Flotylla Flandria

Flotylla Flandria ((niem.) U-Bootflottille Flandern) – była formacją Cesarskiej Marynarki Wojennej utworzoną w celu koordynacji działań przeciw flotom państw sprzymierzonych na wodach terytorialnych Wielkiej Brytanii. Początkowo jednostka została utworzona jako jedna Flotylla, a następnie podzielona na dwie.

Flotylla została utworzona w marcu 1915 roku w okupowanym przez Niemców belgijskim porcie Brugia. Jej dowódcą został mianowany Kapitänleutnant Karl Bartenbach[1]. Operowała z portów Zeebrugge oraz Ostenda.

Pierwszymi okrętami włączonymi do jednostki były niewielkie okręty typu UB I oraz typu UB II. Nieco później do flotylli dołączono podwodne stawiacze min typu UC I. Okręty te w dużej części, były prefabrykowane w Niemczech i transportowane w częściach do Brugii, gdzie były składane i wodowane.

Pierwszym okrętem, który rozpoczął służbę w jednostce był dowodzony przez Otto Steinbrincka[2] SM UB-10[3]. W ciągu następnych kilku miesięcy kolejne okręty były przydzielane do Flotylli. W październiku 1915 roku ich liczba wzrosła do 16. Były wśród nich: SM UB-4[4], SM UB-6[5], SM UB-13[6], SM UB-16, SM UB-17, SM UB-26, SM UB-27, SM UC-8, SM UC-9, SM UC-10, SM UC-11. W późniejszym okresie dołączyły do niej m.in. SM UB-30[7], SM UB-31[8], SM UB-33[9], SM UB-35[10], SM UB-37[11], SM UB-38[12], SM UB-40[13].

W październiku 1917 roku Flotylla została podzielona na dwie pełne flotylle, których nadrzędnym dowódcą pozostał Karl Bartenbach.

  • I U-Bootflottille Flandern pod dowództwem Walthera złożona była z 8 okrętów typu UB oraz 12 UC.
  • II U-Bootflottille Flandern pod dowództwem Rohrbecka złożona była z 12 okrętów typu UB oraz 12 UC.

Od września 1918 roku kolejne okręty były wycofywane z portów Belgii do baz w Niemczech. Okręty, które przetrwały do czasu zawieszenia broni i rozejmu, zostały poddane w listopadzie 1918 roku Royal Navy w Harwich.

Przypisy

  1. ↑ Vizeadmiral Karl Bartenbach. geocities.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-13)]. (29 listopada 1881 – 24 października 1949) Odznaczony 27 października 1917 roku Pour le Mérite.
  2. ↑ Otto Steinbrinck (ang.). W: WWI U-boat commanders [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-27]. (19 grudnia 1888 - 16 września 1949), pierwszy dowódca UB-10, wcześniej dowodził SM U-6, a następnie UB-18, UC-65 oraz UB-57. Pod jego dowództwem okręty te: zatopiły jeden okręt wojenny o wyporności 11 000 BRT, jeden uszkodził, 205 statków o łącznej wyporności 233 797 BRT, 11 uszkodziły (64 870 BRT). Odznaczony Pour le Mérite. - Uboat.net WWI U-boat commanders.
  3. ↑ UB 10 (ang.). W: WWI U-boats [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-27].
  4. ↑ UB 4 (ang.). W: WWI U-boats [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-27].
  5. ↑ UB 6 (ang.). W: WWI U-boats [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-27].
  6. ↑ UB 13 (ang.). W: WWI U-boats [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-27].
  7. ↑ UB 30 (ang.). W: WWI U-boats [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-27].
  8. ↑ UB 31 (ang.). W: WWI U-boats [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-27].
  9. ↑ UB 33 (ang.). W: WWI U-boats [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-27].
  10. ↑ UB 35 (ang.). W: WWI U-boats [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-28].
  11. ↑ UB 37 (ang.). W: WWI U-boats [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-27].
  12. ↑ UB 38 (ang.). W: WWI U-boats [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-27].
  13. ↑ UB 40 (ang.). W: WWI U-boats [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2014-02-27].

Bibliografia