Fernando Muslera

Fernando Muslera
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Néstor Fernando Muslera Micol

Data i miejsce urodzenia

16 czerwca 1986
Buenos Aires

Wzrost

190 cm

Pozycja

bramkarz

Informacje klubowe
Klub

Galatasaray

Numer w klubie

1

Kariera seniorska[a]
LataKlubWyst.Gole
2004–2007Montevideo Wanderers44(0)
2007→ Nacional (wyp.)5(0)
2007–2011Lazio96(0)
2011–Galatasaray352(1)
W sumie:497(1)
Kariera reprezentacyjna[b]
LataReprezentacjaWyst.Gole
2003 Urugwaj U-171(0)
2005 Urugwaj U-209(0)
2009– Urugwaj133(0)
W sumie:143(0)
  1. ↑ Aktualne na: 12 listopada 2022.
  2. ↑ Aktualne na: 11 czerwca 2022.
Dorobek medalowy
Copa América
złotoArgentyna 2011

Néstor Fernando Muslera Micol (wym. [feɾˈnando muzˈleɾa]; (ur. 16 czerwca 1986 w Buenos Aires) – urugwajski piłkarz, występujący na pozycji bramkarza w tureckim klubie Galatasaray SK oraz w reprezentacji Urugwaju. Posiada również obywatelstwa argentyńskie i włoskie. Trzykrotny uczestnik Mistrzostw świata.

Po krótkim – trwającym zaledwie trzy sezony – okresie występów w lidze urugwajskiej, od 2007 jest nieprzerwanie zawodnikiem klubów europejskich. W barwach S.S. Lazio, w którym grał w latach 2007–2011, zdobył Puchar i Superpuchar Włoch. Z kolei z Galatasaray SK sięgnął dwukrotnie po mistrzostwo Turcji, a raz dotarł do ćwierćfinału Ligi Mistrzów.

Od 2009 jest podstawowym bramkarzem reprezentacji Urugwaju. Drużyna prowadzona przez selekcjonera Óscara Tabáreza w latach 2010–2013 po wielu dekadach słabszych występów powróciła do światowej czołówki, zdobywając kolejno IV miejsce na Mundialu 2010, Copa América 2011 oraz 4. miejsce w Pucharze Konfederacji 2013. Muslera na każdym z tym turniejów grał w pierwszej jedenastce.

W rankingu IFFHS na najlepszego bramkarza na świecie w 2010 i 2011 zajął odpowiednio 7.[1] i 6. miejsce[2], z kolei w podobnym zestawieniu obejmującym lata 2001–2012 był 23., jako szósty z Ameryki Południowej i pierwszy z Urugwaju[3].

Kariera klubowa

2004–2007: kluby urugwajskie

Jest wychowankiem klubu Montevideo Wanderers. Po trzech latach występów w różnych zespołach wiekowych Wanderers, w styczniu 2007 na jeden sezon został wypożyczony do znacznie bardziej utytułowanego Nacionalu Montevideo, w którym grało wówczas kilku reprezentantów Urugwaju (m.in. Diego Godín i Jorge Martínez[4]). Jednak w rozgrywkach 2006–2007 Nacional zajął w końcowej tabeli dopiero szóste miejsce (podczas gdy Wanderers był czwarty), poza tym Muslera był głównie rezerwowym dla bardziej doświadczonego Argentyńczyka Alexisa Viery; zdążył rozegrać jedynie pięć ligowych spotkań. Za to częściej grywał w rozgrywkach Copa Libertadores, w których Nacional dotarł do ćwierćfinału[5].

Mimo braku osiągnięć w rozgrywkach krajowych i międzynarodowych, osoba młodego utalentowanego bramkarza zwróciła uwagę działaczy klubów europejskich, m.in. Benfiki Lizbona, Juventusu, Arsenalu Londyn i S.S. Lazio[6]. Ostatecznie zawodnik wybrał ofertę z Serie A.

2007–2011: Lazio

Z fanami Lazio, 2009

W sezonie 2007–2008, gdy karierę zakończył były reprezentant Włoch Angelo Peruzzi, Lazio dysponowało jedynie trzema bramkarzami: świeżo sprowadzonym Muslerą, niedoświadczonym Tommasem Bernim i 44-letnim Markiem Ballottą[7]. Trener Delio Rossi zdecydował się włączyć do pierwszej jedenastki właśnie Muslerę, który zadebiutował w Serie A w wygranym 3:1 meczu z Cagliari Calcio 13 września 2008 i rozegrał w niej jeszcze cztery spotkania. Jednak w piątym występie przepuścił aż pięć goli w meczu z AC Milan (1:5), z czego zawinił przynajmniej przy czterech[8]. W efekcie trener odsunął go od pierwszego zespołu; grał tylko w spotkaniach Pucharu Włoch, a w lidze i europejskich pucharach grał dwa razy starszy Ballotta.

W kolejnym sezonie również początkowo był rezerwowym, tym razem dla kupionego z River Plate Argentyńczyka Juana Pabla Carrizo. Powrócił do wyjściowego składu w styczniu 2009, kiedy Carrizo zaczął otwarcie krytykować kierownictwo klubu i coraz częściej rozgrywał słabsze mecze. W pierwszym występie po przerwie Urugwajczyk obronił rzut karny Antonia Cassano w przegranym 1:3 spotkaniu z Sampdorią. Interwencjami w kolejnych meczach potwierdził zaufanie trenera i do końca sezonu pozostał pierwszym bramkarzem. Sezon 2008–2009 rzymianie zakończyli na dziesiątym miejscu, jednak po raz pierwszy od pięciu lat zwyciężyli w rozgrywkach Pucharu Włoch; po drodze pokonali między innymi Milan i Juventus F.C., a w finale, w którym Muslera obronił dwa rzuty karne, wygrali z Sampdorią (1:1, k. 6:5)[9]. Trzy miesiące później zdobyli kolejne trofeum: Superpuchar Włoch, po zwycięstwie 2:1 nad Interem Mediolan.

Osiągnięcia Muslery w Lazio Rzym (2007–2011)
SezonSerie APuchar Włochrozgrywki europejskie
2007–200812.półfinałrunda grupowa Ligi Mistrzów
2008–200910.zwycięstwo—
2009–201012.ćwierćfinałrunda grupowa Ligi Europy
2009–20115.1/16 finału—

W następnym sezonie, mimo sprowadzenia kolejnego Argentyńczyka, doświadczonego Albana Bizzarriego, i zmiany trenera (Rossiego zastąpił Davide Ballardini, którego po dwudziestu trzech kolejkach zmienił Edoardo Reja), Muslera utrzymał pozycję pierwszego bramkarza. W rozgrywkach 2009–2010, w których Lazio zajęło dopiero dwunaste miejsce, a z Pucharu Włoch odpadło w ćwierćfinale po porażce 0:1 z Fiorentiną, nie zagrał tylko w dwu ligowych spotkaniach.

Chociaż po udanym Mundialu 2010 pojawiły się informacje, że Urugwajczyk jest bliski podpisania kontraktu z Arsenalem[10], pozostał w Rzymie i rozpoczął przygotowania do kolejnego sezonu z Lazio. Ponownie wygrał rywalizację z Bizzarrim i Bernim, i stał się ważną częścią defensywy (razem z nim tworzyli ją najczęściej Ștefan Radu, Stephan Lichtsteiner, André Gonçalves Dias i Giuseppe Biava) zespołu, który po rundzie jesiennej zajmował w Serie A trzecie miejsce, ze stratą sześciu punktów do lidera. Lazio zanotowało między innymi zwycięstwo z mistrzem kraju Interem Mediolan (3:1) i remis z Milanem (1:1). W rundzie wiosennej klub grał już nieco słabiej, a ostatecznie na koniec sezonu 2010–11 zajął piąte miejsce, dzięki czemu wywalczył prawo do gry w rozgrywkach Ligi Europejskiej.

od 2011: Galatasaray Stambuł

W barwach Galatasaray, 2011
Najdrożsi bramkarze świata, lipiec 2011[11]
NrNazwiskoZDoCena (€)Rok
1.Gianluigi BuffonAC ParmaJuventus F.C.54,2 mln2001
2.David de GeaAtlético MadrytManchester United21 mln2011
3.Manuel NeuerSchalke 04 GelsenkirchenBayern Monachium18 mln2011
4.Angelo PeruzziInter MediolanS.S. Lazio17,8 mln2000
5.Fernando MusleraS.S. LazioGalatasaray SK11,75 mln2011

Na początku czerwca 2011 podano, że Muslera przejdzie do Galatasaray SK. Działacze tureckiego klubu wahali się – według prasowych komentarzy – między nim a 33-letnim Gianluigim Buffonem[12]. Ostatecznie wybrali młodszego o prawie dziesięć lat Urugwajczyka, który miał ich kosztować blisko 12 milionów euro (najdroższy bramkarz kupiony przez klub turecki[13]) oraz oddanie do Lazio Lorika Cany[14]. Muslera podpisał kontrakt 19 lipca, w czasie trwania Copa América 2011[15].

Determinacja władz Galatasarayu była związana z generalną wizją przebudowy klubu, który po tym, jak w sezonie 2010/2011 zajął dopiero ósme miejsce w tabeli, miał zostać znacząco wzmocniony znanymi piłkarzami. Zaczęło się jednak od zmiany trenera; do klubu po siedmioletniej przerwie powrócił najbardziej utytułowany szkoleniowiec w jego historii, Fatih Terim. Przed nowymi rozgrywkami pozyskano także m.in. Czecha Tomáša Ujfalušiego, Brazylijczyka Felipe Melo, Hiszpana Alberta Rierę, reprezentanta Wybrzeża Kości Słoniowej Emmanuela Eboué oraz Szweda Johana Elmandera, a nawet – podobno – rozważano zatrudnienie sześciu innych zawodników reprezentacji Trzech Koron[16]. W ramach generalnej wymiany kadr nie przedłużono kontraktu z dotychczasowym pierwszym bramkarzem, Kolumbijczykiem Róbinsonem Zapatą, dzięki czemu Muslera musiał obawiać się konkurencji jedynie rezerwowego do tej pory Aykuta Erçetina. Jego transfer wpisał się zresztą w tradycję Galatasaray, który od kilkunastu sezonów stawiał na bramkarzy z Ameryki Południowej; przed Muslerą bramki tego klubu bronili Zapata (2011), jego rodak Faryd Mondragón (2001–2007), Argentyńczyk Leo Franco (2009–2010) i Brazylijczyk Cláudio Taffarel (1998–2001), który w czasie, gdy Muslera przychodził do klubu, był trenerem bramkarzy[17].

Osiągnięcia Muslery w Galatasaray SK (2011–2013)
SezonSüper LigPuchar Turcjirozgrywki europejskie
2011–20121.IV. runda—
2012–20131.V. rundaćwierćfinał Ligi Mistrzów

W lidze tureckiej Muslera zadebiutował 11 września 2011 w przegranym 0:2 meczu z İstanbul BB[18]. Jedenaście dni później, w kolejnym spotkaniu ligowym z Karabükspor (1:1), otrzymał czerwoną kartkę, a także nabawił się kontuzji[19]. Szybko jednak powrócił do pierwszego składu, w którym występował do końca sezonu, zaliczając łącznie trzydzieści trzy występy w lidze, a także strzelając jednego gola; w meczu z Vestel Manisaspor (4:0) w kwietniu 2012 Muslera w '82 minucie wykorzystał rzut karny. Galatasaray zdobył mistrzostwo kraju – pierwsze od czterech lat – ze znaczną przewagą nad rywalami: drugie w tabeli Fenerbahçe SK wyprzedził aż o dziewięć punktów[20]. W następnym sezonie przewaga między Galatasaray (mistrz) a Fenerbahçe (wicemistrz) wyniosła już dziesięć punktów[21]; do kolejnego tytułu mistrzowskiego podopieczni Terimu dołożyli także dobry wynik w europejskich pucharach. W Lidze Mistrzów klub najpierw awansował z grupy (wyprzedził CFR Cluj i SC Braga), a w 1/8 finału pokonał Schalke 04 Gelsenkirchen (1:1 i 3:2). Odpadł dopiero w ćwierćfinale po porażce w dwumeczu (0:3 i 3:2) z Realem Madryt[22]. Muslera grał we wszystkich spotkaniach. Dobre występy w Turcji i Europie zaowocowały nie tylko nagrodą dla najlepszego bramkarza ligi tureckiej (w szesnastu meczach z trzydziestu dwu nie przepuścił bramki)[23], ale także propozycją transferu do FC Barcelony, z której właśnie odchodził Víctor Valdés[24]. Wcześniej łączono Urugwajczyka z Manchesterem United (Muslera miał powiedzieć, że byłoby to dla niego „spełnienie marzeń z dzieciństwa”)[25] i Arsenalem Londyn[26].

Kariera reprezentacyjna

Muslera był kilkakrotnie powoływany do reprezentacji Urugwaju, jednak zadebiutował w niej dopiero 10 października 2009 w spotkaniu eliminacji Mundialu 2010 z Ekwadorem (2:1). Selekcjoner Óscar Tabárez szukał nowego bramkarza po tym, jak jego zaufanie stracił doświadczony uczestnik Mundialu 2002 Fabián Carini (nie potrafił wywalczyć miejsca w podstawowej jedenastce Realu Murcia), a żaden z jego zmienników (Juan Guillermo Castillo, Martín Silva, Sebastián Viera) nie przekonał do siebie sztabu szkoleniowego[27]. Muslera bronił już do końca kwalifikacji, w tym w dwu spotkaniach barażowych z Kostaryką (1:0 i 1:1), dzięki którym Urugwajczycy po ośmiu latach przerwy awansowali na mistrzostwa świata.

Mundial 2010

„Rok 2010 był dla mnie spektakularny, najważniejszy w karierze. Nie wyobrażałem sobie, że natrafię na tak ekscytujący okres. Jestem bardzo zadowolony ze swojej postawy na boisku.”
—Fernando Muslera[28]
Powrót piłkarzy Urugwaju do kraju po Mundialu 2010.

Na Mundialu 2010 podopieczni Tabáreza zajęli czwarte miejsce. Najpierw jednak Urugwajczycy wygrali swoją grupę: zremisowali 0:0 z wicemistrzami świata Francją oraz pokonali 3:0 z gospodarzy turnieju RPA i 1:0 Meksyk. 24-letni Muslera grał we wszystkich spotkaniach na tych mistrzostwach, a w żadnej z gier grupowych nie przepuścił bramki. Na tym turnieju takim wyczynem mógł się poszczycić jedynie Portugalczyk Eduardo. Młody bramkarz tworzył zespół defensywny z nieco bardziej doświadczonymi obrońcami: Diego Lugano (30 lat), Jorge Fucile (26), Maxi Pereira (26) i swoim rówieśnikiem Diego Godínem.

W ćwierćfinałowym meczu z Ghaną (1:1, k. 4:2) Muslera obronił dwa rzuty karne, wykonywane przez Johna Mensaha i Dominika Adiyiaha, dzięki czemu Urugwajczycy po raz pierwszy od 1970 zagrali w półfinale mistrzostw. Jednak w ostatnich spotkaniach, półfinałowym z Holandią (2:3) i – przede wszystkim – w meczu o trzecie miejsce z Niemcami (2:3)[29], zdaniem wielu komentatorów bramkarz nie utrzymał wysokiej formy, jaką prezentował w pozostałych meczach, i przyczynił się do porażki swojego zespołu[30]. Sam zawodnik po meczu z Niemcami przyznał, że „to nie była jego noc” i przeprosił za popełnione błędy[31]. Dobry wynik na Mundialu sprawił, że reprezentacja Urugwaju w lipcu 2010 została sklasyfikowana na szóstym miejscu w rankingu FIFA, i była to jej najwyższa lokata w całej historii tej klasyfikacji[32].

Rok 2010 Muslera, który przed mistrzostwami świata miał tylko sześć występów w reprezentacji, zakończył z szesnastoma meczami na koncie i pewną pozycją pierwszego bramkarza kadry; przez dziennikarzy został uznany za jednego z najlepszych w tym roku graczy na tej pozycji spoza Europy[33][34]. Na tę ocenę nie wpłynął nawet fakt, że w ostatnim meczu roku, towarzyskim z Chile, popełnił dwa błędy, które kosztowały zdobywców czwartego miejsca na mundialu porażkę 0:2[35]. Zresztą zła passa trwała nieco dłużej, bo półtora miesiąca później, w ostatnim meczu rundy jesiennej Serie A S.S. Lazio – US Lecce (1:2), Muslerze przypisano strzelenie bramki samobójczej[36].

Copa América 2011

„Urugwaj miał Muslerę, który bronił w nieprawdopodobnych okolicznościach. Z daleka, z bliska, sam na sam z Higuaínem, Messim i innymi. Strzał Téveza zatrzymał stopą, dobitkę klatką piersiową[37]. Kiedy przyszły karne, był najważniejszy, tak jak rok temu w ćwierćfinale z Ghaną.”
—dziennikarz Paweł Wilkowicz po meczu Argentyna-Urugwaj[38]
Piłkarze Urugwaju świętują zwycięstwo w Copa América. Muslera w koszulce z żółtymi rękawami.

Muslera utrzymał pozycję pierwszego bramkarza i rok po mistrzostwach świata znalazł się w kadrze na Copa América 2011. Trener Tabárez nie zmienił znacząco reprezentacji; do Argentyny pojechało aż dwudziestu uczestników mundialu, w tym wszyscy trzej bramkarze: Muslera i jego zmiennicy, 33-letni Juan Guillermo Castillo i młodszy o pięć lat Martín Silva. W rozgrywkach grupowych rywalami Urugwajczyków były zespoły Peru, Chile i Meksyku. Podopieczni Tabáreza zakończyli je na drugim miejscu; zdobyli pięć punktów po dwu remisach (po 1:1 z Peru i Chile) oraz jednym zwycięstwie (1:0 z Meksykiem). Muslera przepuścił tylko dwie bramki, mniej od bramkarzy Brazylii i Paragwaju, więcej od rekordzistów Sergio Romero z Argentyny (1 gol) i Neco Martíneza z Kolumbii (0 goli).

W ćwierćfinale przeciwnikami Urugwajczyków byli gospodarze turnieju, Argentyńczycy. Ich trener, Sergio Batista, zdołał namówić do gry na Copa América największe gwiazdy zespołu, dzięki czemu jego podopieczni byli uważani za zdecydowanych faworytów imprezy[39]. Przeciwko Urugwajowi zagrali więc m.in. Lionel Messi, Gabriel Milito, Javier Mascherano (wszyscy FC Barcelona), Ángel Di María, Gonzalo Higuaín (obaj Real Madryt), Esteban Cambiasso i 37-letni kapitan Javier Zanetti (obaj Inter Mediolan). Mecz – nazywany przez dziennikarzy „przedwczesnym finałem”[40] – rozpoczął się od gola dla Urugwaju w '5 minucie (Diego Pérez), jednak dwanaście minut później Higuaín wyrównał na 1:1. Do końca spotkania żadnej z drużyn nie udało się strzelić bramki. Doszło za to do innego rodzaju wydarzeń: sędzia pokazał aż dziewięć żółtych kartek, dwie czerwone (dla Péreza i Mascherano), a w '57 minucie przerwał spotkanie, po tym, jak na murawę wbiegł argentyński kibic[41]. Wynik meczu został rozstrzygnięty dopiero w rzutach karnych: Urugwajczycy wygrali 5:4, a Muslera obronił jedną jedenastkę, wykonywaną przez Carlosa Téveza[42]. Dzięki temu podopieczni Tabáreza piąty raz z rzędu awansowali do półfinału Copa América. Po meczu bramkarz zebrał bardzo dobre recenzje; jeden z dziennikarzy napisał, że „to była noc doświadczonego Lugano i – przede wszystkim – Muslery”[43].

Najlepszy bramkarz świata według IFFHS
RokMiejsce MusleryZwycięzca
20107.Iker Casillas
20116.Iker Casillas

W półfinale Urugwajczycy zmierzyli się z drużyną Peru, z którą grali już w grupie. Startowali z pozycji faworyta nie tylko tego spotkania, ale i całego turnieju, bo w ćwierćfinałach odpadły Argentyna, Brazylia, Chile i Kolumbia[44]. Po dwu golach Luisa Suáreza, strzelonych w przeciągu pięciu minut, wygrali 2:0 i po raz pierwszy od 1999 zagrali w finale Copa América. W ostatnim meczu turnieju pokonali 3:0 Paragwaj. Tym samym wysunęli się na czoło listy drużyn, które zwyciężyły w rozgrywkach o mistrzostwo Ameryki Południowej. Chociaż nagrodę dla najlepszego bramkarza turnieju otrzymał Paragwajczyk Justo Villar[45], to w niektórych klasyfikacjach dziennikarskich w tej konkurencji wygrywał Muslera[46]. Zwycięstwo w Copa América oraz dobra forma przez cały sezon sprawiły, że na koniec 2011 Urugwajczyk zajął szóste miejsce w rankingu IFFHS na najlepszego bramkarza świata[47].

Puchar Konfederacji 2013

Mecz o 3. miejsce, Urugwaj–Włochy 2:2, k. 2:3

Trzecim turniejem, w którym uczestniczył Muslera jako reprezentant Urugwaju, był rozgrywany w Brazylii towarzyski Puchar Konfederacji. Kiedy rozpoczęły się te rozgrywki, podopieczni trenera Tabáreza byli w połowie eliminacji do Mundialu 2014, które nie układały się dla nich pomyślnie. Wysoko przegrali z Kolumbią (0:4), Argentyną (0:3), Boliwią (1:4) i Chile (0:2), i nadal nie mogli być pewni udziału w kolejnych mistrzostwach świata[48]. Równie słabo wiodło im się w meczach towarzyskich; zresztą w 2012 zanotowali tylko dwa zwycięstwa, aż pięć remisów i trzy porażki. Mimo to, Muslera nadal był podstawowym bramkarzem reprezentacji, co więcej od marca 2011 do czerwca 2013 zagrał we wszystkich meczach kadry przez pełne dziewięćdziesiąt minut[49]. Dopiero w spotkaniu z Tahiti (8:0), zamykającym gry grupowe Pucharu Konfederacji, Tabárez dał szansę jego starszemu o trzy lata zmiennikowi, Martínowi Silvie[50].

W dwu wcześniejszych meczach Urugwaj przegrał z mistrzami świata i Europy, Hiszpanami, (1:2) i ograł mistrzów Afryki, Nigeryjczyków (2:1). W rozgrywkach grupowych Muslera przepuścił tylko trzy bramki, więcej od Brazylijczyka Júlio Césara (2) i bramkarzy hiszpańskich (1), ale mniej od Włocha Gianluigiego Buffona (8). W półfinale rywalem Urugwajczyków byli gospodarze turnieju (i Mundialu 2014), Brazylijczycy, którzy jednak w tym czasie zajmowali się nie tylko piłką nożną, ale także polityką – w czasie trwania Pucharu Konfederacji w kraju wybuchły wielkie protesty antyrządowe, a jednym z haseł podnoszonym przez demonstrantów były nierozsądnie wysokie wydatki związane z organizacją piłkarskich imprez[51]. Podopieczni selekcjonera Luiza Felipe Scolariego po wyrównanym spotkaniu wygrali 2:1, jednak wynik mógł być inny, gdyby w '14 minucie Diego Forlán wykorzystał rzut karny. Brazylijski bramkarz Júlio César obronił strzał i został jednym z bohaterów spotkania[52].

Chociaż Brazylijczycy strzelili dwa gole, to Muslera przy żadnym nie zawinił. Inaczej było w meczu o trzecie miejsce z Włochami, którzy w półfinale ulegli po rzutach karnych 6:7 Hiszpanom. W '23 minucie po długim uderzeniu Alessandra Diamantiego Muslera wypuścił piłkę z rąk tak nieszczęśliwie, że zmierzała wprost do jego bramki i tylko dlatego, że w ostatniej chwili dobił ją Davide Astori bramkarzowi nie zapisano gola samobójczego. Drugą bramkę – kolejny strzał Diamantego z rzutu wolnego – Muslera przepuścił z prawie trzydziestu metrów. Urugwajczycy dwukrotnie wyrównywali dzięki Edinsonowi Cavaniemu. Po dziewięćdziesięciu minutach było 2:2 i wynik spotkania został rozstrzygnięty dopiero w rzutach karnych. W poprzednich dwu grach mistrzowskich – w Mundialu 2010 i Copa América 2011 – Muslera był bohaterem jedenastek, jednak tym razem obronił tylko jeden strzał (Matti De Sciglio). Jego vis-à-vis, Gianluigi Buffon, był skuteczniejszy; zatrzymał aż trzy karne i dlatego Włosi wygrali 3:2. Dla Muslery to spotkanie było ważne nie tylko dlatego, że rywalizowano o brązowy medal Pucharu Konfederacji, ale także z tego powodu, że w tym dniu rozgrywał dokładnie pięćdziesiąte spotkanie w reprezentacji.

Statystyki kariery piłkarskiej

Stan na 25 czerwca 2013

Występy klubowe

KlubSezonLigaEuropaRazem
MeczeGoleMeczeGoleMeczeGole
Wanderers200420--20
2005290--290
2005/0600--00
2006/07130--130
Razem440--440
Nacional2007/0840--40
2008/0910--10
Razem50--50
S.S. Lazio2007/0890--90
2008/09150--150
2009/1036080440
2010/11360--360
Razem960801120
Galatasaray SK2011/12391--391
2012/13330100430
Razem721100821
Łącznie w karierze21711802431

Źródło: NationalFootballTeams.

Występy w reprezentacji

Reprezentacja Urugwaju
RokMeczeGole
200940
2010120
2011150
2012100
201370
Razem480

Źródło: NationalFootballTeams.

Sukcesy

Przypisy

  1. ↑ IFFHS: Najlepsi bramkarze świata, 2010 (Dostęp 25 czerwca 2013)
  2. ↑ IFFHS: Najlepsi bramkarze świata, 2011 (Dostęp 25 czerwca 2013)
  3. ↑ IFFHS: Najlepsi bramkarze świata, 2001–2012 (Dostęp 25 czerwca 2013)
  4. ↑ National.Football.Team: skład Nacionalu Montevideo na sezon 2006-2007 (Dostęp 26 grudnia 2010)
  5. ↑ Nie wystąpił tylko w trzech pierwszych spotkaniach grupowych.Conmebol: Copa Toyota Libertadores 2007 (zakładka Equipos) (Dostęp 26 grudnia 2010)
  6. ↑ SportsVideo24: Biografia Fernando Mulsery. sportsvideo24.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-07-16)]. (Dostęp 22 lipca 2010).
  7. ↑ FootballSquads.Uk: Skład Lazio Rzym na sezon 2007-2008 (Dostęp 22 lipca 2010).
  8. ↑ Przy pierwszym wyszedł za daleko z bramki i źle obliczył lot piłki; przy drugim sfaulował Gilardino na polu karnym, za co sędzia podyktował jedenastkę; przy trzecim i czwartym dał sobie strzelić gola między nogami z bliska. Zob. YouTube: bramki z meczu Lazio-Milan (Dostęp 22 lipca 2010).
  9. ↑ Więcej na ten temat: T. Lipiński. Żółtodzioby. Bramkarze w pierwszej czwórki. „Piłka Nożna” nr 28, 13 lipca 2010, s. 23.
  10. ↑ Kanonierzy.com: Muslera wzmocni Arsenal? (Dostęp 31 sierpnia 2010)
  11. ↑ Cricbeat: Most Expensive Golkeepers Ever (Dostęp 21 września 2011)
  12. ↑ Piłka.pl: Muslera i Buffon na celowniku Galatasaray. pilka.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-06-06)]. (Dostęp 11 czerwca 2011)
  13. ↑ Fernando Muslera, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [online] [dostęp 2020-12-11].
  14. ↑ EnglishSabah.com: Twenty-one million to Muslera. english.sabah.com.tr. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-15)]. (Dostęp 11 czerwca 2011)
  15. ↑ Galatasaray.org: Muslera Galatasaray'da (Dostęp 21 lipca 2011)
  16. ↑ Sport.pl: Galatasaray chce kupić połowę reprezentacji Szwecji (Dostęp 11 czerwca 2011)
  17. ↑ Turkish-Football.com: Fernando Muslera interview - 'I love the Galatasaray fans Bir-Iki-Uc (1-2-3) chant' (Dostęp 1 lipca 2013)
  18. ↑ TFF.org: Istanbul - Galatasaray 2:0 (Dostęp 21 września 2011)
  19. ↑ InternetSpor: Galatasaray Karabük'ten puan çıkardı (Dostęp 26 września 2011)
  20. ↑ RSSSF.com: Turkey 2011/12 (Dostęp 1 lipca 2013)
  21. ↑ RSSSF.com: Turkey 2012/13 (Dostęp 1 lipca 2013)
  22. ↑ UEFA.com: 2012–13 UEFA Champions League (Dostęp 1 lipca 2013)
  23. ↑ Turkish-Football.com: New Record! - Muslera keeps 16 clean sheets in 32 games (Dostęp 1 lipca 2013)
  24. ↑ El meta uruguayo ha sonado en repetidas ocasiones como uno de los candidatos para suplir a Victor Valdés en la portería del Barça a partir de este verano (Dostęp 1 lipca 2013)
  25. ↑ Goal.com: The 26-year-old Galatasaray goalkeeper revealed his hopes of a move to England, with the Red Devils reportedly interested as doubts remain over David de Gea and Anders Lindegaard (Dostęp 1 lipca 2013)
  26. ↑ IBTimes.com: Arsenal Transfer News: Jovetic, Reina, Williams And Muslera Discussed In Latest Speculation (Dostęp 1 lipca 2013)
  27. ↑ Viera stracił miejsce w kadrze po porażce 0:4 z Brazylią w czerwcu 2009. W kolejnych meczach grali na przemian Castillo i Silva, jednak w tym okresie Urugwajczycy zanotowali m.in. remis z Wenezuelą i porażki z Algierią i Peru. Zob. RSSSF: Mecze Urugwaju w roku 2009 (Dostęp 22 lipca 2010).
  28. ↑ Futbol.pl: Muslera: To był niesamowity rok. futbol.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-12-27)]. (Dostęp 25 grudnia 2010)
  29. ↑ Wszystkie bramki z meczu Niemcy-Urugwaj (3:2): YouTube: GERMANY vs. URUGUAY WORLD CUP 2010 (Dostęp 18 lipca 2011)
  30. ↑ W komentarzach „Piłki Nożnej” do obu meczów Muslera został uznany za rozczarowanie. O spotkaniu z Niemcami napisano: „Z Holandią popełnił już kilka błędów, ale prawdziwe klopsy zdarzyły się w sobotę. Dwie bramki ewidentnie zawalił, przy trzeciej też nie zapobiegł bilardowi w polu karnym”. „Piłka Nożna” nr 28, 13 lipca 2010, s. 14 i 16.
  31. ↑ Gwizdek24: Muslera przeprasza za błędy (Dostęp 25 grudnia 2010)
  32. ↑ Ranking FIFA: Urugwaj. fifa.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-05-28)]. (Dostęp 17 lipca 2011)
  33. ↑ W rankingu „Piłki Nożnej” na najlepszego bramkarza 2010 z krajów nieeuropejskich i grającego w klubie europejskim, Muslera zajął drugie miejsce, tuż za Brazylijczykiem Júlio Césarem. Wyprzedził Tima Howarda, Júlio Sérgio, Claudia Bravo i Heurelho Gomesa. W komentarzu autor zestawienia napisał: „Mistrzostwa w RPA wypromowały Muslerę. Jesienią ten bardzo zwinny golkiper potwierdził przynależność do światowej czołówki”. Zob. L. Orłowski. Brazylia broni, Argentyna atakuje. „Piłka Nożna”, nr 2/2011.
  34. ↑ Zaś w corocznym zestawieniu najlepszych bramkarzy świata, przygotowywanym przez Międzynarodową Federację Historyków i Statystyków Futbolu, zajął siódme miejsce. W roku 2010 okazał się lepszy od m.in. Edwina van der Sara i Gianluigiego Buffona. Zob. RealMadrif.com: IFFHS World's Best Goalkeeper of 2010 (Dostęp 30 stycznia 2011)
  35. ↑ Przy pierwszym golu Alexisa Sáncheza Muslera odbił kierującą się w niego piłkę tak niefortunnie, że wpadła do jego bramki. Drugi gol, który strzelił Arturo Vidal, również padł po jego złej interwencji; po strzale z prawie trzydziestu metrów zamiast przerzucić piłkę ponad bramką wrzucił do ją własnej siatki. Zob. YouTube: Bramki z meczu Urugwaj-Chile (Dostęp 26 grudnia 2010)
  36. ↑ Po strzale jednego z graczy Lecce piłka trafiła w słupek, a następnie odbiła się od pleców Muslery i wpadła do bramki. Zob. YouTube: bramka samobójcza F. Muslery z meczu Lazio-Lecce (Dostęp 10 stycznia 2011)
  37. ↑ Ową interwencję można obejrzeć w kanale YouTube: YouTube: Fernando Muslera Incredible Defense! (Dostęp 18 lipca 2011)
  38. ↑ P.Wilkowicz. Zejdź na ziemię, Argentyno, „Rzeczpospolita”, 18 lipca 2011. Wydanie internetowe: Rzeczpospolita: Zejdź na ziemię, Argentyno (Dostęp 17 lipca 2011)
  39. ↑ Taką opinię wyraził nawet selekcjoner reprezentacji Brazylii, Mano Menezes. Zob. Futbolnews.pl: Selekcjoner Brazylii: Faworytem Copa America jest... (Dostęp 17 lipca 2011)
  40. ↑ Sports.pl: Argentyna - Urugwaj, czyli przedwczesny finał. sports.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-18)]. (Dostęp 17 lipca 2011)
  41. ↑ Sport.pl: Urugwaj wyeliminował Argentynę po karnych (Dostęp 17 lipca 2011)
  42. ↑ Zob. YouTube: Muslera para il rigore di Tevez e porta l'Uruguay in semifinale (Dostęp 18 lipca 2011)
  43. ↑ Sport.pl: Argentyńska prasa po porażce z Urugwajem: „Żegnajcie marzenia” (Dostęp 17 lipca 2011)
  44. ↑ Tak pisał Paweł Wilkowicz w „Rzeczpospolitej”: „Dziś faworytem do tytułu wydaje się być Urugwaj”. Zob. Rzeczpospolita: Strzelać zakazano (Dostęp 18 lipca 2011)
  45. ↑ News.Jahoo: Paraguay's goalkeeper Justo Villar holds the best goalkeeper award (Dostęp 25 lipca 2011)
  46. ↑ Sport.Onet.pl: Copa America: oto jedenastka wspaniałych (Dostęp 25 lipca 2011)
  47. ↑ Fanatik.com.tr: Muslera'ya büyük onur. fanatik.com.tr. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-19)]. (Dostęp 16 stycznia 2012)
  48. ↑ Conmebol.com: Eliminacje Mundialu 2014, Conmebol. conmebol.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-17)]. (Dostęp 26 czerwca 2013)
  49. ↑ Urugwaj, [w:] baza Soccerway (drużyny) [online] [dostęp 2021-01-02].
  50. ↑ FIFA.com: Uruguay - Tahiti 8:0. fifa.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-25)]. (Dostęp 26 czerwca 2013)
  51. ↑ Guardian.co.uk: Brazil's protests raise fears for World Cup as a million take to the streets (Dostęp 26 czerwca 2013)
  52. ↑ Interia.pl: Puchar Konfederacji: Brazylia - Urugwaj 2-1 (Dostęp 1 lipca 2013)

Linki zewnętrzne

Galatasaray SK – skład na sezon 2021/2022
Składy reprezentacji Urugwaju
Skład reprezentacji Urugwaju na Mundialu 2010

Flag of Uruguay.svg

Skład reprezentacji Urugwaju na Copa América 2011

Urugwaj

Skład reprezentacji Urugwaju na Puchar Konfederacji 2013

Urugwaj

Skład reprezentacji Urugwaju na Mundialu 2014

Urugwaj

Skład reprezentacji Urugwaju na Copa América 2015

Urugwaj

Skład reprezentacji Urugwaju na Copa América 2016

Urugwaj

Skład reprezentacji Urugwaju na Mundialu 2018

Urugwaj

Skład reprezentacji Urugwaju na Copa América 2019

Urugwaj

Skład reprezentacji Urugwaju na Copa América 2021

Urugwaj

Skład reprezentacji Urugwaju na Mundialu 2022

Urugwaj

Media użyte na tej stronie

Football pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Football. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Flag of Ecuador.svg
Made by author of Xramp, first uploaded by Denelson83 as Flag of Ecuador.svg, modifications by Husunqu.
Flag of Israel.svg
Flag of Israel. Shows a Magen David (“Shield of David”) between two stripes. The Shield of David is a traditional Jewish symbol. The stripes symbolize a Jewish prayer shawl (tallit).
Flag of Chile.svg
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
U01 Fernando Muslera 7564.jpg
Autor: Ailura, Licencja: CC BY-SA 3.0 at

Freundschaftliches Länderspiel
Österreich - Uruguay am 5. März 2014 in Klagenfurt:

Fernando Muslera
URU-ITA-2013-06-30.svg
Autor: Kante4, Licencja: CC BY-SA 3.0
Line-up for the 2013 FIFA Confederations Cup match Uruguay - Italy
Muslerasamsunspor.jpg
Autor: Ultraslansi, Licencja: CC BY-SA 3.0
musslera was usin gk kick
Muslera08072009.JPG
Fernando Mulsera signing autographs at the new kits' presentation on 08 July 2009.
Uruguay caravana.jpg
Autor: jikatu, Licencja: CC BY-SA 2.0
Uruguayans celebrating with players in Montevideo after the 2010 world cup.
Uruguay players with CA trophy.jpg
Autor: jikatu, Licencja: CC BY-SA 2.0
Uruguay players giving a "vuelta olimpica" around the Monumental Stadium after obtaining the 2011 Copa America.