Florentyn Asensio Barroso

Błogosławiony
Florentyn Asensio Barroso
Florentino Asensio Barroso
biskup
męczennik
Data i miejsce urodzenia

16 października 1877
Villasexmir (Valladolid (prowincja))

Data i miejsce śmierci

9 sierpnia 1936
Barbastro

Czczony przez

Kościół katolicki

Beatyfikacja

4 maja 1997
Plac Świętego Piotra
przez Jana Pawła II

Wspomnienie

9 sierpnia

Biskup tyrularny Euroea in Epiro
Data urodzenia

16 października 1877

Data śmierci

9 sierpnia 1936

Miejsce pochówku?↗
Administrator apostolski Barbastro
Okres sprawowania

1936

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

1 czerwca 1901

Nominacja biskupia

11 listopada 1935

Sakra biskupia

26 stycznia 1936

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

26 stycznia 1936

Konsekrator

Remigio Gandásegui y Gorrochátegui

Współkonsekratorzy

Manuel de Castro y Alonso
Manuel Arce y Ochotorena

Florentyn Asensio Barroso, właśc. Florentino Asensio Barroso (ur. 16 października 1877 w Villasexmir w Valladolid, zm. 9 sierpnia 1936 w Barbastro) – hiszpański teolog, biskup Barbastro (1936), męczennik chrześcijański i błogosławiony Kościoła rzymskokatolickiego, jedna z pierwszych ofiar antykatolickich prześladowań[1][2][3].

Wstąpił do seminarium duchownego w Valladolid[3], po czym został wyświęcony na kapłana w dniu 1 czerwca 1901 roku. Pierwszym miejscem posługi do którego został skierowany była wiejska parafia[3]. Sekretarzował następnie biskupowi Valladolid jednocześnie doktoryzując się na tamtejszym wydziale teologii Uniwersytetu Papieskiego i pełniąc obowiązki proboszcza miejscowej katedry[3]. Pracował wykładając metafizykę[3] do 1935 r., kiedy papież Pius XI powołał go na stanowisko administratora apostolskiego w Barbastro[3]. 26 stycznia[2] 1936 r. otrzymał sakrę, natomiast uroczyste objęcie stanowiska odbyło się w marcu[3].

Florentyn Asensio Barroso jako kaznodzieja z mocą w jasny i prosty sposób przekazywał swoją pobożność i kult, którym darzył Serce Jezusa i Eucharystię[3]. Realizując apostolat był spowiednikiem w seminarium, wspólnotach zakonnych i kapelanem Stowarzyszenia Pracownic Katolickich[3]. Mimo destrukcyjnych działań podejmowanych przez władze republikańskie zreformował podległą mu kurię i umocnił na terenie diecezji działalność Stowarzyszenia Nauki Chrześcijańskiej, a wiernych wzywał do jedności (BT 1 Kor 12,27[4])[3].

Został aresztowany 20 lipca 1936 w czasie krwawych prześladowań Kościoła katolickiego[3][2] okresu wojny domowej w Hiszpanii i 1 sierpnia 1936 przeniesiono go do pojedynczej celi. Był przesłuchiwany i torturowany. 8 sierpnia trybunał ludowy wydał wyrok śmierci[3]. Następnego dnia wywieziono go wraz z innymi więźniami ciężarówką na cmentarz gdzie zostali rozstrzelani, a następnie ciała wrzucono do masowego grobu.

Florentyn Barosso został beatyfikowany przez papieża Jana Pawła II 4 maja 1997 roku razem z Zefirynem Giménezem Malla, Kajetanem Catanoso, Henrykiem Rebuschini i Marią Guyart-Martin na Placu Świętego Piotra[1][2].

Wspomnienie liturgiczne obchodzone jest w Kościele katolickim w dies natalis (9 sierpnia)[2].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b Błogosławieni Jana Pawła II (1997). papież.wiara.pl, 2005-04-25. [dostęp 2011-08-28].
  2. ↑ a b c d e Antonio Borrelli: Beato Florentino Asensio Barroso Vescovo e martire. 2003-08-28. [dostęp 2013-05-25]. (wł.).
  3. ↑ a b c d e f g h i j k l Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 6: W-Z. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 2007, s. 418. ISBN 978-83-7318-736-8.
  4. ↑ 1 Kor 12,27 Paweł z Tarsu, 1. List do Koryntian w Biblii Tysiąclecia.

Bibliografia