Flisz podhalański

Mapa geologiczna Karpat

Flisz podhalański – seria naprzemianlegle ułożonych warstw skał osadowych morskiego pochodzenia, składająca się z zalegających na przemian ławic i warstw zlepieńców, piaskowców, mułowców i iłowców, rzadziej rogowców i margli. Powstała na dnie morza wskutek działalności tzw. prądów zawiesinowych, które doprowadziły do charakterystycznego, frakcjonalnego uwarstwienia.

Flisz podhalański jest odmianą fliszu karpackiego. Powstał w najwyższym eocenie i oligocenie, po sfałdowaniu i częściowym wypiętrzeniu Tatr^[1].

Z fliszu podhalańskiego zbudowane są: Rów Podtatrzański (Rów Zakopiański z Kotliną Zakopiańską), Pogórze Spisko-Gubałowskie, Kotlina Orawsko-Nowotarska, Obniżenie Liptowsko-Spiskie (Kotlina Liptowska i Kotlina Popradzka).

Podział

Flisz podhalański dzieli się na następujące warstwy, korelowane w otworach wiertniczych przy pomocy charakterystycznych poziomów litologicznych^[2] (od najmłodszych do najstarszych):

• warstwy ostryskie (w części centralnej),
• warstwy chochołowskie (w części centralnej),
• warstwy zakopiańskie (w części południowej),
• warstwy szaflarsko-maruszyńskie (w części północnej).

Warstwy szaflarsko-maruszyńskie reprezentują flisz zlepieńcowo-piaskowcowo-łupkowy; warstwy zakopiańskie – łupkowy i piaskowcowo-łupkowy; warstwy chochołowskie – flisz piaskowcowo-łupkowy i łupkowo-piaskowcowy; warstwy ostryskie – flisz piaskowcowy^[2].

Przypisy

Bibliografia

• Edward Passendorfer: Jak powstały Tatry. Warszawa: Wydawnictwa Geologiczne, 1971.
• Jerzy Lefeld (red.): Przewodnik LI Zjazdu Polskiego Towarzystwa Geologicznego Zakopane 13-15 września 1979. Warszawa: Wydawnictwa Geologiczne, 1979.
• praca zbiorowa: Mapa geologiczna Tatr polskich. Skala 1:30 000. Warszawa: Wydawnictwa Geologiczne, 1979.