Finaliści tenisowych turniejów wielkoszlemowych
Finaliści turniejów wielkoszlemowych – poczet tenisistów, którzy grali w finałach turniejów Wielkiego Szlema.
Na przełomie 1924 i 1925 roku Międzynarodowa Federacja Tenisowa (wówczas Międzynarodowa Federacja Tenisa Ziemnego) podjęła decyzję, by rozgrywać cztery najważniejsze turnieje w roku (majors), które miałyby stanowić tenisowego Wielkiego Szlema. W skład szlema weszły: mistrzostwa Australazji, mistrzostwa Francji (do tego czasu dostępne tylko dla członków francuskich klubów tenisowych), mistrzostwa Wielkiej Brytanii i mistrzostwa Stanów Zjednoczonych. W sezonie 1925 po raz pierwszy zawodnik z każdego państwa miał prawo wystartować w czterech wymienionych turniejach.
Od tej pory rozgrywano cztery turnieje wielkoszlemowe, z wyjątkiem kilku sytuacji. W czasie II wojny światowej nie odbywały się zmagania w Melbourne, Paryżu i Londynie; w 1986 nie miało miejsca Australian Open (ze względu na zmiany daty w kalendarzu turniejowym, w 1977 miały miejsce dwie edycje); z powodu pandemii COVID-19 w 2020 nie rozegrano Wimbledonu i na US Open nie odbyły się zmagania w grze mieszanej; ponadto w latach 1970–1985 w Australii nie rozgrywano turnieju mikstów.
Kolejnym problemem był fakt rozgrywania jednego z turniejów w Australii w terminie zbliżonym do świąt Bożego Narodzenia i Nowego Roku. Wielu utytułowanych tenisistów nigdy nie dotarło na antypody, między innymi William Larned, William Tilden, René Lacoste, Henri Cochet, Bobby Riggs, Jack Kramer, Manuel Santana, a niektórzy zagrali tam tylko raz w życiu (Jaroslav Drobný, Ilie Năstase, Björn Borg). Podróż statkiem na półkulę południową z Europy zajmowała około czterdziestu pięciu dni, dodatkowo w tych zawodach proponowano najniższe nagrody finansowe.
Australijczyk Jack Crawford w 1933 roku został pierwszym człowiekiem, który w jednym roku zagrał w finałach wszystkich turniejów wielkoszlemowych.
Fred Perry jest jedynym tenisistą, który wygrał cztery turnieje wielkoszlemowe, grając po raz pierwszy w finale każdego z nich.
Pierwszym mężczyzną, który wygrał wszystkie turnieje wielkoszlemowe w jednym roku, był Don Budge w 1938. Australijski tenisista Rod Laver dokonał tego dwukrotnie, w latach 1962 i 1969. Rod Laver, Roy Emerson, Novak Đoković i Rafael Nadal są jedynymi tenisistami w dziejach, którzy każdy turniej wielkoszlemowy wygrali przynajmniej dwukrotnie.
Najwięcej mistrzostw wielkoszlemowych – dwadzieścia dwa – ma w swoim dorobku Rafael Nadal.
11 czerwca 2017 Rafael Nadal został pierwszym mężczyzną w dziejach, który zwyciężył w jednym turnieju wielkoszlemowym (French Open) dziesięć razy[1]. Hiszpański tenisista poprawił ten rekord w 2022, zwyciężając we francuskim turnieju po raz czternasty.
W 1968 rozpoczął się okres ery open, kiedy tenis stał się sportem zawodowym i do rywalizacji dopuszczono profesjonalistów. Obecnie turnieje wielkoszlemowe są najważniejszymi w kalendarzu tenisowym i poza wyjątkowymi sytuacjami występują w nich wszyscy najwyżej notowani zawodnicy na świecie. Pierwszy z nich, Australian Open, rozgrywany jest w drugiej połowie stycznia w Melbourne Park w Melbourne (nawierzchnia twarda). French Open ma miejsce na przełomie maja i czerwca na Stade Roland Garros w Paryżu (nawierzchnia ziemna). Trzeci turniej (Wimbledon) odbywa się na przełomie czerwca i lipca na kortach All England Lawn Tennis and Croquet Club w Londynie (nawierzchnia trawiasta). Ostatni turniej jest rozgrywany w USTA Billie Jean King National Tennis Center w Nowym Jorku na przełomie sierpnia i września (nawierzchnia twarda).
Poczet finalistów turniejów wielkoszlemowych
Legenda
| Symbol | Znaczenie |
| (NWS) | Niekalendarzowy Wielki Szlem |
| (KWS) | Karierowy Wielki Szlem |
| Klasyczny Wielki Szlem | |
| występ we wszystkich finałach wielkoszlemowych w jednym roku | |
| zwycięstwo w trzech finałach wielkoszlemowych w jednym roku |
1925–1968
1968–2022
Występy we wszystkich finałach wielkoszlemowych
Wykaz tenisistów, którzy od 1925 roku wystąpili przynajmniej po jednym razie w finale każdego z turniejów wielkoszlemowych. W tabeli podane są lata, w których zawodnicy wystąpili w finale danych zawodów po raz pierwszy. Czcionka pogrubiona oznacza zwycięstwo w tym finale, a czcionka zwykła – przegraną.
| Zawodnik |  Australian Open |  French Open |  Wimbledon |  US Open |
| Jean Borotra | ||||
| Jack Crawford | ||||
| Fred Perry | ||||
| Don Budge | ||||
| Frank Sedgman | ||||
| Ken Rosewall | ||||
| Lew Hoad | ||||
| Rod Laver | ||||
| Roy Emerson | ||||
| Fred Stolle | ||||
 Ivan Lendl | ||||
 Stefan Edberg | ||||
| Jim Courier | ||||
| Andre Agassi | ||||
 Roger Federer | ||||
 Rafael Nadal | ||||
 Novak Đoković | ||||
| Andy Murray |
Wygrana w czterech turniejach wielkoszlemowych
Wykaz tenisistów, którzy wygrali wszystkie turnieje wielkoszlemowe przynajmniej jeden raz w karierze wraz z przegranymi przez nich finałami. Czcionka pogrubiona oznacza finał wygrany, a czcionka zwykła finał przegrany. Dodatkowo podano informacje na temat wygranych przez zawodników turniejów kończących sezon i zdobytych medali olimpijskich.
- Wielki Szlem – zwycięstwo w czterech turniejach wielkoszlemowych
- Super Szlem – zwycięstwo w czterech turniejach wielkoszlemowych, ATP Finals i zdobycie medalu olimpijskiego
- Złoty, Srebrny, Brązowy... – zdobycie jednego z medali olimpijskich w grze pojedynczej
- Klasyczny... – wygranie turniejów w jednym roku kalendarzowym
- Niekalendarzowy... – wygranie czterech turniejów wielkoszlemowych po kolei, ale nie w jednym roku kalendarzowym
- Karierowy... – wygranie turniejów przynajmniej raz w ciągu całej kariery.
Największym osiągnięciem, jakie można zdobyć, jest Złoty Klasyczny Super Szlem, to znaczy wygranie Australian Open, French Open, Wimbledonu, US Open, złotego medalu igrzysk olimpijskich i mistrzostwa ATP w jednym roku kalendarzowym. Nikt w dziejach tego nie dokonał.
Nie wszyscy zawodnicy występowali na letnich igrzyskach olimpijskich, ponieważ rozgrywki tenisowe odbywały się tam od 1896 do 1924 roku i ponownie od 1988. Turniej kończący sezon,= ATP Finals, rozgrywany jest regularnie od 1970 roku.
| Zawodnik | Australian Open | French Open | Wimbledon | US Open | Dodatkowe informacje |
| Fred Perry | Karierowy Wielki Szlem (French Championships 1935) | ||||
| Don Budge | Karierowy Wielki Szlem (French Championships 1938) Niekalendarzowy Wielki Szlem (1937-1938) Klasyczny Wielki Szlem (1938) | ||||
| Rod Laver | Karierowy Wielki Szlem (U.S. National Championships 1962) Klasyczny Wielki Szlem (1962) Klasyczny Wielki Szlem (1969) | ||||
| Roy Emerson | Karierowy Wielki Szlem (Wimbledon 1964) | ||||
| Andre Agassi | mistrzostwo ATP 1990 złoty medal IO Atlanta 1996 Złoty Karierowy Super Szlem (French Open 1999) | ||||
| Roger Federer | mistrzostwo ATP 2003, 2004, 2006, 2007, 2010, 2011 srebrny medal IO Londyn 2012 Karierowy Super Szlem (French Open 2009) Srebrny Karierowy Super Szlem (IO 2012) | ||||
| Rafael Nadal | złoty medal IO Pekin 2008 Złoty Karierowy Wielki Szlem (US Open 2010) | ||||
| Novak Đoković | mistrzostwo ATP 2008, 2012, 2013, 2014, 2015 brązowy medal IO Pekin 2008 Brązowy Karierowy Super Szlem (French Open 2016) Niekalendarzowy Wielki Szlem (2015-2016) |
Przypisy
Media użyte na tej stronie
.svg)
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
.svg)
US Flag with 48 stars. In use for 47 years from July 4, 1912, to July 3, 1959.
.svg)
.svg)
Flag of South Africa, also known as the Oranje-Blanje-Blou, used from 31 maja 1928 until 27 kwietnia 1994
.svg)
the "Arab Liberation" flag associated with the Egyptian officers' coup of 1952, used as the flag of Egypt from 1952 to 1958. Note: For some purposes the flag of a white crescent and three stars on green was still used until 1958.
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
.svg)
Autor: SanchoPanzaXXI, Licencja: CC BY-SA 4.0
Flag of Spain during the Spanish State. It was adopted on 11 October 1945 with Reglamento de Banderas Insignias y Distintivos (Flags, Ensigns and Coats of Arms Bill)
.svg)
Flag of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia (1946-1992).
The design (blazon) is defined in Article 4 of the Constitution for the Republic of Yugoslavia (1946). [1]
Flag of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia (1946-1992).
The design (blazon) is defined in Article 4 of the Constitution for the Republic of Yugoslavia (1946). [1]
Made by author of Xramp, first uploaded by Denelson83 as Flag of Ecuador.svg, modifications by Husunqu.
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
the "Arab Liberation" flag associated with the Egyptian officers' coup of 1952, used as the flag of Egypt from 1952 to 1958. Note: For some purposes the flag of a white crescent and three stars on green was still used until 1958.
.svg)
flag of the Kingdom of Egypt (1922–1953) and the Republic of Egypt (1953–1958).
US Flag with 49 stars. In use 4 July 1959–3 July 1960. It was defined in Executive Order 10798.
.svg)
Flag of Romania, (21 August 1965 - 22 December 1989/officialy 27 December 1989).
_(construction).png)
Construction sheet of the Flag of Romania as depicted in Decree nr. 972 from 5 November 1968.
- l = 2/3 × L
- C = 1/3 × L
- S = 2/5 × l
.svg)
National flag and merchant ensign of Germany from 1933 to 1935.
.svg)
Flag of Hungary from mid/late 1946 to 20 August 1949 and from 12 November 1956 to 23 May 1957.