Fiodor Truchin
 (c) Bundesarchiv, Bild 146-1976-114-32 / CC-BY-SA 3.0 Fiodor Truchin (po lewej) z gen. Andriejem Własowem (drugi od lewej) i niemieckimi oficerami | |
 generał major | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1916–1945 |
| Siły zbrojne |
|
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  (pozbawiony odznaczeń wyrokiem sądu wojskowego) | |
Fiodor Iwanowicz Truchin, ros. Фёдор Иванови Трухин (ur. 16 lutego?/ 28 lutego 1896 w Kostromie, zm. 1 sierpnia 1946 w Moskwie) – generał major Armii Czerwonej, szef sztabu Sił Zbrojnych Komitetu Wyzwolenia Narodów Rosji i dowódca 2 Dywizji Sił Zbrojnych KONR podczas II wojny światowej
W 1914 r. ukończył gimnazjum, a następnie kursy prawne na uniwersytecie w Moskwie. Od 1916 r. służył w 181 Pułku Strzeleckim armii carskiej, brał udział w I wojnie światowej. W 1918 r. wstąpił do Armii Czerwonej, uczestniczył w wojnie domowej. W 1925 r. przeszedł oficerskie kursy kawaleryjskie. Został szefem sztabu 45, a następnie 7 Dywizji Strzeleckiej. Od 1928 r. był szefem sztabu korpusu piechoty w Saratowie. W latach 1932-1936 sprawował funkcję szefa katedry metodyki w Akademii Wojskowej im. Michaiła Frunzego. W 1939 r. ukończył Akademię Sztabu Generalnego, po czym sprawował tam funkcję starszego instruktora. W 1940 r. awansował do stopnia generała majora. W styczniu 1941 r. został zastępcą szefa sztabu i jednocześnie szefem oddziału operacyjnego Bałtyckiego Okręgu Wojskowego.
29 czerwca 1941 r., zaledwie kilka dni po napadzie Niemiec na ZSRR, został ranny i dostał się do niewoli niemieckiej. W tym samym roku podjął kolaborację z Niemcami. We wrześniu wstąpił do Narodowego Związku Pracujących (NTS). W marcu 1943 r. zaczął współpracować z gen. Andriejem Własowem jako oficjalny przedstawiciel NTS. Wszedł do sztabu Rosyjskiej Armii Wyzwoleńczej (ROA). Prowadził kursy propagandowe dla Rosjan współpracujących z Niemcami. Rozkazem gen. A. Własowa został mianowany generałem majorem z prawem noszenia na mundurze odznak ROA. W październiku 1944 r. współtworzył w Berlinie Komitet Wyzwolenia Narodów Rosji (KONR), w ramach którego objął funkcję szefa sztabu Sił Zbrojnych KONR. Od kwietnia 1945 r. dowodził 2 Dywizją Sił Zbrojnych KONR. Jednocześnie 28 kwietnia został mianowany przez SS generałem-inspektorem „wschodnich wojsk”. 7 maja w rejonie czeskiej miejscowości Pribram został schwytany przez czechosłowackich partyzantów komunistycznych i wkrótce przekazany Sowietom. Po słynnym procesie moskiewskim przywódców KONR został skazany na karę śmierci, wykonaną przez powieszenie 1 sierpnia 1946 r.
Linki zewnętrzne
Bibliografia
- K. M. Aleksandrow, Офицерский корпус армии генерал-лейтенанта А. А. Власова 1944-1945, Moskwa 2001
Media użyte na tej stronie
Autor: Skjoldbro, Licencja: CC BY-SA 4.0
Rank insignia of Generalmajor (OF-4) for the Russian Liberation Army
Central element of the Russian imperial coat of arms.
A red star. 1922-1943. Used as a symbol of communism in some occasions. The symbol can also represent socialism. Also seen on Soviet aircraft.
Ribbon bar of the Order of the Red Banner. The Soviet Union (USSR).
Ribbon bar of the Jubilee Medal "XX Years of the Workers' and Peasants' Red Army"
Autor: User:GamesDiscussion, Licencja: CC BY-SA 4.0
The insignia of the Committee for the Liberation of the Peoples of Russia
(c) Bundesarchiv, Bild 146-1976-114-32 / CC-BY-SA 3.0
