Filmografia Audrey Hepburn

Audrey Hepburn (1959)

Audrey Hepburn (1929–1993) w trwającej 33 lata karierze występowała w filmach, telewizji i na scenie. Zagrała w 28 produkcjach fabularnych[1]. Pięciokrotnie była nominowana do nagrody Akademii Filmowej[2] i dziewięciokrotnie do Złotego Globu[3], z czego zdobyła jedną statuetkę Oscara[4] i jedną nagrodę Hollywoodzkiego Stowarzyszenia Prasy Zagranicznej[5]. Uznawana jest za jedną z najwybitniejszych aktorek w historii amerykańskiej kinematografii[6][7] oraz ikonę stylu i elegancji[8].

Na dużym ekranie debiutowała w 1948 rolą stewardesy w komedii Holenderski w 7 lekcjach (reż. Charles Huguenot van der Linden)[9]. Występowała również w musicalach wystawianych w teatrach muzycznych na londyńskim West Endzie, m.in. w Sauce Tartare (1949) i w sequelu Sauce Piquante (1950)[10]. W sezonie 1951–1952 grała na Broadwayu w sztuce Gigi, napisanej przez Sidonie-Gabrielle Colette[11]. W 1953 debiutowała w Hollywood, występując u boku Gregory’ego Pecka w komedii romantycznej Rzymskie wakacje (reż. William Wyler)[12]. Po premierze filmu zdobyła status gwiazdy[13], a jej zdjęcia były publikowane na okładkach wielu prestiżowych pism[14]. Kreacja księżniczki Anny przyniosła jej nagrodę Akademii Filmowej dla najlepszej aktorki pierwszoplanowej, Złotego Globu dla najlepszej aktorki w filmie dramatycznym oraz BAFTĘ dla najlepszej brytyjskiej aktorki[3]. W latach 50. XX wieku występowała u boku największych gwiazd kina; w komedii romantycznej Sabrina (1954, reż. Billy Wilder) zagrała wraz z Humphreyem Bogartem i Williamem Holdenem[15]. W zrealizowanym dwa lata później melodramacie wojennym Wojna i pokój (1956, reż. King Vidor) partnerował jej Henry Fonda[16]. W musicalu Zabawna buzia (1957, reż. Stanley Donen) zagrała z Fredem Astaire’em[17]. Z kolei w komedii romantycznej Miłość po południu (1957, reż. Billy Wylder) wystąpiła wspólnie z Garym Cooperem[18]. Rola siostry Łucji w dramacie Historia zakonnicy (1959, reż. Fred Zinnemann) spotkała się z uznaniem ze strony krytyków, którzy uważali ją za jedną z najważniejszych i najwybitniejszych w dorobku aktorki[19]. Kreacja ta przyniosła jej szereg nominacji oraz nagrody BAFTA i David di Donatello[20].

W latach 60. Hepburn wystąpiła w komedii romantycznej Śniadanie u Tiffany’ego (1961, reż. Blake Edwards)[21], gdzie stworzyła wizerunek, który na trwałe wpisał się do kanonu mody[8], dramacie obyczajowym Niewiniątka (1961, reż. William Wyler)[22], dreszczowcu romantycznym Szarada (1963, reż. Stanley Donen) wraz z Carym Grantem[23], musicalu My Fair Lady (1964, reż. George Cukor)[24], komedii kryminalnej Jak ukraść milion dolarów (1966, reż. William Wyler)[25] oraz w dreszczowcu psychologicznym Doczekać zmroku (1967, reż. Terence Young)[26]. Pod koniec lat 60. wycofała się z przemysłu filmowego na osiem lat[27], poświęcając czas rodzinie i wychowaniu syna[28]. Powróciła na duży ekran w 1976, jednak filmy z jej udziałem zbierały głównie negatywne recenzje[29]. Coraz bardziej ograniczała karierę na rzecz działalności humanitarnej, zostając w 1988 ambasadorem dobrej woli UNICEF[30].

Trzy filmy z jej udziałem były zestawiane w pierwszej dziesiątce podsumowań roku w amerykańskim box offisie. Dwanaście produkcji, w których wzięła udział, było nominowanych przynajmniej do jednego Oscara w różnych kategoriach, a pięć z nich zdobyło jedną statuetkę w dowolnej kategorii. Dziesięć filmów z udziałem Hepburn, po uwzględnieniu inflacji, przekroczyło sumę 100 milionów dolarów dochodu z biletów na rynku krajowym[31].

Filmografia

Gregory Peck i Audrey Hepburn w filmie Rzymskie wakacje (1953)
Vittorio Gassman i Audrey Hepburn w filmie Wojna i pokój (1956)
Audrey Hepburn jako Holly Golightly w filmie Śniadanie u Tiffany’ego (1961)
Grant i Hepburn w Szaradzie (1963)
Rok[a]TytułRolaTytuł oryg. / uwagiŹr
1948Holenderski w 7 lekcjachstewardessa linii KLMNederlands in Zeven Lessen, tytuł alt.: Dutch in Seven Lessons; niewym. w czołówce[32]
1951One Wild Oatrecepcjonistka hotelowa[33]
Śmiech w rajuFrieda, dziewczyna z papierosemLaughter in Paradise[34]
Szajka z Lawendowego WzgórzaChiquitaThe Lavender Hill Mob[35]
Opowieści młodych żonEve LesterYoung Wives’ Tale, tytuł. alt.: Fun for Four
Jedziemy do Monte CarloMelissa Walter (wersja angielska)
Linda Farrel (wersja francuska)		Monte Carlo Baby; francuskojęzyczna wersja została wydana pod tytułem Nous irons à Monte Carlo[36]
1952Tajemniczy ludzieNora BrentanoSecret People[37]
1953Rzymskie wakacjeksiężniczka AnnaRoman Holiday[38]
1954SabrinaSabrina Fairchildtytuł alt.: Sabrina Fair/La Vie en Rose[39]
1956Wojna i pokójNatasza RostowaWar and Peace, tytuł alt.: Guerra e pace[40]
1957Zabawna buziaJo StocktonFunny Face[41]
Miłość po południuAriane ChavasseLove in the Afternoon[42]
1959Zielone domostwaRimaGreen Mansions[43]
Historia zakonnicysiostra Łucja (Gabrielle „Gaby” van der Mal)The Nun’s Story[44]
1960Nie do przebaczeniaRachel ZacharyThe Unforgiven[45]
1961Śniadanie u Tiffany’egoHolly GolightlyBreakfast at Tiffany’s[46]
NiewiniątkaKaren WrightThe Children’s Hour, tytuł alt.: The Loudest Whisper[47]
1963SzaradaRegina „Reggie” LampertCharade[48]
1964Kiedy Paryż wrzeGabrielle SimpsonParis When It Sizzles; remake filmu Imieniny Henrietty z 1952[49][50]
My Fair LadyEliza Doolittleadaptacja broadwayowskiego musicalu z 1956[24][51]
1966Jak ukraść milion dolarówNicole BonnetHow to Steal a Million[52]
1967Dwoje na drodzeJoanna „Jo” WallaceTwo for the Road[53]
Doczekać zmrokuSusy HendrixWait Until Dark[54]
1976Powrót Robin Hoodalady MarionRobin and Marian[55]
1979Krwawa liniaElizabeth RoffeBloodline, tytuł alt.: Sidney Sheldon’s Bloodline[56]
1981Śmiechu warteAngela NiotesThey All Laughed[57]
1989Na zawszeHapAlways[58]

Telewizja

Mel Ferrer i Audrey Hepburn w odcinku „Mayerling” (1957)
Raymond Massey, Diana Wynyard (siedzi), Judith Evelyn, Mel Ferrer i Hepburn w odcinku „Mayerling” (1957)
RokTytułRolaInformacjeStacjaŹr
1950Saturday Night Revueb.d.3 odcinkiBBC Television Service[59]
[60]
[61]
1951Sunday Night TheatreCeliaodcinek: „The Silent Village”[62]
1952Toast of the Townlady Joanna Greyodcinek z 10 lutego[b]CBS[63]
CBS Television WorkshopVirginia Forsytheodcinek: „Rainy Day at Paradise Junction”[63][64]
1954The Colgate Comedy Hourona samaodcinek z 7 marca 1954NBC[64][65]
1957Producers’ ShowcaseMaria Vetseraodcinek: „Mayerling”[66]
1970A World of Liveona samaodcinek specjalny dla UNICEF-u[67][68]
1987Love Among ThievesCaroline DuLacfilm telewizyjnyABC[69][70]
1988American Mastersona samafilm dokumentalny, odcinek: „Directed by William Wyler”PBS[69]
Gregory Peck: His Own Mandokument telewizyjny, data emisji: 24 sierpnia 1988Cinemax[69][71]
1993Ogrody świataprezenterkaminiserial (8 odcinków), tytuł oryg.: Gardens of the World with Audrey HepburnPBS[72]

Scena

(c) Bohao Zhao, CC BY 3.0
London Hippodrome – miejsce, gdzie Hepburn debiutowała w sztuce High Button Shoes i występowała w niej w sezonie 1948–1949

Audrey Hepburn debiutowała na deskach teatru w 1948, występując w roli chórzystki w komedii muzycznej High Button Shoes z tekstami i muzyką Jule’a Styne’a i Sammy’ego Cahna oraz choreografią Jerome’a Robbinsa. Angaż otrzymała jako ostatnia z czternastu aktorek wybranych spośród trzech tysięcy kandydatek. Zarabiała 8 funtów tygodniowo[73]. Przychylne recenzje spowodowały, że dostrzeżono rolę Hepburn, która została zaangażowana przez producenta Cecila Landau do sztuki Sauce Tartare, będącej składanką piosenek i satyrycznych skeczy, cenionych przez angielską publiczność[73]. Spektakl otrzymał pozytywne recenzje, a krytycy chwalili w nich świeżość, dowcip i styl przedstawienia oraz pomysłowe dekoracje i kostiumy[74]. Sukces Sauce Tartare sprawił, że Landau podjął się realizacji sequela Sauce Piquante, którego premiera odbyła się 27 kwietnia 1950. Sztuka została zdjęta z afisza po ośmiu tygodniach, wskutek mniej entuzjastycznych recenzji[75]. W 1951, za namową francuskiej pisarki Sidonie-Gabrielle Colette, zdecydowała się na przyjęcie głównej roli w ekranizacji noweli Gigi z 1944[76]. Premiera odbyła się w Fulton Theatre na Broadwayu 24 listopada 1951. Aktorka zebrała entuzjastyczne recenzje za swoją kreację[77]. W 1954, wraz z przyszłym mężem Melem Ferrerem, występowała w sztuce Ondyna autorstwa Jeana Giraudoux[78]. Hepburn ponownie otrzymała przychylne recenzje krytyków, a jej rolę nagrodzono Tony Award[c][80].

Rok (sezon)TytułRolaTeatrŹr
1948–1949High Button Shoes[d]chórzystkaLondon Hippodrome[73][81]
1949Sauce Tartare[e]Boogie Woogie Yoga Flower, ekspedientka, tancerka klasycznaCambridge Theatre[81][83]
1950Sauce Piquante[f]duch szamana, skrzat, tancerka[75]
1951–1952Gigi[g]GigiFulton Theatre[11][84]
1954Ondyna[h]Ondyna46th Street Theatre[85][86]

Zobacz też

Uwagi

  1. ↑ Jest to rok premiery. O ile to możliwe, data premiery narzuca kolejność filmów w tej tabeli.
  2. ↑ Debiut Hepburn jako aktorki w telewizji. Odcinek ten, będący kilkoma epizodami ze sztuki Nine Days a Queen, nadano na żywo w programie rewirowym Toast of the Town[63].
  3. ↑ Nieustanne wywieranie presji przez Ferrera i dziennikarzy spowodowało, że Hepburn zakończyła występy sceniczne, będąc bliską załamania nerwowego[79].
  4. ↑ Przedstawienie wystawiano od 22 grudnia 1948 do 5 maja 1949 (291 razy)[73].
  5. ↑ Przedstawienie wystawiano 433 razy[82].
  6. ↑ Przedstawienie wystawiano przez osiem tygodni[75].
  7. ↑ Sztukę wystawiano od 24 listopada 1951 do 31 maja 1952 (219 razy)[11]. Przedpremierowe pokazy spektaklu miały miejsce od 8 do 22 listopada 1951 w Walnut Street Theatre w Filadelfii w stanie Pensylwania[77].
  8. ↑ Sztukę wystawiano od 18 lutego do 3 lipca 1954 (157 razy)[85].

Przypisy

  1. ↑ Gitlin 2008 ↓, s. 115–116; Heatley 2017 ↓, s. 115–119.
  2. ↑ Hofstede 1994 ↓, s. 27.
  3. ↑ a b Heatley 2017 ↓, s. 186–189.
  4. ↑ Spoto 2006 ↓, s. 95.
  5. ↑ Hofstede 1994 ↓, s. 223.
  6. ↑ Spoto 2006 ↓, s. 237.
  7. ↑ American Film Institute: Afi’s 50 Greatest American Screen Legends. American Film Institute. [dostęp 2018-01-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-26)]. (ang.).
  8. ↑ a b Spoto 2006 ↓, s. 158.
  9. ↑ Woodward 1993 ↓, s. 53–54.
  10. ↑ Paris 2001 ↓, s. 44−45; Spoto 2006 ↓, s. 36−40.
  11. ↑ a b c Spoto 2006 ↓, s. 57, 62, 66.
  12. ↑ Heatley 2017 ↓, s. 76.
  13. ↑ Woodward 1993 ↓, s. 139.
  14. ↑ Heatley 2017 ↓, s. 11–12.
  15. ↑ Spoto 2006 ↓, s. 84.
  16. ↑ Spoto 2006 ↓, s. 102–104.
  17. ↑ Spoto 2006 ↓, s. 109.
  18. ↑ Spoto 2006 ↓, s. 115.
  19. ↑ Spoto 2006 ↓, s. 135, 141, 145.
  20. ↑ Hofstede 1994 ↓, s. 224; Heatley 2017 ↓, s. 13.
  21. ↑ Spoto 2006 ↓, s. 158–159.
  22. ↑ Spoto 2006 ↓, s. 165.
  23. ↑ Spoto 2006 ↓, s. 174.
  24. ↑ a b Spoto 2006 ↓, s. 177–179.
  25. ↑ Spoto 2006 ↓, s. 189.
  26. ↑ Spoto 2006 ↓, s. 197.
  27. ↑ Spoto 2006 ↓, s. 198.
  28. ↑ Woodward 1993 ↓, s. 309−310.
  29. ↑ Spoto 2006 ↓, s. 212, 216, 218–219.
  30. ↑ Woodward 1993 ↓, s. 353; Spoto 2006 ↓, s. 224–225.
  31. ↑ Audrey Hepburn Movies. [dostęp 2019-06-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-15)]. (ang.).
  32. ↑ Spoto 2006 ↓, s. 34−35.
  33. ↑ Hofstede 1994 ↓, s. 58.
  34. ↑ Spoto 2006 ↓, s. 42−43.
  35. ↑ Hofstede 1994 ↓, s. 59.
  36. ↑ Heatley 2017 ↓, s. 11.
  37. ↑ Hofstede 1994 ↓, s. 64.
  38. ↑ Hofstede 1994 ↓, s. 67.
  39. ↑ Hofstede 1994 ↓, s. 72.
  40. ↑ Hofstede 1994 ↓, s. 76.
  41. ↑ Heatley 2017 ↓, s. 85.
  42. ↑ Heatley 2017 ↓, s. 86.
  43. ↑ Heatley 2017 ↓, s. 91.
  44. ↑ Heatley 2017 ↓, s. 92.
  45. ↑ Hofstede 1994 ↓, s. 95.
  46. ↑ Hofstede 1994 ↓, s. 97.
  47. ↑ Hofstede 1994 ↓, s. 100.
  48. ↑ Hofstede 1994 ↓, s. 103.
  49. ↑ Hofstede 1994 ↓, s. 107; Spoto 2006 ↓, s. 170.
  50. ↑ Hofstede 1994 ↓, s. 106.
  51. ↑ Hofstede 1994 ↓, s. 108.
  52. ↑ Hofstede 1994 ↓, s. 113.
  53. ↑ Heatley 2017 ↓, s. 137.
  54. ↑ Heatley 2017 ↓, s. 138.
  55. ↑ Heatley 2017 ↓, s. 152.
  56. ↑ Heatley 2017 ↓, s. 154.
  57. ↑ Heatley 2017 ↓, s. 170.
  58. ↑ Heatley 2017 ↓, s. 168.
  59. ↑ BBC Television – 15 July 1950. BBC. [dostęp 2018-01-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-11-16)]. (ang.).
  60. ↑ BBC Television – 29 July 1950. BBC. [dostęp 2018-01-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-11-16)]. (ang.).
  61. ↑ BBC Television – 12 August 1950. BBC. [dostęp 2018-01-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-11-16)]. (ang.).
  62. ↑ The Silent Village – BBC Television – 5 August 1951. BBC. [dostęp 2018-01-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-11-16)]. (ang.).
  63. ↑ a b c Spoto 2006 ↓, s. 63.
  64. ↑ a b Hofstede 1994 ↓, s. 138.
  65. ↑ Heatley 2017 ↓, s. 186.
  66. ↑ Hofstede 1994 ↓, s. 87; Spoto 2006 ↓, s. 122.
  67. ↑ Hofstede 1994 ↓, s. 30.
  68. ↑ Kathleen Fearn-Banks: The A to Z of African-American Television. Scarecrow Press, 2009, s. 494. ISBN 978-0-8108-6348-4. (ang.).
  69. ↑ a b c Woodward 1993 ↓, s. 352.
  70. ↑ Spoto 2006 ↓, s. 220–221.
  71. ↑ Gerard Molyneaux: Gregory Peck: A Bio-bibliography. Greenwood Publishing Group, 1995, s. 247. ISBN 978-0412605901. (ang.).
  72. ↑ Spoto 2006 ↓, s. 235.
  73. ↑ a b c d Spoto 2006 ↓, s. 36.
  74. ↑ Spoto 2006 ↓, s. 36–37.
  75. ↑ a b c Spoto 2006 ↓, s. 40.
  76. ↑ Spoto 2006 ↓, s. 53–54.
  77. ↑ a b Spoto 2006 ↓, s. 59.
  78. ↑ Spoto 2006 ↓, s. 90.
  79. ↑ Spoto 2006 ↓, s. 96.
  80. ↑ Spoto 2006 ↓, s. 94–95.
  81. ↑ a b Woodward 1993 ↓, s. 63–66.
  82. ↑ Spoto 2006 ↓, s. 39.
  83. ↑ Spoto 2006 ↓, s. 36−37.
  84. ↑ Gigi – Broadway Play. Internet Broadway Database. [dostęp 2018-01-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-07-19)]. (ang.).
  85. ↑ a b Ondine – Broadway Play. Internet Broadway Database. [dostęp 2018-01-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-17)]. (ang.).
  86. ↑ Spoto 2006 ↓, s. 94.

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Mayerling 1957.jpg
Photo from the 1957 Producers' Showcase television presentation of Mayerling. Standing, L-R: Raymond Massey, Judith Evelyn, Mel Ferrer. Seated: Diana Wynyard. Kneeling: Audrey Hepburn.
War and peace6.jpg
Cropped screenshot of Audrey Hepburn and Vittorio Gassman from the trailer for the film War and Peace.
Audrey Hepburn Mel Ferrer Mayerling 1957.jpg
Photo of Audrey Hepburn and Mel Ferrer from the Producers' Showcase presentation of Mayerling.
Audrey Hepburn 1959.jpg
Photo of actress Audrey Hepburn.
  • Note this is a larger copy of the photo.
  • There are no copyright marks on the item.
  • United States Copyright Office page 2 "Visually Perceptible Copies The notice for visually perceptible copies should contain all three elements described below. They should appear together or in close proximity on the copies.
1 The symbol © (letter C in a circle); the word “Copyright”; or the abbreviation “Copr.”
2 The year of first publication. If the work is a derivative work or a compilation incorporating previously published material, the year date of first publication of the derivative work or compilation is sufficient. Examples of derivative works are translations or dramatizations; an example of a compilation is an anthology. The year may be omitted when a pictorial, graphic, or sculptural work, with accompanying textual matter, if any, is reproduced in or on greeting cards, postcards, stationery, jewelry, dolls, toys, or useful articles.
3 The name of the copyright owner, an abbreviation by which the name can be recognized, or a generally known alternative designation of owner.1 Example © 2007 Jane Doe."
The Hippodrome Casino - Leicester Square Station - panoramio.jpg
(c) Bohao Zhao, CC BY 3.0
The Hippodrome Casino / Leicester Square Station
Audrey Hepburn in Breakfast at Tiffany's.jpg
Audrey Hepburn in Breakfast at Tiffany's.
Peck Hepburn Roman Holiday Still.jpg
Gregory Peck & Audrey Hepburn still taken for film Roman Holiday (1953). See also film still. No copyright notice.
Charade 1963 Audrey Hepburn and Cary Grant.jpg
A screenshot from the film Charade (1963)