Ferrytyna

Struktura ferrytyny

Ferrytyna – białko kompleksujące jony żelaza Fe³⁺ i przechowujące je w wątrobie.

Ferrytyna pełni istotną funkcję we wszystkich żywych organizmach, utrzymując żelazo w dostępnej i nieszkodliwej formie. Jej synteza jest ściśle regulowana zarówno na etapie transkrypcji, jak i translacji, a na ekspresję genu ferrytyny wpływa wiele czynników.

Ferrytyna w diagnostyce medycznej

Stężenie ferrytyny oznaczane w osoczu metodami immunochemicznymi pozwala ocenić (w przypadku nieobecności zakażenia, stanu zapalnego i innych wywołujących reakcję ostrej fazy) zapasy żelaza ustroju.

Wartości prawidłowe

• kobiety
  • 10-200 μg/l^[1]
  • 15-200 μg/l^[2]
• mężczyźni
  • 15-400 μg/l^[1]
  • 12-150 μg/l^[2]

Przyczyny zwiększonego stężenia ferrytyny w osoczu (z podwyższonym poziomem żelaza)^[3]:

1. Przeładowanie żelazem (hemochromatoza)
2. Transfuzje krwi
3. Suplementy diety zawierające żelazo

Przyczyny zwiększonego stężenia ferrytyny w osoczu (bez podwyższonego poziomu żelaza)^[3]:

1. Spożywanie alkoholu
2. Reakcja ostrej fazy
3. Niedokrwistość chorób przewlekłych (podwyższona albo w normie)
4. Zaburzenia funkcji wątroby
5. Wirusowe zapalenie wątroby
6. Zaburzenia metaboliczne
7. Niewydolność nerek
8. Choroby nowotworowe

Przyczyny obniżonego stężenia ferrytyny w osoczu:

1. Niedobór żelaza w ustroju (czułość 50%, swoistość 99% przy stężeniu <12 μg/l^[1])

Zobacz też

• całkowita zdolność wiązania żelaza

Przypisy

Bibliografia

• Choroby wewnętrzne, tom II. Andrzej Szczeklik (red.). Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, 2005, s. 1414-1415. ISBN 83-7430-069-8.