Flora Bieńkowska

Nagrobek Flory Bieńkowskiej na Cmentarzu Powązkowskim

Flora Bieńkowska z d. Zaborowska (ur. 9 czerwca 1914 w Mogielnicy, zm. 30 września 1990 w Warszawie) – polska poetka, pisarka, autorka sztuk scenicznych. Żona Władysława Bieńkowskiego, matka Ewy i Andrzeja.

Życiorys

Studiowała na Wydziale Społeczno-Politycznym Wolnej Wszechnicy Polskiej w Warszawie. W latach 1943-45 była żołnierzem GL i AL. Pełniła też funkcję współpracowniczki prasy konspiracyjnej PPR. W 1963 otrzymała Nagrodę Ministra Kultury i Sztuki za trylogię Dalekie drogi. W 1970 cenzura zablokowała wydanie jej powieści Południe wieku, która ukazała się dopiero pośmiertnie w 2019[1]. 23 sierpnia 1980 roku dołączyła do apelu 64 uczonych, pisarzy i publicystów do władz komunistycznych o podjęcie dialogu ze strajkującymi robotnikami[2].

Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 279, rząd 4, grób 27)[3].

Twórczość

  • Wiosna 1944 (sztuka sceniczna)
  • Dalekie drogi (trylogia powieściowa - tom 1: Czyściec; tom 2: Pusta kwinta; tom 3: Smuga światła)
  • Wyróżniony ogród (poezje)
  • Krajobraz słowa (poezje)
  • Południe wieku (powieść)

Przypisy

  1. ↑ Ta książka miała zostać całkowicie zniszczona, ale autorka ukryła jeden egzemplarz. wyborcza.pl. [dostęp 2020-01-20].
  2. ↑ Apel (dokument KSS KOR, Archiwum Opozycji IV/04.05.43 [b.n.s])
  3. ↑ Cmentarz Stare Powązki: FLORA BIEŃKOWSKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2019-03-10].

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Władysław i Flora Bieńkowscy grób.jpg
Autor: Lukasz2, Licencja: CC BY 4.0
Nagrobek na Cmentarzu Powazkowskim