Filip Friedman

Filip Friedman (ur. 27 kwietnia 1901 we Lwowie, zm. 7 lutego 1960 w Nowym Jorku) – polski historyk żydowskiego pochodzenia.

Życiorys

Urodził się we Lwowie w zasymilowanej rodzinie żydowskiej. Po ukończeniu Gimnazjum we Lwowie, studiował na Uniwersytecie Jana Kazimierza i następnie Uniwersytecie Wiedeńskim. W 1925 przeprowadził się do Łodzi, gdzie napisał kilka ważnych prac z zakresu historii i ekonomii. Był jednym z pionierów badań nad dziejami Łodzi^[1]. Po wybuchu II wojny światowej uciekł do Lwowa, gdzie został pracownikiem Akademii Nauk USRR. Po wkroczeniu wojsk niemieckich do miasta ukrywał się po stronie aryjskiej, gdzie doczekał końca wojny. Po wojnie osiadł w Łodzi, gdzie wykładał Historię Żydów na Uniwersytecie Łódzkim i był równocześnie dyrektorem Centralnej Żydowskiej Komisji Historycznej.

W 1946 był świadkiem na procesie norymberskim, pozostał w amerykańskiej strefie okupacyjnej w Niemczech. Przez dwa lata był dyrektorem departamentu oświaty American Jewish Joint Distribution Committee w zachodnich strefach okupacyjnych Niemiec.

W 1948 wyjechał do Stanów Zjednoczonych. Osiadł w Nowym Jorku, gdzie mieszkał do śmierci.

Wybrane publikacje

• 1945: Zagłada Żydów lwowskich^[2]
• 1936: Dzieje Żydów w Łodzi od początków osadnictwa Żydów do r. 1863 : stosunki ludnościowe : życie gospodarcze : stosunki społeczne
• 1934: Ludność żydowska Łodzi do roku 1863 w świetle liczb
• 1929: Die galizischen Juden im Kampfe um ihre Gleichberechtigung (1848-1868)

Przypisy