Fernando Parrado

Fernando Parrado
Fernando Seler Parrado Dolgay
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia9 grudnia 1949
Montevideo
Zawód, zajęcieprzedsiębiorca, producent i prezenter telewizyjny

Fernando Parrado (ur. 9 grudnia 1949 w Montevideo) – urugwajski przedsiębiorca, producent i prezenter telewizyjny, rugbysta i kierowca wyścigowy, jeden z szesnastu ocalałych z katastrofy lotu Fuerza Aérea Uruguaya 571.

Życiorys

Był drugim dzieckiem przedsiębiorcy Selera Parrado i Eugenii z Dolgayów. Miał dwie siostry: starszą Gracielę (ur. 1947) i młodszą Susanę (1952–1972). Od wczesnego dzieciństwa stworzył z Susaną wyjątkową więź. Gdy byli młodsi, czuwał nad nią, gdy bawiła się na plaży, a gdy dorastali, towarzyszył jej w wyjściach ze znajomymi[1].

Ukończył szkołę Colegio Stella Maris. W wieku 16 lat wyjechał na roczną wymianę uczniowską do Stanów Zjednoczonych, podczas której mieszkał i uczęszczał do szkoły w Michigan[1].

W okresie nauki w Collegio Stella Maris zaczął trenować rugby w XV Stella Maris First, juniorskiej drużynie Old Christians Club. W 1967 przeszedł do głównego zespołu[1].

12 października 1972 znalazł się wraz z matką i młodszą siostrą na pokładzie samolotu, którym jego drużyna udawała się na wyjazd sparingowy do Chile. W trakcie lotu siedział w prawym rzędzie siedzeń, początkowo przy oknie, obok swojego przyjaciela Francisca Abala. Jednak później zamienili się miejscami i Fernando usiadł po stronie przejścia. Po południu samolot musiał lądować w Mendozie w Argentynie z powodu złych warunków pogodowych. Lot kontynuowano nazajutrz, 13 października. Dwadzieścia minut przed planowanym lądowaniem w Santiago samolot rozbił się o bezimienne wzniesienie w pobliżu wulkanu Tinguiririca. Parrado odniósł ciężkie obrażenia, miał pękniętą czaszkę i był nieprzytomny. Został przeniesiony na tył samolotu, gdzie układano ciężej rannych. Trzeciego dnia po katastrofie odzyskał przytomność. Dowiedział się wówczas, że jego matka nie żyje, a siostra jest ciężko ranna. Kolejne dni poświęcił na opiekę nad Susaną. Dziewczyna zmarła w jego ramionach wieczorem 21 października, ósmego dnia po wypadku. Kolejnego dnia Fernando pochował ją w śniegu. Od tej pory jedynym, co trzymało go przy życiu, była myśl o ojcu, który został w Montevideo. 12 grudnia wraz z Roberto Canessą wyruszył przez góry na zachód w stronę Chile, aby sprowadzić pomoc. 20 grudnia spotkali oni chilijskiego pasterza Sergio Catalána, który zawiadomił policję. 22 grudnia Parrado uczestniczył w ekspedycji ratunkowej, która ewakuowała pozostałych ocalałych[1][2].

Po powrocie do Urugwaju rozpoczął karierę profesjonalnego kierowcy wyścigowego, którą kontynuował do końca lat 70., wygrywając kilka mniejszych wyścigów[1].

Życie prywatne

W 1982 poślubił Veronique Van Wassenhove. Mają dwie córki: Verónicę (ur. 1983) i Cecilię (ur. 1985)[3].

Po śmierci ojca, w 2008, odziedziczył połowę udziałów w rodzinnej firmie La Casa del Tornillo. Oprócz tego posiada własną firmę, zajmującą się produkcją telewizyjną.

Odniesienia w kulturze

Szczególna relacja Fernando i Susany sprawiła, że stali się oni wzorem idealnego rodzeństwa, a Fernando – symbolem poświęcenia dla umierającej siostry[2].

W amerykańskim filmie katastroficznym Alive, dramat w Andach z 1993 w jego rolę wcielił się Ethan Hawke[4].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e Fernando Parrado: Miracle in the Andes: 72 Days on the Mountain and My Long Trek Home. Nowy Jork: Broodway Books, 2006. ISBN 978-1-4000-9769-2.
  2. ↑ a b Piers Paul Read: ¡Viven!: la tragedia de los Andes. Noguer, 1974. ISBN 978-84-279-0839-0.
  3. ↑ EXCLUSIVE: 'When you have only one option… it’s easier than you think’: 45 years on, survivor of 1972 Andes plane wreck recalls resorting to cannibalism to survive being stranded in the mountains for 72 days’', dailymail.co.uk [dostęp 2018-05-20] (ang.).
  4. ↑ Überleben (Alive) (niem.). omdb.org. [dostęp 2018-06-14].

Media użyte na tej stronie

Parrado.jpg
Foto de Fernando Parrado, uno de los sobrevivientes del accidente del vuelo 571 de la Fuerza Aérea Uruguaya ocurrido el 13 de octubre de 1972.