Filip Musiał

Filip Musiał
Data urodzenia

1976

Zawód, zajęcie

historyk, politolog

Tytuł naukowy

dr hab.

Uczelnia

Akademia Ignatianum

Stanowisko

nauczyciel akademicki historii

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Medal „Pro Memoria”
Strona internetowa

Filip Józef Musiał (ur. 1976[1]) – polski historyk i politolog, doktor habilitowany nauk humanistycznych w zakresie historii[2], profesor nadzwyczajny i prorektor ds. studenckich Akademii Ignatianum w Krakowie[3]. Pracuje także w Oddziałowym Biurze Edukacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej w Krakowie[4].

Życiorys

Ukończył VII Liceum Ogólnokształcące w Krakowie[5], absolwent politologii na Uniwersytecie Jagiellońskim i Podyplomowego Studium Dziennikarskiego Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. Uzyskał stopień doktora na Wydziale Studiów Międzynarodowych i Politycznych UJ za pracę pt. Polityczny charakter działalności Wojskowego Sądu Rejonowego w Krakowie (1946–1955), napisaną pod kierunkiem naukowym prof. Mariana Bębenka[6]. Habilitację z historii uzyskał na Uniwersytecie Zielonogórskim[2].

Został członkiem Zarządu Ośrodka Myśli Politycznej, zastępcą redaktora naczelnego „Zeszytów Historycznych WiN-u”[7], członkiem redakcji „Horyzontów Polityki”, redaktorem popularnonaukowych serii „Z archiwów bezpieki – nieznane karty PRL” i "Z archiwów II wojny światowej" oraz naukowych serii wydawniczych „Niezłomni”, „Normatywy aparatu represji”, „Zagadnienia źródłoznawcze”[1]. Był sekretarzem Komisji ds. Likwidacji Wojskowych Służb Informacyjnych[8].

Publikował m.in. w: „Aparacie Represji w Polsce Ludowej 1944–1989”, „Arcanach”, „Horyzontach Polityki”, „Horyzontach Wychowania”, „Krakowskim Roczniku Archiwalnym”, „Pamięci i Sprawiedliwości”, „Zeszytach Historycznych Stowarzyszenia Żołnierzy Armii Krajowej”, „Zeszytach Historycznych WiN-u”, a także w: „Azymucie", „Biuletynie Instytutu Pamięci Narodowej”, „Gazecie Polskiej”, „Gościu Niedzielnym”, „Naszym Dzienniku”, „Nowym Państwie”, "Pamięci.pl", „Pastores", „Rzeczpospolitej” i „Tygodniku Powszechnym”. Stale współpracuje z „Dziennikiem Polskim” i „Posłańcem Serca Jezusowego”[1].

W październiku 2015 został członkiem Narodowej Rady Rozwoju, powołanej przez prezydenta Andrzeja Dudę[9].

17 marca 2022 prezes Instytutu Pamięci Narodowej Karol Nawrocki powołał Filipa Musiała na stanowisko dyrektora Muzeum Żołnierzy Wyklętych i Więźniów Politycznych PRL[10].

Wybrane publikacje

Książki autorskie:

  • Polityka czy sprawiedliwość? Wojskowy Sąd Rejonowy w Krakowie (1946–1955) (Kraków 2005)
  • Skazani na karę śmierci przez Wojskowy Sąd Rejonowy w Krakowie 1946–1955 (Kraków 2005)
  • Podręcznik bezpieki. Teoria pracy operacyjnej Służby Bezpieczeństwa w świetle wydawnictw resortowych Ministerstwa Spraw Wewnętrznych PRL (1970–1989) (wyd. 1 – Kraków 2007, wyd. 2 – Kraków 2015)
  • Raj grabarzy narodu. Studia i materiały do dziejów aparatu represji w Polsce "ludowej" 1945–1989 (red. nauk., Kraków 2010).

Współautorstwo książek:

  • Kościół zraniony. Sprawa ks. Lelity i proces Kurii krakowskiej (Kraków 2003)
  • Komunizm w Polsce (Kraków 2005)
  • Twarze krakowskiej bezpieki. Obsada stanowisk kierowniczych Urzędu Bezpieczeństwa i Służby Bezpieczeństwa w Krakowie. Informator personalny (Kraków 2006)
  • Po dwóch stronach barykady PRL (Kraków 2007)
  • Ludzie bezpieki województwa krakowskiego. Obsada stanowisk kierowniczych Urzędu Bezpieczeństwa i Służby Bezpieczeństwa w województwie krakowskim. Informator personalny”(wyd. 1 – Kraków 2007, wyd. 2 – Kraków 2009)
  • Kronika komunizmu w Polsce (Kraków 2009)
  • Osądź mnie Boże… Ks. Władysław Gurgacz – kapelan Polski Podziemnej (Kraków 2009)
  • Od niepodległości do niepodległości. Historia Polski 1918–1989 (wyd. 1 – Warszawa 2010, wyd. 2 Warszawa – 2012, wyd. 3 Warszawa – 2014)
  • Władysław Gurgacz jezuita wyklęty (Kraków 2014)[1].

Odznaczenia

W 2009 odznaczony przez prezydenta Krzyżem Kawalerskim Lecha Kaczyńskiego Orderu Odrodzenia Polski[11]. W 2009 Urząd ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych nadał mu Medal „Pro Memoria”.

Przypisy

  1. ↑ a b c d Archiwum Autora (pol.). www.omp.org.pl. [dostęp 2015-10-14].
  2. ↑ a b Dr hab. Filip Musiał, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2015-10-10].
  3. ↑ Władze Akademii Ignatianum (pol.). www.ignatianum.edu.pl. [dostęp 2015-10-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-25)].
  4. ↑ Oddziałowe Biuro Edukacji Publicznej w Krakowie (pol.). krakow.ipn.gov.pl. [dostęp 2015-10-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-08-04)].
  5. ↑ Filip Musiał: Mam wrażenie, że nigdy nie opuściłem Siódemki. W: 110 lat VII Liceum Ogólnokształcącego im. Zofii Nałkowskiej w Krakowie. Kraków: 2012, s. 12-13. (pol.)
  6. ↑ Filip Musiał: Polityczny charakter działalności Wojskowego Sądu Rejonowego w Krakowie (1946–1955). Kraków: Uniwersytet Jagielloński, 2004, s. 1.
  7. ↑ Redakcja (pol.). zhwin.pl. [dostęp 2015-10-14].
  8. ↑ Teofil Lachowicz: Likwidacja Wojskowych Służb Informacyjnych, jako przezwyciężanie postkomunizmu w Polsce (pol.). www.pava-swap.org. [dostęp 2015-10-14].
  9. ↑ Prezydent powołał Narodową Radę Rozwoju. www.prezydent.pl. [dostęp 2015-10-16].
  10. ↑ IPN organem prowadzącym Muzeum Żołnierzy Wyklętych i Więźniów Politycznych PRL w Warszawie. ipn.gov.pl. [dostęp 2022-03-17].
  11. ↑ M.P. z 2010 r. nr 31, poz. 416.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

POL Medal Pro Memoria BAR.png
Baretka Medalu "Pro Memoria"