Filipina i Konstancja Studzińskie

Filipina i Konstancja Studzińskie – siostry Zakonu Miłosierdzia, były pierwszymi kobietami na świecie, które w 1824 roku uzyskały tytuły magistra farmacji[1].

Filipina (ur. 1797 w Garwolinie, zm. 1877 w Poznaniu) i Konstancja (ur. 1787 w Siemiatyczach, zm. 1853 w Warszawie) były rodzonymi siostrami. Zostały zakonnicami i pracowały w poznańskim szpitalu Św. Łazarza[1] prowadzonym przez Zgromadzenie Sióstr Miłosierdzia, gdzie prowadziły przyszpitalną aptekę. Mając już dziesięcioletnią praktykę w zawodzie, wystąpiły do Uniwersytetu Jagiellońskiego o możliwość złożenia egzaminów umożliwiających im zdobycie tytułu magistra farmacji[1]. Było to jak na owe czasy wydarzenie niezwykłe, kobiety, a zwłaszcza zakonnice, nie miały możliwości kształcenia się na wyższych uczelniach.

Uniwersytet wyraził zgodę na studia w trybie eksternistycznym. Siostry kształciły się pod okiem prof. Józefa Sawiczewskiego, który udzielał im lekcji m.in. z botaniki, zoologii i mineralogii w swojej aptece Pod Słońcem (w przytomności przyzwoitki). Egzamin magisterski również przeprowadzono nie na Uniwersytecie, lecz w szpitalu, w dodatku bez udziału prorektora i dziekana wydziału. W dniu 28 sierpnia 1824 roku siostry Studzińskie uzyskały tytuły magistra farmacji[1].

Był to precedens, ustawodawstwa innych krajów dopiero w latach 60. XIX wieku pozwoliły kobietom na studia farmaceutyczne, które jako studia zawodowe były pierwszym kierunkiem dozwolonym dla kobiet. Następnym razem Uniwersytet Jagielloński studentki farmacji przyjął dopiero w 1894 roku, były to Jadwiga Klemensiewicz, Janina Kosmowska i Stanisława Dowgiałło, które zakwalifikowały się spośród 64 kandydatek. Pierwsze studentki medycyny rozpoczęły naukę natomiast w 1900 roku. Pierwszą kobietą, która założyła własną aptekę była zaś Antonina Leśniewska[1]. Pierwszy doktorat w historii polskiej farmacji uzyskała w 1939 roku Anna Peraus-Pilecka.

Zobacz też

Przypisy