Florian Grzechowiak

Florian Grzechowiak

Pseudonim	Grześ
Data i miejsce urodzenia	7 czerwca 1914 Bottrop
Data i miejsce śmierci	24 lipca 1972 Poznań
Wzrost	172 cm
Masa ciała	69 kg

Odznaczenia

Florian Grzechowiak (ur. 7 czerwca 1914 w Bottrop, Niemcy zm. 24 lipca 1972 w Poznaniu) – polski koszykarz, piłkarz ręczny.

Życiorys

Wczesne lata

Urodził się 7 czerwca 1914 roku w Bottrop jako syn Jana i Franciszki. W 1918 przyjechał do Poznania. W latach 1924–1928 chodził do gimnazjum św.Marii Magdaleny, następnie w Państwowej Szkoły Budownictwa w Poznaniu. Szkoły nie ukończył z uwagi na trudną sytuację rodzinną. W połowie lat trzydziestych związał się zawodowo z

Polskimi Kolejami Państwowymi.

Kariera sportowa

Sport zaczął uprawiać podczas nauki w gimnazjum. Pasjonował się tenisem stołowym i lekką atletyką. W 1928 został członkiem klubu Warty Poznań. W klubie uprawiał lekkoatletykę i koszykówkę.

Koszykówka

W 1934 związał się z sekcją gier sportowych KPW Poznań. Barwom klubu, który następnie nosił nazwy KKS, a od 1957 Lech Poznań pozostał wierny do końca kariery zawodniczej i trenerskiej. W KPW stworzył wielką piątkę razem ze: Zdzisławem Kasprzakiem, Ewarystem Łojem, Januszem Patrzykontem i Zenonem Różyckim. Był pięciokrotnym mistrzem kraju w koszykówce w 1935, 1939, 1946, 1949 i 1951 roku. Trzykrotnie zdobył wicemistrzostwo kraju w tej dyscyplinie 1937, 1948 i 1950. W 1936 na olimpiadzie w Berlinie zdobył 4 miejsce Reprezentacją Polski.

Piłka ręczna

Uprawiał piłkę ręczną. W latach 1937–1938 i 1946 był mistrzem kraju w tej dyscyplinie. W 1935 i 1947 zdobył wicemistrzostwo kraju. W 1938 zajął piąte miejsce na mistrzostwach świata w piłce ręcznej ^[1].

Działalność trenerska

W 1935 ukończył kurs instruktorski koszykówki. Od 1937 zajmował się szkoleniem młodzieży w swoim klubie. W marcu 1945 reaktywował sekcję koszykówki KPW Poznań. Karierę trenerską łączył z zawodniczą. W 1951 został trenerem żeńskiej drużyny KKS Poznań^[2]. W 1955 i 1956 zdobył drużyną wicemistrzostwo, a w 1957 mistrzostwo Polski^[2]. Był trenerem kobiecej reprezentacji w koszykówce. W 1952, 1956, i 1960 prowadził drużynę żeńską w Mistrzostwach Europy. W 1950 Jako pierwszy przedstawiciel koszykówki został uhonorowany tytułem Zasłużonego Mistrza Sportu.

Jego córka Magdalena była koszykarką i zawodniczką Lecha Poznań^[2].

Zmarł 24 lipca 1972 w Poznaniu. Pochowany na Cmentarzu Junikowo (pole 27 kwatera A-2-49)^[3].

Osiągnięcia

Na podstawie^[4][5], o ile nie zaznaczono inaczej.

Zawodnicze

Koszykówka

Klubowe

• Mistrz Polski (1935, 1939, 1946, 1949, 1951)
• Wicemistrz Polski (1937, 1948, 1950)
• Brązowy medalista mistrzostw Polski (1938, 1947)

Reprezentacja

• Brązowy medalista mistrzostw Europy (1939)
• Uczestnik:
  • igrzysk olimpijskich (1936 – 4. miejsce)
  • mistrzostw Europy (1937 – 4. miejsce, 1939, 1946 – 9. miejsce)

Piłka ręczna

Klubowe

• Mistrz Polski (1937, 1938, 1946)
• Wicemistrz Polski (1947)

Reprezentacja

• Uczestnik mistrzostw świata (1938 – 5. miejsce)

Trenerskie

Koszykówka

Klubowe

• Mistrzostwo Polski kobiet (1957)
• Wicemistrzostwo Polski kobiet (1955, 1956)

Sukcesy

• Letnie Igrzyska Olimpijskie 1936 – 4. miejsce. Zagrał w 5 meczach.
• Mistrzostwa Europy w Koszykówce 1939 – 3. miejsce.
• Mistrzostwa Świata w Piłce Ręcznej 1938 – 5. miejsce.

Linki zewnętrzne

• Profil na stronie PKOL
• Statystyki na sports-reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-16)].

Bibliografia

• Ryszard Wryk: Olimpijczycy Drugiej Rzeczypospolitej. Poznań: Nauka i Innowacje, 2015, s. 249–250. ISBN 978-83-64864-22-3.

Przypisy