Flores (wyspa indonezyjska)

Flores
Kontynent	Azja
Państwo	Indonezja
Akwen	Ocean Indyjski
Archipelag	Małe Wyspy Sundajskie
Powierzchnia	13 540 km²
Populacja (2010); • liczba ludności; • gęstość	; 1 831 000; 135 os./km²
	Położenie na mapie Indonezji Flores
	8°40′29″S 121°23′04″E/-8,674722 121,384444

Flores (z port. „wyspa kwiatów”) – indonezyjska wyspa wchodząca w skład Małych Wysp Sundajskich. Druga co do wielkości wyspa tego archipelagu. Na południowy wschód od wyspy położona jest wyspa Timor, na południowy zachód – wyspa Sumba, a na północ – Celebes.

Powierzchnia: 13,54 tys. km²

Liczba mieszkańców: 1 600 000
Główne miasta: Ende, Maumere
Podział administracyjny (dystrykty): Manggarai, Ngada, Ende, Sikka i Flores Timur

Warunki naturalne

Wyspa jest górzysta (najwyższy szczyt 2382 m n.p.m.), rozciąga się w kierunku równoleżnikowym. Na wyspie znajdują się liczne czynne i nieczynne wulkany, a region jest aktywny tektonicznie. Znaną atrakcją przyrodniczą i turystyczną jest wygasły wulkan Keli Mutu z trzema kolorowymi jeziorami. Wulkan uważany jest przez ludność tubylczą za świętą górę, wierzą oni, że jest to miejsce przebywania duchów. Jeziora co pewien czas zmieniają swoje kolory.

Na Flores znajdują się dwa parki narodowe: Park Narodowy Kelimutu i Park Narodowy Komodo oraz liczne rezerwaty przyrody.

Flora

Roślinność to lasy tropikalne i sawanny.

Fauna

Na Flores oraz położonych w pobliżu wyspach (m.in. Komodo) żyją w stanie dzikim wielkie gady, warany z Komodo (Varanus komodoensis), ze względu na wygląd i mięsożerność zwane „smokami”.

Gospodarka

Uprawa ryżu, kukurydzy, palmy kokosowej i kawy

Hodowla bydła
Turystyka

Demografia

Wyspa zamieszkiwana jest przez ludność o mieszanym pochodzeniu papuasko-austronezyjskim^[1]. Używane na wyspie języki (takie jak sika, ende, ngadha czy rongga), choć klasyfikowane w ramach rodziny austronezyjskiej, wykazują cechy substratu papuaskiego^[2]^[3].

Dominuje katolicyzm^[4]. Największą grupą etniczną są Mangarajowie^[4], a język manggarai – w dialekcie z miasta Ruteng – bywa stosowany do kontaktów międzyetnicznych (podobnie jak indonezyjski)^[5].

Homo floresiensis

Homo floresiensis to opisany w 2004 roku gatunek człowieka, występujący na wyspie jeszcze około 18 tys. lat temu.

Zobacz też

władcy Flores
Morze Flores – morze oblewające wybrzeża wyspy Flores
języki centralnego Flores
ludy ambońsko-timorskie

Przypisy

↑ Mike Morwood, Penny van Oosterzee: A New Human: The Startling Discovery and Strange Story of the "Hobbits" of Flores, Indonesia, Updated Paperback Edition. Routledge, 2016, s. PT63. ISBN 978-1-315-43563-3. [dostęp 2021-10-20]. (ang.).
↑ Antoinette Schapper, Marian Klamer: Numeral systems in the Alor-Pantar languages. W: Marian Klamer (red.): The Alor-Pantar languages: History and typology. Berlin: Language Science Press, 2017, s. 277–329, seria: Studies in Diversity Linguistics 3. DOI: 10.5281/zenodo.569393. ISBN 978-3-944675-94-7. OCLC 1030820272. [dostęp 2021-10-22]. (ang.).
↑ David Gil: The Mekong-Mamberamo linguistic area. W: N. J. Enfield, Bernard Comrie (red.): Languages of Mainland Southeast Asia: The State of the Art. Berlin–Boston: Walter de Gruyter, 2015, s. 266–355, seria: Pacific Linguistics 649. DOI: 10.1515/9781501501685. ISBN 978-1-5015-0168-5. OCLC 909907686. [dostęp 2022-08-31]. (ang.).
↑ ^a ^b Manggarai. [w:] Worldmark Encyclopedia of Cultures and Daily Life [on-line]. Encyclopedia.com, 2020-05-04. [dostęp 2020-06-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-06-13)]. (ang.).
↑ I WayanI.W. Arka I WayanI.W., Challenges and prospect of maintaining Rongga: an ethnographic report, Proceedings of the 2004 Conference of the Australian Linguistic Society [dostęp 2021-12-03] (ang.).

[Hobbits-1] Mike Morwood, Penny van Oosterzee: A New Human: The Startling Discovery and Strange Story of the "Hobbits" of Flores, Indonesia, Updated Paperback Edition. Routledge, 2016, s. PT63. ISBN 978-1-315-43563-3. [dostęp 2021-10-20]. (ang.).

[AlorPantar-2] Antoinette Schapper, Marian Klamer: Numeral systems in the Alor-Pantar languages. W: Marian Klamer (red.): The Alor-Pantar languages: History and typology. Berlin: Language Science Press, 2017, s. 277–329, seria: Studies in Diversity Linguistics 3. DOI: 10.5281/zenodo.569393. ISBN 978-3-944675-94-7. OCLC 1030820272. [dostęp 2021-10-22]. (ang.).

[Mekong-Mambeamo-3] David Gil: The Mekong-Mamberamo linguistic area. W: N. J. Enfield, Bernard Comrie (red.): Languages of Mainland Southeast Asia: The State of the Art. Berlin–Boston: Walter de Gruyter, 2015, s. 266–355, seria: Pacific Linguistics 649. DOI: 10.1515/9781501501685. ISBN 978-1-5015-0168-5. OCLC 909907686. [dostęp 2022-08-31]. (ang.).

[encyclopedia.com-4] Manggarai. [w:] Worldmark Encyclopedia of Cultures and Daily Life [on-line]. Encyclopedia.com, 2020-05-04. [dostęp 2020-06-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-06-13)]. (ang.).

[IWayanArka-5] I WayanI.W. Arka I WayanI.W., Challenges and prospect of maintaining Rongga: an ethnographic report, Proceedings of the 2004 Conference of the Australian Linguistic Society [dostęp 2021-12-03] (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne