Filippo Cortesi
| ||
arcybiskup tytularny Syrakuz | ||
![]() | ||
Data i miejsce urodzenia | 8 października 1876 Alia | |
Data i miejsce śmierci | 1 lutego 1947 Rzym | |
Nuncjusz apostolski w Polsce | ||
Okres sprawowania | (dts) - 1 lutego 1947(dts) | 24 grudnia 1936|
Wyznanie | katolicyzm | |
Kościół | rzymskokatolicki | |
Nominacja biskupia | 13 czerwca 1921 | |
Sakra biskupia | 21 sierpnia 1921 |
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Data konsekracji | 21 sierpnia 1921 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Konsekrator | Antonio Vico | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Współkonsekratorzy | Pietro Fumasoni Biondi Sebastião Leite de Vasconcellos | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Filippo Cortesi (ur. 8 października 1876 w Alia, zm. 1 lutego 1947) – włoski duchowny katolicki, dyplomata watykański, tytularny arcybiskup Syrakuz.
Święcenia kapłańskie otrzymał 18 grudnia 1899, sakrę biskupią 21 sierpnia 1921. W latach 1926-1936 był nuncjuszem apostolskim w Argentynie. Udzielił święceń biskupich m.in. przyszłym kardynałom: Nicolasowi Fasolino i Antonio Caggiano oraz polskiemu duchownemu Czesławowi Kaczmarkowi.
Od 1936 był nuncjuszem apostolskim w Polsce. Jednocześnie pełnił funkcję dziekana korpusu dyplomatycznego[1]. Pracował w Polsce do wybuchu II wojny światowej w 1939, kiedy został zmuszony do opuszczenia kraju. Wobec braku następcy w okresie powojennym, tytuł nuncjusza zachował do śmierci.
Przypisy
- ↑ W Polsce i za granicą. „W Służbie Penitencjarnej”. Nr 2, s. 1, 14, 15 stycznia 1939.
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Nuncjusz papieski abp Filippo Cortesi wpisuje się do księgi audiencjonalnej, z życzeniami noworocznymi, prezydentowi RP Ignacemu Mościckiemu.