Fetysz (film)

Fetysz
Gatunek

komedia obyczajowa

Rok produkcji

1984

Data premiery

2 lutego 1985

Kraj produkcji

Polska

Język

polski

Czas trwania

87 min

Reżyseria

Krzysztof Wojciechowski

Główne role

Jan Prochyra
Ewa Ziętek
Ludwik Benoit

Muzyka

Thomas Morley
Gioacchino Rossini

Zdjęcia

Andrzej Barszczyński

Scenografia

Elżbieta Karwańska

Kostiumy

Renata Kochańska

Montaż

Łucja Ośko

Produkcja

PRF „Zespoły Filmowe”

Wytwórnia

WFF w Łodzi

Dystrybucja

Film Polski

Fetysz – polska komedia obyczajowa z 1984 roku w reż. Krzysztofa Wojciechowskiego.

Opis fabuły

Polska lat 80. XX w. Winicjusz Rudy, głowa rodziny i działacz społeczny, jest uczciwym inspektorem sanepidu. Komuś takiemu trudno żyć w PRL-owskiej rzeczywistości – łapówek od kierowników kontrolowanych lokali gastronomicznych brać nie chce, za uczciwy handel na Bazarze Różyckiego jest oskarżany przez milicję o spekulanctwo.

Rudy ma jedno marzenie – mieć Fiata 126 p. Kiedy w końcu, po wielu trudach, udaje mu się zdobyć upragnione prawo jazdy i „malucha” (tj. załatwić), wóz zostaje skradziony. Popularna marka i kolor samochodu – „piasek pustyni”, jedyny, w jakim jest produkowany – czynią go w praktyce niemożliwym do odnalezienia. Zdesperowany Rudy, po bezowocnym oczekiwaniu na efekty milicyjnych poszukiwań, postanawia ukraść identyczne auto. Nie jest to trudne, biorąc pod uwagę mnogość marki w poszukiwanym kolorze i łatwość sforsowania zamków. Jego rodzina o niczym nie wie. Pierwsze skradzione auto Rudy prezentuje jako swoje, odzyskane. Jednak wkrótce zostaje skradziony i ten wóz. Rudy kradnie kolejnego „malucha”, który również po pewnym czasie pada łupem złodziei. Sytuacja zaczyna się powtarzać: Rudemu kradną kolejne samochody, a on kradnie innym. W końcu jego proceder kradzieży samochodu tej samej marki i w tym samym kolorze, powoduje powołanie przez MO specjalnej grupy dochodzeniowej (zwłaszcza że łupem Rudego w pewnym momencie pada nawet „maluch” majora milicji). Donos „życzliwego” sąsiada sprawia, że w końcu milicja wpada na trop Rudego. Jednak dla zmylenia pościgu, ostatnim łupem Rudego pada „maluch” w kolorze granatowym i to właśnie w nim „nakrywają” go milicjanci. Rudy siedzi w celi pełen niespokojnego oczekiwania na odsiadkę. Po laboratoryjnych badaniach auta, w którym złapała go milicja, okazuje się jednak, że granatowy maluch to w rzeczywistości pierwsze auto Rudego, które nabył legalnie i które po kradzieży zostało przelakierowane. Jedyny zarzut, jaki może mu postawić prokurator, to kradzież własnego samochodu, Rudy zostaje więc zwolniony.

W ostatniej scenie filmu Rudy opuszcza areszt, a zwrócony mu granatowy maluch, niekierowany przez nikogo, podąża za nim.

Główne role

i inni.

Bibliografia

Linki zewnętrzne