Fiołek skalny
Systematyka[1][2] | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Podkrólestwo | |||
Nadgromada | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Nadklasa | |||
Klasa | |||
Nadrząd | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek | fiołek skalny | ||
Nazwa systematyczna | |||
Viola rupestris F.W.Schmidt Neuere Abh. Königl. Böhm. Ges. Wiss. 1:60. 1791 | |||
Synonimy | |||
|
Fiołek skalny (Viola rupestris F.W.Schmidt) – gatunek rośliny należący do rodziny fiołkowatych. Rośnie dziko w Azji i Europie[3]. W Polsce występuje w stanie dzikim na całym niżu w rozproszonych stanowiskach.
Morfologia
- Pokrój
- Roślina trwała, drobna, o wysokości 1-10 cm. Gęsto i delikatnie owłosiona.
- Łodyga
- Krótko owłosiona, leżąca lub podnosząca się, krótka. Pod ziemią kłącze.
- Liście
- Grube, drobne, do 2 cm długości, dolne okrągławe, górne jajowate, na szczycie tępe, szarozielone. Mają wyraźnie sercowatą nasadę, są całobrzegie lub słabo karbowane. Przylistki podługowate, frędzlowano zakończone.
- Kwiaty
- Fioletowe (czasami białe), drobne. Ostroga biała lub bladofioletowa. Wszystkie kwiaty tylko na łodydze.
- Owoce
- Jajowata, owłosiona torebka.
Biologia i ekologia
Bylina, hemikryptofit. Kwitnie od kwietnia do maja. Siedlisko: wzgórza, suche łąki, bory iglaste, zbocza, piaski. Hemikryptofit. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla O. Festucetalia valesiacea, Ass. Seslerii-Scorzoneretum[4].
Zmienność
Tworzy mieszańce z fiołkiem leśnym, fiołkiem psim, fiołkiem przedziwnym, fiołkiem Rivina[5].
Zagrożenia i ochrona
Umieszczony na polskiej czerwonej liście w kategorii NT (bliski zagrożenia)[6].
Przypisy
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens , Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-11-30] (ang.).
- ↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-01-10].
- ↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
- ↑ Rutkowski Lucjan. Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8
- ↑ Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.
Media użyte na tej stronie
Autor: Krzysztof Ziarnek, Kenraiz, Licencja: CC BY-SA 4.0
Viola rupestris in Neuer Botanischer Garten der Universität Göttingen
Autor: Stefan.lefnaer, Licencja: CC BY-SA 4.0
Stem with stipules
Taxonym: Viola rupestris ss Fischer et al. EfÖLS 2008 ISBN 978-3-85474-187-9
Location: Stetter Berg, district Korneuburg, Lower Austria - ca. 275 m a.s.l.
Autor: HermannSchachner, Licencja: CC0
Viola rupestris
Autor: Stefan.lefnaer, Licencja: CC BY-SA 4.0
Basal leaf (top side)
Taxonym: Viola rupestris ss Fischer et al. EfÖLS 2008 ISBN 978-3-85474-187-9
Location: Stetter Berg, district Korneuburg, Lower Austria - ca. 275 m a.s.l.
Autor: HermannSchachner, Licencja: CC0
Viola rupestris