Flammpanzer 38(t)
| ||
Dane podstawowe | ||
Państwo | ![]() | |
Typ pojazdu | samobieżny miotacz ognia | |
Trakcja | gąsienicowa | |
Załoga | 4 osoby | |
Historia | ||
Produkcja | 1944 | |
Egzemplarze | 20 szt. | |
Dane techniczne | ||
Silnik | 6-cylindrowy, gaźnikowy, chłodzony cieczą silnik rzędowy typu Praga EPA AC2 o pojemności 7750 cm³ o mocy 103 kW (140 KM) | |
Pancerz | stalowy 10 - 60 mm | |
Długość | 4870 mm | |
Szerokość | 2630 mm | |
Wysokość | 2170 mm | |
Masa | bojowa: 15 500 kg | |
Osiągi | ||
Prędkość | 42 km/h | |
Zasięg | 177 km | |
Pokonywanie przeszkód | ||
Brody (głęb.) | bez przygotowania: 1100 mm | |
Rowy (szer.) | 1500 mm | |
Ściany (wys.) | 650 mm | |
Dane operacyjne | ||
Uzbrojenie | ||
1 x km MG 34 lub MG 42 kal. 7,92 |
Flammpanzer 38(t) – niemiecki samobieżny miotacz ognia na podwoziu niszczyciela czołgów Hetzer. Powstało 20 takich wozów zbudowanych na przełomie listopada i grudnia 1944 roku. Zamiast armaty 7,5 cm L/48 PaK 39 miały one zamontowany miotacz ognia Flammenwerfer 41. Zbiornik cieczy zapalającej o pojemności 600 l znajdował się wewnątrz kadłuba.
Zbudowane pojazdy wcielono do dwóch batalionów samobieżnych miotaczy ognia (Flammpanzer Abteilung). Wzięły one udział w ofensywie w Ardenach
Bibliografia
- Janusz Ledwoch, 1997, Niemieckie wozy bojowe 1933-1945, Warszawa, Militaria, ISBN 83-86209-57-7.
Media użyte na tej stronie
Bundesflagge und Handelsflagge des Norddeutschen Bundes (1866-1871) und Reichsflagge des Deutschen Reiches (1871-1918)