Fincke (herb szlachecki)
Fincke (Finke) – polski herb szlachecki z nobilitacji galicyjskiej. Według odosobnionej opinii Uruskiego jest to odmiana herbu szlacheckiego Ostoja[1]. Nie należy mylić go z herbem Finckensteinów (Ostoja Pruska), który również bywa nazywany Fink (Finck).
Opis herbu
W polu czerwonym nad dwoma półksiężycami złotymi, barkami do siebie zwróconymi - sześcioramienna gwiazda złota.
Klejnot: na pięciu strusich piórach czerwonych kotwica złota na opak. (za: Encyklopedia powszechna Samuela Orgelbranda, t. 5, Warszawa 1899, s. 403)
Najwcześniejsze wzmianki
Nadany w 1805 przez cesarza Franciszka I z przydomkiem von Finckenthal, Beniaminowi Fincke, bankierowi z Lublina
Herbowni
Fink (Fincke, Finke) von Finkenthal.
Podobnego herbu, lecz w błękitnym polu używa pruski ród szlachecki Finck von Finckenstein, którego główna gałąź otrzymała tytuł hrabiów cesarstwa w 1710.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Seweryn Uruski: Rodzina. Herbarz szlachty polskiej. T. 4. Warszawa: Gebethner i Wolff, 1907, s. 33.
Media użyte na tej stronie
Autor:
- Tadeusz Gajl – projekt graficzny – Image:Herb Ostoja.jpg
- Bastianow (Bastian) – wersja wektorowa
Herb Ostoja, Polska