Ferrante Gonzaga
| ||
(c) I, Sailko, CC BY-SA 3.0 | ||
hrabia Guastalli | ||
Okres | od 1539 do 1557 | |
Poprzednik | brak | |
Następca | Cesare I Gonzaga | |
Dane biograficzne | ||
Data urodzenia | 28 stycznia 1507 | |
Data śmierci | 15 listopada 1557 | |
Ojciec | Franciszek II Gonzaga | |
Matka | Izabela d'Este | |
Żona | Isabella di Capua | |
Dzieci | Cesare, Francesco, Gian Vincenzo |
Ferrante Gonzaga (ur. 28 stycznia 1507 w Mantui, zm. 15 listopada 1557 w Brukseli[1]) – włoski kondotier, hrabia Guastalli i wicekról Mediolanu.
Życiorys
Był synem Franciszka II Gonzagi i Izabeli d'Este[2]. W młodości został przeznaczony do kariery wojskowej – walczył m.in. w Hiszpanii, a następnie został wcielony do armii cesarskiej Karola V[2]. W 1539 roku zakupił hrabstwo w Guastalli[3]. Z rekomendacji cesarza, Ferrante został w 1546 wicekrólem Mediolanu[3]. Stało się to wbrew Pawłowi III, który oczekiwał, że na to stanowisko zajmie jego wnuk, a zarazem zięć Karola V, Ottavio Farnese[4]. Papież był temu, tym bardziej przeciwny, że Gonzagowie byli wrogami rodu Farnese[4]. W tym samym roku zrodził się ostry konflikt pomiędzy Gonzagą a synem papieża, Pierluigim Farnese[5]. Wynikał on nie tylko z wrogości pomiędzy rodami, ale także z niebezpiecznego i autokratycznego stylu rządzenia władcy, sąsiadującej z Mediolanem, Parmy[5]. Gonzaga usiłował namówić cesarza, na wydanie zgody na siłowe usunięcie papieskiego syna, którą otrzymał jednak dopiero 31 maja 1547[5]. Władca Mediolanu zorganizował spisek i 10 września doprowadził do zamordowania Pierluigiego[5].
Dwa lata później, w celu zawiązania korzystnych sojuszy, Paweł III chciał oddać Parmę Karolowi V, odzyskując Piacenzę na rzecz Państwa Kościelnego[6]. Panujący w Parmie, Ottavio Farnese nie chciał na to przystać, więc sprzymierzył się z Ferrante Gonzagą i bezskutecznie usiłował odbić księstwo siłą[6]. Krótko po elekcji nowego papieża, wybuchł otwarty konflikt pomiędzy Ottaviem a Juliuszem III[7]. Doprowadziło to także do wojny pomiędzy Walezjuszami i Habsburgami[8]. Ferrante Gonzaga stanął wówczas na czele wojsk cesarskich, które wraz z wojskami papieskimi przeciwstawiły się Francji[7]. Konflikt ostatecznie zakończył się porażką połączonych armii Juliusza III i Karola V, a papież musiał podpisać niekorzystny pokój (1552)[8]. W 1554 roku Gonzaga został odwołany ze stanowiska wicekróla Mediolanu[3]. Trzy lata później uczestniczył w bitwie pod Saint-Quentin, podczas której spadł z konia i w konsekwencji zmarł[1].
W 1534 ożenił się z Isabellą di Capua i miał z nią co najmniej troje dzieci: Cesarego i dwóch kardynałów Francesca i Giana Vincenzo[1]. Po śmierci Ferrante, władzę w Guastalli przejął jego najstarszy syn Cesare Gonzaga[1].
Przypisy
- ↑ a b c d Ferrante (wł.). Storia di Mantova. [dostęp 2013-07-04].
- ↑ a b Ferdinand Gregorovius: History of the City of Rome in the Middle Ages. T. VIII. Londyn: George Bell & Sons, 1902, s. 540. (ang.)
- ↑ a b c Ferrante I Gonzaga conte di Guastalla (wł.). l'Enciclopedia Italiana. [dostęp 2013-07-03].
- ↑ a b Ludwig von Pastor: The history of the popes, from the close of the middle ages. T. XII. Londyn: Kegan Paul, Trench, Trubner, Co & Ltd., 1912, s. 320-321.
- ↑ a b c d Ludwig von Pastor: The history of the popes, from the close of the middle ages. T. XII. Londyn: Kegan Paul, Trench, Trubner, Co & Ltd., 1912, s. 369-372.
- ↑ a b Ludwig von Pastor: The history of the popes, from the close of the middle ages. T. XII. Londyn: Kegan Paul, Trench, Trubner, Co & Ltd., 1912, s. 449-450.
- ↑ a b Ludwig von Pastor: The history of the popes, from the close of the middle ages. T. XIII. Londyn: Kegan Paul, Trench, Trubner, Co & Ltd., 1924, s. 130-132.
- ↑ a b John N. D. Kelly: Encyklopedia papieży. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1997, s. 367. ISBN 83-06-02633-0.
Media użyte na tej stronie
(c) I, Sailko, CC BY-SA 3.0