Filologia polska
Filologia polska, in. polonistyka (fr. polonistique) – filologia, której przedmiotem jest język polski, literatura polska i kultura polska. Stanowi część slawistyki[1].
Historia filologii polskiej sięga XVI w. Pierwszymi polskimi uczonymi, którzy podjęli studia nad językiem polskim, byli Jan Mączyński i Piotr Stoiński (Statorius)[2].
Filologia polska na uczelniach poza granicami Polski
Filologia polska jest wykładana na kilkunastu uczelniach poza granicami Polski[3]:
- Azja
- Chiny (ChRL)
- Pekiński Uniwersytet Języków Obcych, Pekin
- Normal University, Harbin
- Korea Południowa
- Uniwersytet Studiów Zagranicznych Hankuk, Seul
- Korea Północna
- Chiny (ChRL)
- Ameryka Południowa
- Ameryka Północna
- Kanada
- Stany Zjednoczone Ameryki
- Uniwersytet Wisconsin w Madison (University of Wisconsin–Madison) z najstarszym programem nauczania języka polskiego, polskiej literatury i kultury w USA[4][5]
- University of Illinois at Urbana-Champaign
- Europa
- Austria
- Belgia
- Czechy
- Francja
- Université Blaise-Pascal, Clermont-Ferrand
- Université de Bourgogne, Dijon
- Université Charles-de-Gaulle Lille 3, Lille
- Université Jean Moulin Lyon 3, Lyon
- Université de Lorraine, Nancy
- Uniwersytet Paryski IV (Université Paris-IV, Université Paris Sorbonne), Paryż
- INALCO, Paryż
- Université Toulouse 2 - Toulouse-Le Mirail, Tuluza
- Litwa
- Uniwersytet Wileński i Litewski Uniwersytet Nauk Edukacyjnych, możliwe że tylko jedna pozostanie
- Rosja
- Petersburski Uniwersytet Państwowy (Филологический факультет Санкт-Петербургского государственного университета), Sankt Petersburg
- Moskwa: Rosyjska Akademia Nauk (Институт славяноведения РАН), Moskiewski Uniwersytet Państwowy (Факультет иностранных языков и регионоведения МГУ)
- Bałtycki Uniwersytet Federalny im. Immanuela Kanta w Kaliningradzie
- Słowenia
- Szwecja
- Uniwersytet w Sztokholmie, Sztokholm
- Ukraina
- Włochy
- La Sapienza (Uniwersytet Rzymski), Rzym
- Uniwersytet Boloński, Wydział Języków i Literatury Obcej[9][10]
- Uniwersytet w Bari, Wydział Literatury i Filozofii[11]
Poloniści
Zobacz też
Przypisy
- ↑ hasło „slavistika”, [w:] Všeobecná encyklopedie v osmi svazcích, Praga: Diderot, 1999, s. 165, ISBN 978-80-902555-9-3 (cz.).
- ↑ Historia nauki polskiej. Bogdan Suchodolski (red.), Paweł Czartoryski, Paweł Rybicki. T. 1: Średniowiecze. Odrodzenie. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1970, s. 370–372.
- ↑ Jakub Mejer. Bunt w obronie polonistyki. „Wprost”, 2015-04-12. [dostęp 2015-04-07].
- ↑ General Description of REECA Studies Materials in Memorial Library, reeca.creeca.wisc.edu [dostęp 2020-09-29].
- ↑ Slavic, German, Nordic, and Slavic+ [dostęp 2020-09-29].
- ↑ Stowarzyszenie Bristol, www.bristol.us.edu.pl [dostęp 2018-01-09] (pol.).
- ↑ Masarykova, Polská studia, Masarykova univerzita [dostęp 2022-11-28] (cz.).
- ↑ Polonistika (Bc.) | Katedra středoevropských studií, kses.ff.cuni.cz [dostęp 2022-11-28].
- ↑ Biuletyn Polonistyczny, biuletynpolonistyczny.pl [dostęp 2022-11-28].
- ↑ LINGUA E LINGUISTICA POLACCA 3 2021/2022, www.unibo.it [dostęp 2022-11-28] (wł.).
- ↑ Katedra na uniwersytecie w Bari - ostatni przyczółek polonistyki na południu Włoch, dzieje.pl [dostęp 2022-11-28] (pol.).