Ferruccio Lamborghini

Ferruccio Lamborghini

Data i miejsce urodzenia	28 kwietnia 1916 Renazzo di Cento
Data i miejsce śmierci	20 lutego 1993 Perugia
Przyczyna śmierci	zawał serca
Miejsce spoczynku	Cimitero Monumentale della Certosa di Bologna
Zawód, zajęcie	mechanik, przemysłowiec

Ferruccio Lamborghini (ur. 28 kwietnia 1916 w Renazzo di Cento, zm. 20 lutego 1993 w Perugii) – włoski mechanik, konstruktor i przemysłowiec.

Życiorys

Urodził się 28 kwietnia 1916 roku w Renazzo di Cento, w rodzinie rolniczej^[1]. Jego rodzicami byli Antonio i Evelina Lamborghini^[2]. Od dzieciństwa interesował się techniką i budową maszyn, głównie silników. Absolwent Wydziału Mechaniki na Uniwersytecie Bolońskim^[1].

W 1940 roku został powołany do włoskiego lotnictwa^[2]. Został mechanikiem w bazie lotniczej w Rodi, a następnie w jednostce stacjonującej na wyspie Rodos^[1]. Chociaż dostęp do części zamiennych był utrudniony, szybko zdobył sobie opinię zdolnego mechanika, który jest w stanie naprawić wszystko^[3]. Po kapitulacji wyspy w 1945 roku trafił do niewoli^[2] brytyjskiej^[3], jednak rok później został z niej zwolniony^[2].

Po zwolnieniu z niewoli wrócił do rodzinnej miejscowości i rozpoczął montaż ze starego sprzętu wojskowego ciągników^[1], których niedobór był wówczas mocno odczuwalny^[3]. W wolnym czasie brał udział w wyścigach samochodowych. W 1949 roku założył przedsiębiorstwo Lamborghini Trattori i rozpoczął produkcję własnych ciągników. Z czasem firma zyskała pozycję największego włoskiego producenta ciągników^[1]. Po podróży do Stanów Zjednoczonych w 1960 roku założył firmę Bruciatori, która produkowała klimatyzatory oraz piece centralnego ogrzewania dla przemysłu i dla klientów indywidualnych^[4]. Planował także produkcję śmigłowców^[1], jednak ten pomysł zablokowała rada nadzorcza zakładu^[3].

Jako dobrze prosperujący przedsiębiorca, z czasem mógł sobie pozwolić na zakup Ferrari 250 GT, jednak nie był zadowolony z działania niektórych podzespołów, głównie sprzęgła. Próbował umówić się w tej sprawie na spotkanie z Enzo Ferrarim, jednak był zmuszony długo na nie oczekiwać, by usłyszeć, że firma Ferrari nie potrzebuje uwag od producenta ciągników, który nie może znać się na samochodach sportowych^[3]. Urażony Lamborghini założył w 1963 roku przedsiębiorstwo Automobili Lamborghini^[1], a kilka miesięcy później zaprezentował samochód Lamborghini 350 GTV. Wykonanie większości podzespołów i nadwozia przypadło firmom zewnętrznym, jedynie silnik został zaprojektowany i zbudowany przez zakłady Lamborghini. Z powodu błędu projektantów nadwozia silnik nie zmieścił się do komory, dlatego podczas prezentacji na salonie samochodowym w Turynie model wystawowy był go pozbawiony, a puste miejsce wypełniono cegłami^[3].

Na początku lat 70. XX w. rozpoczął się kryzys, który mocno dotknął koncern Lamborghini. Firma Lamborghini Trattori, która połowę swojej produkcji eksportowała, popadła w problemy, gdy swoje zamówienia wstrzymał południowoafrykański klient^[2], a w 1972 również rząd Boliwii zerwał umowę na dostarczenie dużej partii ciągników^[1]. Związki zawodowe zablokowały możliwość zwolnień w firmie, w związku z czym Lamborghini sprzedał w tym samym roku wszystkie swoje udziały w przedsiębiorstwie (72%) jednej z konkurencyjnych firm^[2].

W kłopoty popadła również firma Lamborghini Automobili. Lamborghini sprzedał wówczas przyjacielowi, biznesmenowi Georges-Henriemu Rossettiemu, 51% udziałów w firmie za 600 000 dolarów, co pozwoliło utrzymać przedsiębiorstwo. Chociaż utracił formalnie kontrolę nad firmą, wciąż kierował nią w niezmieniony sposób, gdyż Rossetti nie ingerował w działanie fabryki. Gdy w 1973 roku rozpoczął się kryzys paliwowy, kondycja firmy ponownie się pogorszyła. Rok później Lamborghini sprzedał pozostałe 49% udziałów Rene Leimerowi, przyjacielowi Rossettiego^[2], zachował jednak firmę produkującą klimatyzatory i piece^[1]. Założył także przedsiębiorstwo Oleodinamica, które produkowało zawory hydrauliczne, jednak nie kierował nią osobiście, powierzając tę funkcję synowi. Sam przeszedł na emeryturę, zamieszkał w posiadłości, którą kupił jeszcze w 1971 roku^[4] i zajął się produkcją wina^[2] pod nazwą Colli di Trasimeno, wkrótce jednak zmieniło ono nazwę na Sangue Di Miura. Jego wina były wielokrotnie nagradzane^[4].

Zmarł 20 lutego 1993 roku w wyniku zawału serca^[1] i został pochowany na cmentarzu Cimitero Monumentale della Certosa di Bologna^[5].

Życie prywatne

Wkrótce po powrocie do kraju ożenił się, jednak żona zmarła w 1947 roku przy porodzie. Z tego związku urodził mu się syn, Antonio Lamborghini^[2], właściciel japońskiej sieci ekskluzywnych sklepów z odzieżą. W latach 70. Lamborghini ożenił się ponownie^[1], a w 1974 urodziła się jego córka, Patrizia Lamborghini^[2].

Przypisy