Flota II Rzeczypospolitej
| ||
Historia | ||
Państwo | II Rzeczpospolita | |
Sformowanie | 1922 | |
Rozformowanie | 1939 | |
Dowódcy | ||
Pierwszy | kmdr Jerzy Świrski | |
Ostatni | kontradm. Józef Unrug | |
Działania zbrojne | ||
II wojna światowa Obrona Wybrzeża 1939 | ||
Organizacja | ||
Dyslokacja | Port Wojenny Gdynia | |
Rodzaj sił zbrojnych | Marynarka Wojenna | |
Podległość | Kierownictwo Marynarki Wojennej |
Flota – związek operacyjny Marynarki Wojennej II Rzeczypospolitej.
W 1938 roku Dowództwu Floty podporządkowane były następujące zespoły Marymarki Wojennej:
- Dywizjon Kontrtorpedowców,
- Dywizjon Okrętów Podwodnych,
- Dywizjon Minowców,
- Morski Dywizjon Lotniczy,
- Centrum Wyszkolenia Specjalistów Floty,
- Komenda Portu Wojennego Gdynia,
- Dowództwo Rejonu Umocnionego Hel,
- Samodzielny Referat Informacyjny Dowództwa Floty,
- Dowództwo Obrony Wybrzeża Morskiego z podległymi jednostkami oraz morski pluton żandarmerii.
Dowódca Floty, którego siedzibą był Port wojenny Gdynia-Oksywie, podlegał bezpośrednio Szefowi Kierownictwa Marynarki Wojennej.
Obsada personalna Dowództwa Floty
- Dowódcy Floty
- kmdr Jerzy Świrski (1 I 1922 – 19 V 1925)
- kmdr por. / kontradm. Józef Unrug (19 V 1925 – 2 X 1939)
- Obsada personalna 1 września 1939[1]
- dowódca Floty i Obrony Wybrzeża – kontradm. Józef Unrug
- oficer flagowy – por. mar. Kazimierz Wnorowski
- szef Wydziału Ogólnego – kpt. mar. Wiktor Pstruszeński
- kierownik kancelarii – chor. mar. Król
- szef sztabu – kmdr dypl. Marian Jerzy Majewski
- szef Wydziału Mobilizacyjnego – kpt. mar. Jerzy Staniewicz
- szef Wydziału Organizacyjnego – wakat
- kierownik Samodzielnego Referatu Operacyjno-Wyszkoleniowego – kpt. mar. Tadeusz Wysocki
- kierownik Samodzielnego Referatu Bezpieczeństwa – kmdr ppor. Jan Łuszczkiewicz
- kierownik Samodzielnego Referatu Informacyjnego – kmdr ppor. Tadeusz Mindak
- oficer nawigacyjny – kmdr ppor. Tadeusz Konarski
- oficer artylerii – kpt. mar. Kazimierz Sulisz
- oficer broni podwodnej – kpt. mar. Józef Chodakowski
- oficer sygnałowy – kpt. mar. Konrad Korsak-Sawicz
- oficer mechanik – kmdr por. inż. Zdzisław Śladkowski
- oficer elektryk – kpt. mar. inż. Kazimierz Siwicki
- szef sanitarny – kmdr ppor. dr Edward Eibel
- kapelan Floty – st. kpl. Władysław Miegoń
Przypisy
- ↑ Sawicki 2011 ↓, s. 229-230.
Bibliografia
- Czesław Rudzki: Polskie Okręty Podwodne 1926-1969. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1985, s. 63–64. ISBN 83-11-07159-4.
- Jan Kazimierz Sawicki: Kadry Morskie Rzeczypospolitej. T. V: Polska Marynarka Wojenna. Dokumentacja organizacyjna i kadrowa oficerów, podoficerów i marynarzy (1918-1947). Gdynia: Polskie Towarzystwo Nautologiczne, 2011. ISBN 978-83-932722-0-4.
|
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).