Filip Fabricius

Ten artykuł od 2021-03 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do wiarygodnych źródeł. (Dodanie listy źródeł bibliograficznych lub linków zewnętrznych nie jest wystarczające). Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Filip Fabricius

Philipp Fabricius von Rosenfeld und Hohenfall
Defenestracja praska w 1618
Wiceszambelan Sekretarz Kancelarii Dworu Czeskiego
Data i miejsce urodzenia	ok. 1570 Mikulov
Data i miejsce śmierci	1632 Praga
Żona	Judyta Podmanicka

Filip Fabricius (ur. ok. 1570 w Mikulovie, zm. 1632 w Pradze) – czeski urzędnik, najbardziej znany z bycia trzecią ofiarą defenestracji praskiej z 1618 roku.

Wczesne życie

Filip Fabricius urodził się w Mikulovie na Morawach. Niemiecki poeta, Georg Fabricius uważany był za jego dziadka. Studiował w praskiej Akademii Jezuickiej (pierwsza wzmianka pochodzi z 1586, był wtedy studentem retoryki), w 1588 uzyskał tytuł licencjata, a rok później magistra. W 1598 r. ożenił się z Judytą Podmanicką, jedynym żyjącym potomkiem bogatego praskiego kupca. Zamieszkał na Starym Mieście, z tego okresu pochodzi zapis, jakoby był sekretarzem Adama ze Šternberka. Dzięki wsparciu księcia Zdenka Vojtěcha Popela z Łobkowicza, został drugim (1605), a następnie pierwszym (1611) sekretarzem Kancelarii Dworu Czeskiego. W 1608 Rudolf II Habsburg nadał mu nazwisko Rosenfeld.

Defenestracja

23 maja 1618 r. Filip Fabricius obecny był w siedzibie Kancelarii Dworu Czeskiego na Zamku Praskim wraz z Jaroslavem Bořitą z Martinic, Vilémem Slavatą z Chlumu, Adamem ze Šternberka i Děpoltem z Łobkowicza, kiedy na zamek wdarli się uzbrojeni protestanci. Slavata i Bořita zostali wyrzuceni przez okna. Ponieważ znienawidzony sekretarz królewski Pavel Michna nie był obecny na zamku, buntownicy postanowili ukarać drugiego sekretarza – Filipa Fabriciusa. Tylko Slavata został poważnie ranny w wyniku upadku, Bořita i Fabricius uciekli z lekkimi obrażeniami. Fabricius natychmiast po tym opuścił Pragę i udał się do Wiednia.

Późniejsze życie

Fabricius był jedną z pierwszych osób, które poinformowały wiedeński dwór o protestanckim buncie w Pradze. Po bitwie na Białej Górze został mianowany radnym, wiceszambelanem, szeryfem regionu Mladá Boleslav i członkiem kilku innych rad. Otrzymał także kilka nowych posiadłości w Pradze i regionie Mělník. Jego nazwisko przedłużono następnie o przydomek Hohenfall (dosłownie tłumaczone jako „wysoki spadek”). Zmarł w 1632 i pochowany został w kościele św. Jakuba w Pradze.

Bibliografia

• JanJ. Kilián JanJ., Filip Fabricius z Rosenfeldu a Hohenfallu : život, rod a dílo defenestrovaného sekretáře, Veduta, 2005, ISBN 80-86829-09-X, OCLC 320478539 .
• Arnošt Denis: Konec samostatnosti české. Praga: 1932.
• Jan Kilián: Podkomoří a zámecký hejtman na cestách. Komparace pracovních a jiných výjezdů Filipa Fabricia a Martina Pruška z Prušova v letech 1611 – 1632. Univerzita Pardubice, 2007.