Flawian (patriarcha Konstantynopola)
| Patriarcha Konstantynopola | |
 | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Patriarcha Konstantynopola | |
| Okres sprawowania | 446–449 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Sakra biskupia | do 446 |
| Wybór patriarchy | 446 |
Flawian, gr. Φλαβιανός (zm. 449 w Hypaipie) – patriarcha konstantynopolitański (446–449), wyznawca (cs. Swiatitiel Fławian ispowiednik, patriarch Konstantinopolskij), święty Kościoła prawosławnego.
Hagiografia
Od bardzo wczesnych lat poświęcił się służbie Bogu. Przez pewien czas był proboszczem soboru Mądrości Bożej (Sofijskim) w Konstantynopolu. W 446 r. wybrano go patriarchą konstantynopolitańskim.
Flawian był gorliwym i oddanym obrońcą czystości wiary chrześcijańskiej. Sprawując urząd patriarchy popadł w konflikt z cesarskim urzędnikiem Chryzatem, który spodziewał się, że za udzielone biskupowi poparcie otrzyma kosztowny prezent. Nie doczekawszy się podarunku swymi intrygami próbował go usunąć. Na synodzie zwołanym przez Flawiana w 448 r. z powodu głoszenia błędnej nauki o Chrystusie z urzędu opata odwołano Eutychesa, ojca chrzestnego Chryzata. Eutyches odwołał się do Rzymu. W odpowiedzi papież Leon skierował list do Flawiana, w którym wyłożył doktrynę ortodoksji.
Celem omówienia spornej kwestii cesarz Teodozjusz II zwołał w 449 r. w Efezie sobór, jak się później okazało bardzo burzliwy. Przewodniczył mu patriarcha Aleksandrii Dioskur. Dioskur poparł Eutychesa, a Flawiana odwołano z urzędu. Został potraktowany bardzo okrutnie. Najpierw żołnierze cesarscy pobili go, a następnie wtrącili do więzienia w Hypaipa w Lidii. Tam po trzech dniach zmarł. Z tego też powodu otrzymał tytuł wyznawcy. Na soborze tym (nazwanym później zbójeckim) starły się dwie frakcje: diofizytów i monofizytów. Flawian reprezentował tę pierwszą. Podstawą sporu między Flawianem a monofizytami była różnica w postrzeganiu natury Jezusa. Monofizyci uważali, że Jezus miał jedną, boską naturę, zaś Flawian oponował, twierdząc, że zbawiciel świata był wewnętrznie podzielony na boski i ludzki pierwiastek.
Na soborze w Chalcedonie w 451 r. patriarcha Flawian został zrehabilitowany. W tym samym roku św. Pulcheria sprowadziła jego prochy do Konstantynopola.
Kult
Jego wspomnienie liturgiczne w Cerkwi prawosławnej obchodzone jest 18 lutego/3 marca[a], tj. 3 marca (lub 2 marca w latach przestępnych) według kalendarza gregoriańskiego.
W ikonografii święty przedstawiany jest jako brodaty mężczyzna w biskupich szatach, prawą ręką błogosławi, w lewej trzyma Ewangelię.
Zobacz też
Uwagi
Bibliografia
- Biogram świętego Flawiana na www.cerkiew.pl, oprac. Jarosław Charkiewicz
- Philip Jenkins, Wojny w imieniu Jezusa, Warszawa, Bellona, 2011ISBN 978-83-11-11965-9.
Media użyte na tej stronie
Патриарх Флавиан, византийская икона