Flara (pirotechnika)

Zasugerowano, aby ten artykuł podzielić na różne artykuły – rozbić na poszczególne hasła, flara stosowana w lotnictwie nie ma nic wspólnego z flarą sygnalizacyjną.

Flara – paląca się na czerwono – międzynarodowy sygnał wzywania pomocy na morzu – MPZZM^[1] – zał. IV, pkt. (i)

Flara (także: rakieta sygnalizacyjna) – przyrząd pirotechniczny służący do sygnalizacji (w przeciwieństwie do racy, która pełni głównie funkcję oświetleniową), bazujący na reakcji egzotermicznej. Flary są często zaopatrywane w silnik rakietowy, dzięki którym mogą one wzlatywać wysoko w niebo. Pociski te mogą być odpalane zarówno z ziemi, jak i ze specjalnych rakietnic, zwanych też pistoletami sygnałowymi. Wynalazcą flar jest Amerykanka Martha Coston.

Flary są stosowane w:

• w żegludze – flara – pochodnia (trzymana w ręku), rakiety, rakiety i flary spadochronowe palące się na czerwono są sygnałem wzywania pomocy na morzu, ponadto „Używanie lub pokazywanie któregokolwiek z powyższych sygnałów w innym celu niż dla wskazania niebezpieczeństwa i potrzeby pomocy oraz używanie innych sygnałów, które można byłoby pomylić z którymkolwiek z powyższych sygnałów, jest zabronione”.^[2] zgodnie z MPZZM^[1] – (ang. COLREGS^[3]) – załącznik IV, pkt. 1. (c) i (i) oraz 2.
• ratownictwie – do ostrzegania, zwracania uwagi na siebie, oświetlania terenu akcji
• siłach zbrojnych – do koordynacji działań – np. jako sygnał do rozpoczęcia natarcia oraz do oświetlania terenu, oślepiania przeciwnika.
• przez kibiców w trakcie meczów
• jako jeden z elementów pokazów sztucznych ogni
• w lotnictwie wojskowym jako środek przeciwdziałania pociskom naprowadzanym na podczerwień (termicznie)

Często dodatkowymi składnikami mieszanin pirotechnicznych wykorzystywanych we flarach są substancje barwiące płomień (np. sole baru, strontu), oraz obniżające temperaturę reakcji, a więc pośrednio przedłużające czas palenia się flary.

Przypisy