przeprowadził krwawą i nieudaną ofensywę na pozycje niemieckie.

W lutym 1916 roku pod Verdun ruszyła wielka ofensywa niemiecka. Nieprzygotowane naczelne dowództwo francuskie nie spodziewało się ataku niemieckiego właśnie w tym miejscu. Obawiając się przełamania frontu Joseph Joffre zdjął gen. de Langle ze stanowiska dowodzącego na tym odcinku. Oficjalną przyczyną odwołania generała był zaawansowany wiek. Przeniesiony w stan spoczynku zmarł w Paryżu w 1927 roku.