Finnair
 | ||||
| ||||
| Historia | ||||
| Data założenia | ||||
|---|---|---|---|---|
| Lokalizacja | ||||
| Państwo | ||||
| Węzeł | ||||
| Kooperacja | ||||
| Program lojalnościowy | Finnair Plus | |||
| Sojusz | ||||
| Flota | ||||
| Liczba samolotów | 63 | |||
| Liczba tras | 59 | |||
| Przedsiębiorstwo | ||||
| Siedziba | ||||
| Członkowie zarządu | Mika Vehviläinen (CEO) | |||
| Udziałowcy | Rząd | |||
| Slogan | Designed for you | |||
| Strona internetowa | ||||
.jpg)
Finnair – narodowe linie lotnicze Finlandii, z siedzibą w Vantaa. Jej głównym portem przesiadkowym jest port lotniczy Helsinki-Vantaa. Finnair jest piątą najstarszą nieprzerwanie działającą linią lotniczą świata.
Do Polski Finnair wykonuje loty do Warszawy i Krakowa, a od 11 maja 2015 również do Gdańska.
Historia
Linia powstała w 1923 roku pod nazwą Aero O/Y. Pierwszy komercyjny lot wykonano 20 marca 1924 roku przewożąc 162 kg poczty z Helsinek do Tallina samolotem Junkers F 13 wyposażonym w pływaki. W pierwszych latach istnienia firmy samoloty Junkersa stanowiły podstawowe wyposażenie fińskiego przewoźnika. W 1926 roku do eksploatacji wszedł Junkers G 24 a w 1932 roku Junkers Ju 52. Początkowo, wykorzystując rozległą sieć jezior, maszyny wyposażone w pływaki, wykorzystywały akweny do startów i lądowań, zimą, pływaki zamieniano na narty. Dopiero w 1935 roku w Turku wybudowano pierwsze lotnisko a rok później w Helsinkach. Wraz z wybuchem wojny zimowej kontrolę nad liniami przejęło wojsko. Dopiero po jej zakończeniu w kwietniu 1940 roku wznowiono loty komercyjne. W 1941 roku linia otrzymała dwie pierwsze maszyny Douglas DC-2. Samoloty zostały pozyskanie od Niemiec, które z kolei zdobyły maszyny w Czechosłowacji. Kolejny konflikt ze Związkiem Radzieckim na powrót wprowadził wojskowy zarząd nad przedsiębiorstwem. Po zakończeniu II wojny światowej większościowym udziałowcem firmy zostało państwo. Trzonem floty przewoźnika były pozyskane z demobilu samoloty Douglas DC-3. W latach 50. ubiegłego wieku firma pozyskała amerykańskie CV-340 i CV-440. W 1956 roku Finnair zainaugurował loty do Moskwy, stając się w ten sposób pierwszą linią lotniczą spoza bloku wschodniego latającą do stolicy Związku Radzieckiego. Również w tym samym roku firma zaczęła używać nazwy handlowej Finnair, która stała się oficjalną nazwą fińskiego przewoźnika 25 czerwca 1968 roku. W 1960 roku linia otrzymała pierwsze samoloty z napędem odrzutowym, były to francuskie samoloty typu Sud Aviation Caravelle. W 1969 roku zakupiono maszyny Douglas DC-8. Dzięki nim, przewoźnik mógł rozpocząć realizację lotów transatlantyckich do Nowego Jorku z międzylądowaniem w Amsterdamie. Pierwszy z takich lotów odbył się w maju 1969 roku. W 1973 roku fińskie linie rozpoczęły regularne loty do Warszawy, podstawową maszyną używaną na trasie do stolicy Polski, przez wiele lat był McDonnell Douglas DC-9. W 1975 roku pozyskano pierwsze szerokokadłubowe samoloty McDonnell Douglas DC-10. Pierwszy komercyjny lot, DC-10 wykonał 14 lutego 1975 roku na trasie Helsinki – Las Palmas na Wyspach Kanaryjskich. W 1983 roku, Finnair został pierwszą europejską linią lotniczą, która uruchomiła bezpośrednie połączenie z Japonią. Kolejnym pionierskim połączeniem na azjatyckim kierunku lotów było uruchomienie w 1988 roku bezpośredniego połączenia z Pekinem, również jako pierwsza zachodnioeuropejska linia. 7 grudnia 1990 roku do Finlandii dotarł pierwszy z zakupionych przez przewoźnika, szerokokadłubowych McDonnell Douglas MD-11[1]. Finnair był pierwszą linią lotniczą, której dostarczono ten typ maszyny. 20 grudnia 1990 roku zainaugurowano ich komercyjne wykorzystanie lotem czarterowym z Helsinek na Teneryfę[2]. 7 października 2015 roku, w trakcie odbywającej się w Tuluzie uroczystości, Finnair oficjalnie odebrał pierwszy egzemplarz samolotu Airbus A350 XWB stając się tym samym pierwszym europejskim użytkownikiem tego typu maszyn. Dwa dni później, 9 października samolot wykonał swój pierwszy komercyjny lot na trasie Helsinki - Amsterdam[3].
Finnair nie odnotowała śmiertelnego wypadku od 1963, a w przypadku lotów międzynarodowych, wcale, nie licząc samolotu zestrzelonego przez radzieckie lotnictwo w 1940 i zaginionego samolotu z dwoma generałami, prawdopodobnie uprowadzonego do ZSRR w 1927.
Porty docelowe
Ameryka Północna
Kanada- Toronto (Port lotniczy Toronto-Lester B. Pearson) sezonowo
Stany Zjednoczone- Boston (Port lotniczy Boston) sezonowo
- Los Angeles (Port lotniczy Los Angeles) - (od 31 marca 2019)[4]
- Nowy Jork (Port lotniczy Johna F. Kennedy’ego)
- Chicago (Port lotniczy Chicago-O’Hare) sezonowo
Azja
Chiny
Indie
Izrael- Tel Awiw (Port lotniczy Tel Awiw-Ben Gurion) sezonowo
Japonia
Korea Południowa- Seul (Port lotniczy Seul-Incheon)
Singapur
Tajlandia
Wietnam- Ho Chi Minh (Port lotniczy Tân Sơn Nhất) sezonowo
Zjednoczone Emiraty Arabskie- Dubaj (Port lotniczy Dubaj) sezonowo
Europa
Austria
Belgia
Bośnia i Hercegowina
Chorwacja- Split – sezonowo od 5 maja 2015
Cypr
Czechy- Praga (Port lotniczy Praga-Ruzyně)
Dania
Estonia
Finlandia- Helsinki (Port lotniczy Helsinki-Vantaa) węzeł
- Ivalo (Port lotniczy Ivalo)
- Joensuu (Port lotniczy Joensuu)
- Jyväskylä (Port lotniczy Jyväskylä)
- Kajaani (Port lotniczy Kajaani)
- Kemi/Tornio (Port lotniczy Kemi-Tornio)
- Kittilä (Port lotniczy Kittilä)
- Kokkola (Port lotniczy Kokkola-Pietarsaari)
- Kuopio (Port lotniczy Kuopio)
- Kuusamo (Port lotniczy Kuusamo)
- Oulu (Port lotniczy Oulu)
- Rovaniemi (Port lotniczy Rovaniemi)
- Tampere (Port lotniczy Tampere-Pirkkala)
- Turku (Port lotniczy Turku)
- Vaasa (Port lotniczy Vaasa)
Francja
Grecja
Hiszpania
Holandia
Irlandia- Dublin (Port lotniczy Dublin) sezonowo
Litwa
Łotwa
Niemcy
Norwegia
Polska
Portugalia- Lizbona (Port lotniczy Lizbona-Portela)
Rosja
Rumunia
Słowenia
Szwajcaria
Szwecja
Ukraina
Wielka Brytania
Włochy
Flota[5]
| Typ samolotu | Liczba | Zamówionych | Uwagi |
|---|---|---|---|
| ATR 72 | 12 | ||
| Airbus A319 | 6 | ||
| Airbus A320 | 10 | ||
| Airbus A321 | 15 | ||
| Airbus A330 | 8 | ||
| Airbus A350-900XWB | 17 | ||
| Embraer E190 | 12 |
Airbus A330-300 na lotnisku w Helsinkach
Embraer ERJ-190 w starym malowaniu Finnair
Airbus A319 należący do Finnair w barwach sojuszu Oneworld
ATR 72-500 w barwach Finnair (należący do Nordic Regional Airlines)
Przypisy
- ↑ 90 lat Finnairu, „Lotnictwo”, nr 5 (2014), s. 14, ISSN 1732-5323
- ↑ Jerzy Liwiński,20 lat eksploatacji MD-11, „Lotnictwo”, nr 12 (2010), s. 28-32, ISSN 1732-5323
- ↑ Finnair pierwszym europejskim operatoorem A350 XBW, „Lotnictwo”, nr 11 (2015), s. 9, ISSN 1732-5323
- ↑ UBM (UK) Ltd. 2018, Finnair resumes Los Angeles service in S19, „Routesonline” [dostęp 2018-08-22] (ang.).
- ↑ Finnair Fleet Details and History, www.planespotters.net [dostęp 2022-09-08].
| Narodowy przewoźnik | |
|---|---|
| Aktualne |
|
| Zlikwidowane |
|
Media użyte na tej stronie
Flaga Finlandii
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
The Flag of India. The colours are saffron, white and green. The navy blue wheel in the center of the flag has a diameter approximately the width of the white band and is called Ashoka's Dharma Chakra, with 24 spokes (after Ashoka, the Great). Each spoke depicts one hour of the day, portraying the prevalence of righteousness all 24 hours of it.
Flag of Israel. Shows a Magen David (“Shield of David”) between two stripes. The Shield of David is a traditional Jewish symbol. The stripes symbolize a Jewish prayer shawl (tallit).
The national flag of Kingdom of Thailand since September 2017; there are total of 3 colours:
- Red represents the blood spilt to protect Thailand’s independence and often more simply described as representing the nation.
- White represents the religion of Buddhism, the predominant religion of the nation
- Blue represents the monarchy of the nation, which is recognised as the centre of Thai hearts.
.svg)
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
.svg)
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
Flag of Portugal, created by Columbano Bordalo Pinheiro (1857-1929), officially adopted by Portuguese government in June 30th 1911 (in use since about November 1910). Color shades matching the RGB values officially reccomended here. (PMS values should be used for direct ink or textile; CMYK for 4-color offset printing on paper; this is an image for screen display, RGB should be used.)
.jpg)
Autor: Anna Zvereva from Tallinn, Estonia, Licencja: CC BY-SA 2.0
Finnair, OH-ATI, ATR 72-500
Autor: Jaakko from Espoo, Finland, Finland, Licencja: CC BY 2.0
Finnair Crew centre (TOKE building) at Helsinki-Vantaa Airport, Vantaa, Finland
Autor: Valentin Hintikka from Finland, Licencja: CC BY 2.0
Finnair Embraer ERJ-190 OH-LKG flight AY676 (GOT-HEL) landing Helsinki-Vantaa Airport (HEL/EFHK) rwy 04L. Nikon Nikkor-Q 200mm f4 w. EOS AF confirm adapter.
%2c_OH-LVD%2c_Airbus_A319-112_(16270591077)_(2).jpg)
Autor: Anna Zvereva from Tallinn, Estonia, Licencja: CC BY-SA 2.0
Finnair (Oneworld Livery), OH-LVD, Airbus A319-112
_(2).jpg)
Autor: Anna Zvereva from Tallinn, Estonia, Licencja: CC BY-SA 2.0
Finnair, OH-LTM, Airbus A330-302E
Logo of Finnair
(c) Gyrostat (Wikimedia, CC-BY-SA 4.0)
_OH-LKI_(23566483284).jpg)
Autor: Kambui, Licencja: CC BY 2.0
Frankfurt am Main (Rhein-Main AB) (FRA / EDDF / FRF)
Germany 4.2011Autor: Lentokonefani, Licencja: CC BY-SA 4.0
Finnair head office on 5 June 2015.