Fiodor Drewicz
 Fiodor Drewicz | |
| generał-major | |
| Pełne imię i nazwisko | Fiodor Iwanowicz Drewicz |
|---|---|
| Data urodzenia | |
| Data śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | wojna rosyjsko-turecka (1787-1792) |
| Odznaczenia | |
.svg){kind=small} .svg){kind=small} | |
Fiodor Iwanowicz Drewicz[a] (ros. Федор Иванович Древич – trans. pol. Fiodor Iwanowicz Driewicz[1] – translit. pol. Fëdor Ivanovič Drevič) – rosyjski oficer i generał, biorący udział w wojnie rosyjsko-tureckiej (1787-1792), walkach w Polsce przeciwko insurekcji kościuszkowskiej i wojnach napoleońskich.
Życiorys
Urodzony w 1767, syn Iwana Drewicza[2], pruskiego i rosyjskiego oficera, ziemianina z guberni witebskiej, biorącego udział w walkach w Polsce przeciwko konfederatom barskim.
W dniu 1 kwietnia?/ 12 kwietnia 1776 zapisany został do konnego pułku lejb-gwardii, potem, od 1 stycznia?/ 12 stycznia 1786, w stopniu kapitana w Dnieprowskim Pułku Piechoty. W 1788-1789 brał udział w wojnie rosyjsko-tureckiej, a w 1794 walczył w Polsce przeciwko insurekcji kościuszkowskiej. W 1795 przeniesiony w stan spoczynku w stopniu majora. Od 9 grudnia?/ 21 grudnia 1807 ponownie przyjęty do służby w stopniu podpułkownika na stanowisko adiutanta generała Friedricha von Buxhoevedena. W 1808 walczył w wojnie przeciwko Szwecji, otrzymał order św. Anny III klasy i św. Włodzimierza IV klasy z kokardą. Od 8 listopada?/ 20 listopada 1808 służył w Finlandzkim Pułku Dragonów, od 21 grudnia 1810?/ 2 stycznia 1811 był dowódcą tego pułku, 28 października?/ 9 listopada 1811 otrzymał stopień pułkownika. We wrześniu 1812 wraz z pułkiem służył w korpusie gen. Fabiana von Steinheila w Rewlu, uczestniczył w walkach pod Rygą, Połockiem i bitwie nad Berezyną.
W 1813 w oddziale gen. Aleksandra Czernyszowa, w 20 lutego?/ 4 marca 1813 brał udział w zdobyciu Berlina, szturmie Lüneburga, został ranny pod Halberstadtem.
W dniu 1 lipca?/ 13 lipca 1813 otrzymał stopień generał-majora. 22 grudnia 1813?/ 3 stycznia 1814 samowolnie opuścił pułk i pozostał na leczeniu w Berlinie, co trwało około roku. Za „samowolne opuszczenie pułku bez urlopu” i „brak nadzoru nad pułkiem” był przedmiotem dochodzenia i procesu sądowego, co trwało aż do jego śmierci. W dniu 16 maja?/ 28 maja 1816 został wydany rozkaz o skreśleniu go ze służby z powodu śmierci. Otrzymał order św. Anny II klasy z brylantami.
Uwagi
- ↑ a b Zachowana tradycyjna pisownia nazwiska Drewicz zamiast zgodnej ze współczesnymi zasadami transkrypcji Driewicz zob.: Zasady pisowni i interpunkcji – transkrypcja współczesnego alfabetu rosyjskiego. słownik ortograficzny PWN. (pol.).
Przypisy
- ↑ Zasady pisowni i interpunkcji – transkrypcja współczesnego alfabetu rosyjskiego. słownik ortograficzny PWN. (pol.).
- ↑ Древич Федор Иванович. rusdeutsch-panorama.ru, 2013-09-09. Cytat: Федор Иванович (1767 -1816), военачальник, генерал-майор (1813). Из дворян. Его отец – Иоганн (Иван Григорьевич) фон Древиц (1733 – 83), прусский офицер, с 1759 на русской службе, генерал-майор, участник Семилетней войны 1756-63 и военных действий 1768-72 против Барской конфедерации в Речи Посполитой (ros.).
Literatura
- Отечественная война 1812 года. Биографический словарь. rosvoencentr-rf.ru, 2013-09-09. s. 116. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-14)]. Cytat: Древич (Древиц; v. Drewitz) Федор Иванович (1767–1816), генерал-майор (1813) (ros.).
- Словарь русских генералов. musem.ru/1812, 2013-09-11. Cytat: Древич Федор Иванович, генерал-майор Родился в 1767 г., умер в 1816 г. (Выключен из списков умершим приказом 16.05.1816 г.). (ros.).
- В. Безотосный: Древич Федор Иванович. Немцы России, 2013-09-09. (ros.).
- „Российский архив”. VII-M, s. 386, 1996. Студия «ТРИТЭ» Н.Михалкова. (ros.).
Media użyte na tej stronie
Baretka Orderu św. Włodzimierza.
Fiodor Drewicz (1767-1816), generał major Armii Imperium Rosyjskiego
Baretka Orderu św. Anny.