Floyd Mayweather Jr.

Floyd Mayweather Jr.
Floyd Sinclair
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Floyd Joy Mayweather Jr.

Pseudonim

Pretty Boy, Money

Data i miejsce urodzenia

24 lutego 1977
Grand Rapids

Obywatelstwo

Stany Zjednoczone

Wzrost

173 cm

Styl walki

praworęczny

Kategoria wagowa

junior lekka
lekka
junior półśrednia
półśrednia
lekkośrednia

Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk

50

Zwycięstwa

50

Przez nokauty

27

Porażki

0

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Stany Zjednoczone
Igrzyska olimpijskie
brązAtlanta 1996boks
(waga piórkowa)
  1. ↑ Bilans walk aktualny na 26 sierpnia 2017.
Strona internetowa

Floyd Mayweather Jr. (ur. 24 lutego 1977 w Grand Rapids) – amerykański bokser, były mistrz świata federacji WBC, WBA i WBO w wadze półśredniej (do 147 funtów), WBC i WBA w wadze junior średniej (do 154 funtów) oraz były zawodowy mistrz świata organizacji WBC w kategoriach junior lekkiej (do 130 funtów), lekkiej (do 135 funtów), junior półśredniej (do 140 funtów) i lekkośredniej (do 154 funtów) oraz organizacji IBF w kategorii półśredniej. Pokonał 24 zawodników o tytuł mistrza świata, z których trzy o tytuł mistrza wagi lekkośredniej, siedem o tytuł mistrza wagi półśredniej, jeden (Marcos Maidana) o tytuły wagi półśredniej i lekkośredniej, jeden o tytuł mistrza wagi junior półśredniej, trzy o tytuł mistrza wagi lekkiej i dziewięć o tytuł mistrza wagi junior lekkiej[1]. Jest brązowym medalistą olimpijskim z Atlanty.

Kariera amatorska

Jego bilans walk amatorskich to 84 zwycięstwa i 6 porażek[2]. Trzykrotnie wygrywał amerykański turniej bokserski Golden Gloves (w 1993, 1994 i 1996). W 1996, na Igrzyskach Olimpijskich w Atlancie, zdobył brązowy medal w kategorii piórkowej. W półfinale przegrał z Serafimem Todorowem z Bułgarii.

Kariera zawodowa

Kategoria junior lekka

Karierę zawodową rozpoczął w październiku 1996 roku. Dwa lata później, 3 października 1998 roku, w swojej osiemnastej walce, zdobył tytuł mistrza świata WBC w kategorii junior lekkiej, pokonując Genaro Hernandeza (nie wyszedł do walki w dziewiątej rundzie)[3]. Jeszcze w grudniu tego samego roku pierwszy raz obronił swój tytuł, pokonując przez techniczny nokaut w drugiej rundzie Angela Manfredy[4].

W 1999 roku stoczył kolejne trzy zwycięskie walki: z Carlosem Alberto Ramonem Riosem (wygrana na punkty)[5], Justinem Juuko (nokaut w 9 rundzie)[6] i Carlosem Gerena (TKO w 7 rundzie)[7]. W następnym roku odbył dwie walki. 18 marca wygrał na punkty z byłym mistrzem świata WBC w kategorii piórkowej, Gregorio Vargasem[8], a siedem miesięcy później pokonał Emanuela Augustusa (nie była to walka mistrzowska)[9].

20 stycznia 2001 roku wygrał z Diego Corralesem. W dziesiątej rundzie po tym, jak Corrales piąty raz leżał na deskach, jego trener poddał walkę, rzucając ręcznik na ring[10]. W 2001 roku jeszcze dwukrotnie obronił swój tytuł – najpierw w maju pokonał na punkty przyszłego mistrza świata IBF w kategorii junior lekkiej, Carlosa Hernándeza (w tej walce Mayweather Jr. był po raz pierwszy w karierze liczony – podczas zadawania ciosu w szóstej rundzie doznał kontuzji ręki i reagując na ból, dotknął rękawicą maty ringu)[11], a w listopadzie wygrał przez techniczny nokaut w dziewiątej rundzie z Jesúsem Chávezem[12].

Kategoria lekka

Po walce z Chávezem Mayweather Jr. zdecydował się porzucić swój pas mistrzowski i zmienić kategorię wagową na wyższą, ponieważ miał problemy z utrzymaniem swojej wagi w limicie wagowym. W kategorii lekkiej stoczył zaledwie cztery walki, ale wszystkie były pojedynkami mistrzowskimi.

W 2002 roku dwukrotnie walczył z José Luisem Castillo. 20 kwietnia pokonał Meksykanina na punkty i odebrał mu tytuł mistrza świata WBC[13]. 7 grudnia odbył się pojedynek rewanżowy, który również zakończył się zwycięstwem Amerykanina na punkty[14].

Rok później pokonał Victoriano Sosę (jednogłośnie na punkty)[15] i Philipa N'dou (TKO w 7 rundzie)[16].

Kategoria junior półśrednia

W 2004 roku Mayweather Jr. ponownie zmienił kategorię wagową. 22 maja, w pierwszej walce w kategorii junior półśredniej pokonał na punkty byłego mistrza organizacji WBO, DeMarcusa Corleya. Corley dwukrotnie (w 8 i 10 rundzie) leżał na deskach[17]. To była jedyna walka, jaką stoczył w 2004 roku.

W styczniu następnego roku, w walce eliminacyjnej WBC, łatwo pokonał Henry'ego Bruselesa (TKO w 8 rundzie)[18]. Pięć miesięcy później, 25 czerwca, pokonał przez techniczny nokaut w szóstej rundzie mistrza WBC, Arturo Gattiego[19].

Kategoria półśrednia

19 listopada 2005 roku Mayweather Jr. stoczył nietytułową walkę z byłym mistrzem świata WBA, Sharmba Mitchellem, pokonując go w szóstej rundzie przez techniczny nokaut[20]. Walka odbyła się w kategorii półśredniej. 8 kwietnia 2006 roku zmierzył się z Zabem Judahem w walce o tytuł mistrza IBF. W dziesiątej rundzie Judah zadał cios poniżej pasa, a następnie w kark. Podczas gdy sędzia zarządził krótką przerwę, wuj i zarazem trener Mayweathera Jra, Roger Mayweather wkroczył na ring, czym zapoczątkował bójkę z udziałem Judaha i osób z jego narożnika. Porządek na ringu powrócił dopiero po interwencji policji. Walka została po pewnym czasie wznowiona i zakończyła się zwycięstwem Mayweathera Jra na punkty[21]. Roger Mayweather został jako trener zawieszony na rok i ukarany grzywną w wysokości 200 tys. dolarów. Karą rocznego zawieszenia zostali ukarani także Zab Judah i jego ojciec i trener Yoel[22].

30 czerwca 2006 roku Mayweather Jr. zrezygnował z tytułu IBF. 4 listopada 2006 roku pokonał na punkty Carlosa Baldomira i odebrał mu tytuł mistrza świata WBC[23].

5 maja 2007 roku doszło do długo oczekiwanej walki Mayweathera Jr. z mistrzem olimpijskim z Barcelony i wielokrotnym zawodowym mistrzem świata w sześciu różnych kategoriach wagowych, Oscarem de la Hoyą. Pojedynek był bardzo wyrównany i zakończył się niejednogłośnym zwycięstwem Mayweathera Jra na punkty, choć tylko jeden sędzia ocenił ostatnią rundę na jego korzyść. Gdyby orzekł inaczej, walka zakończyłaby się remisem[24]. W kolejnej walce, 8 grudnia 2007 roku, zmierzył się z niepokonanym wcześniej Anglikiem, Ricky Hattonem, byłym mistrzem świata IBF i WBA w kategorii junior półśredniej i byłym mistrzem świata IBF w kategorii półśredniej. Mayweather Jr. wygrał pojedynek przez techniczny nokaut w dziesiątej rundzie[25].

Floyd Mayweather, Jr. vs. Juan Manuel Márquez (19 września 2009)

6 czerwca 2008 roku poinformował o zakończeniu kariery bokserskiej[26].

19 września 2009 roku powrócił jednak na ring w walce z Juanem Márquezem. Pierwotnie miała się ona odbyć 18 lipca, została jednak przełożona o parę miesięcy później z powodu kontuzji żeber Amerykanina[27]. Amerykanin wygrał z Márquezem na punkty po jednogłośnej decyzji sędziów w stosunku 118-109, 120-107 i 119-108[28]. 1 maja 2010 pokonał na punkty Shane'a Mosleya stosunkiem głosów 118-110, 119-109 oraz 119-109. Na ring powrócił 17 września 2011 nokautując w czwartej rundzie mistrza świata federacji WBC Victora Ortiza zdobywając pas mistrzowski w wadze półśredniej[29]. 5 maja 2012 roku stoczył walkę z Miguelem Cotto o pas mistrza świata WBA po 12 rundach wygrał jednogłośnie w stosunku 118-110, 117-111 i 117-111.

Kontrakt z Showtime

Na początku 2013 roku Mayweather podpisał kontrakt z koncernem CBS/Showtime. Opiewa on na niebotyczną gwarantowaną sumę 250 mln dolarów za 6 walk, co zarazem jest największym kontraktem w zawodowym sporcie.

4 maja 2013 roku stoczył pierwszą z sześciu walk, zakontraktowanych ze stacją Showtime jego przeciwnikiem był Robert Guerrero, Mayweather wygrał jednogłośnie na punkty w stosunku 117-111, 117-111 i 117-111 w obronie pasa WBC wagi półśredniej.

13 września 2013 doszło do długo wyczekiwanego pojedynku na szczycie wagi junior średniej. Posiadający pas WBA Super Mayweather rzucił rękawicę niepokonanemu dotąd mistrzowi WBC Saulowi 'Canelo' Alvarezowi. Mayweather zdeklasował młodszego o ponad dekadę rywala unifikując tym samym pasy WBA/WBC wagi junior średniej. Sprzedaż przyłączy PPV osiągnęła niebotyczny wynik 2,2 miliona sprzedanych pakietów, co przełożyło się na kwotę ponad 150 milionów z samej transmisji telewizyjnej, bijąc przy tym dotychczasowy rekord walki Mayweathera z Oscarem De La Hoyą.

3 maja 2014 roku Mayweather stoczył swój trzeci z sześciu zaplanowanych pojedynków dla Showtime. Rywalem Floyda Jr. był mocno bijący mistrz WBA wagi półśredniej Marcos 'El Chino' Maidana. Po bardzo zaciętej walce Mayweather ostatecznie zwyciężył niejednogłośnie na punkty 114-114, 117-111, 116-112 unifikując tym samym pasy WBC/WBA w wadze półśredniej. Tym samym Mayweather stał się posiadaczem wspomnianych tytułów w 2 kategoriach wagowych jednocześnie (półśrednia, junior średnia)

13 września 2014 doszło do rewanżu Mayweathera z Marcosem Maidaną. Po dwunastu rundach tym razem sędziowie nie mieli wątpliwości ze wskazaniem zwycięzcy. Mayweather po raz drugi pokonał byłego już mistrza WBA jednogłośną decyzją sędziów zachowując tym samym swój nieskazitelny rekord bez porażki na zawodowym ringu.

Pojedynek z Mannym Pacquiao

2 maja 2015 w MGM Grand w Las Vegas doszło do walki z Mannym Pacquiao (57-5-2, 38 KO), promowanej w mediach, jako pojedynek stulecia w boksie. Mayweather swoją defensywną taktyką opartą na świetnej pracy nóg zdominował Filipińczyka, odnosząc swoje 48 zwycięstwo z rzędu bez porażki. Po dwunastu rundach sędziowie punktowali 110:118 i dwukrotnie 112:116 dla Amerykanina, który tym samym zunifikował trzeci pas mistrzowski federacji WBO wagi półśredniej[30]. Organizatorzy walki, konkurujące na co dzień stacje HBO i Showtime tym razem połączyły siły osiągając rekordowe finansowe zyski.

12 września 2015 w Las Vegas po raz ostatni broniąc tytuły WBC i WBA wagi półśredniej, pokonał na punkty 117:111, 118:110 i 120:108 rodaka Andre Berto (30-4, 23 KO).

Pojedynek z Conorem McGregorem

26 sierpnia 2017 w hali T-Mobile Arena w Las Vegas w pojedynku z gwiazdą mieszanych sztuk walki mistrzem UFC Irlandczykiem Conorem McGregorem (0-1), odniósł swoje pięćdziesiąte zwycięstwo (TKO). W dziesiątej rundzie sędzia Robert Byrd przerwał pojedynek. Do momentu przerwania, wszyscy trzej sędziowie punktowali na korzyść Amerykanina.

Po walce z Conorem McGregorem Floyd Mayweather ogłosił zakończenie kariery bokserskiej[31].

Lista walk bokserskich

50 zwycięstw – 0 porażek

WynikBilansPrzeciwnikRozstrzygnięcieRundaDataMiejsceUwagi
Wygrana50-0Irlandia Conor McGregorTKO10/1226.08.2017Stany Zjednoczone T-Mobile Arena, Las VegasWalka wieczoru
Wygrana49-0Stany Zjednoczone Andre BertoUD12/1212.09.2015Stany Zjednoczone MGM Grand, Grand Garden Arena, Las Vegas
Wygrana48-0Filipiny Manny PacquiaoUD12/1202.05.2015Stany Zjednoczone MGM Grand, Grand Garden Arena, Las VegasZdobył pas Światowej Organizacji Boksu Świat Welter
Wygrana47-0Argentyna Marcos MaidanaUD12/1213.09.2014Stany Zjednoczone MGM Grand, Grand Garden Arena, Las Vegas
Wygrana46-0Argentyna Marcos MaidanaMD12/1203.05.2014Stany Zjednoczone MGM Grand, Grand Garden Arena, Las Vegas
Wygrana45-0Meksyk Saúl ÁlvarezMD12/1214.09.2013Stany Zjednoczone MGM Grand, Grand Garden Arena, Las Vegas
Wygrana44-0Stany Zjednoczone Robert GuerreroUD12/1204.05.2013Stany Zjednoczone MGM Grand, Grand Garden Arena, Las VegasZdobył pas World Boxing Council World Super Welter
Wygrana43-0Portoryko Miguel CottoUD12/1205.05.2012Stany Zjednoczone MGM Grand, Las VegasZdobył pasy World Boxing Association Super World Super Welter oraz World Boxing Council Diamond Super Welter
Wygrana42-0Stany Zjednoczone Victor OrtizKO4/1217.09.2011Stany Zjednoczone MGM Grand, Las Vegas
Wygrana41-0Stany Zjednoczone Shane MosleyUD12/1201.05.2010Stany Zjednoczone MGM Grand, Las Vegas
Wygrana40-0Meksyk Juan Manuel MarquezUD12/1219.09.2009Stany Zjednoczone MGM Grand, Grand Garden Arena, Las Vegas
Wygrana39-0Anglia Ricky HattonTKO10/1208.12.2007Stany Zjednoczone MGM Grand, Grand Garden Arena, Las VegasZdobył pas World Welter World Boxing Council
Wygrana38-0Stany Zjednoczone Oscar de la HoyaSD12/1205.05.2007Stany Zjednoczone MGM Grand, Las VegasZdobył pas World Boxing Council World Super Welter
Wygrana37-0Argentyna Carlos Manuel BaldomirUD12/1204.11.2006Stany Zjednoczone Mandalay Bay Resort i Casino, Las VegasZdobył tytuły World Welter World Boxing Council oraz World Welter International Boxing Association
Wygrana36-0Stany Zjednoczone Zab JudahUD12/1208.04.2006Stany Zjednoczone Thomas i Mack Center, Las VegasZdobył pasy Świat Welter Międzynarodowej Federacji Boksu oraz Międzynarodowej Organizacji Bokserskiej World Welter
Wygrana35-0Stany Zjednoczone Sharmba MitchellTKO6/1219.11.2005Stany Zjednoczone Rose Garden, Portland
Wygrana34-0Kanada Arturo GattiRTD625.06.2005Stany Zjednoczone Boardwalk Hall, Atlantic CityZdobył pas World Boxing Council World Super Light
Wygrana33-0Portoryko Henry BruselesTKO8/1222.01.2005Stany Zjednoczone American Airlines Arena, Miami
Wygrana32-0Stany Zjednoczone DeMarcus CorleyUD12/1222.05.2004Stany Zjednoczone Boardwalk Hall, Atlantic City
Wygrana31-0Południowa Afryka Phillip N'douTKO7/1201.03.2003Stany Zjednoczone Van Andel Arena, Grand Rapids
Wygrana30-0Dominikana Victoriano SosaUD12/1219.04.2003Stany Zjednoczone Selland Arena, Fresno
Wygrana29-0Meksyk Jose Luis CastilloUD12/1207.12.2002Stany Zjednoczone Mandalay Bay Resort i Casino, Las Vegas
Wygrana28-0Meksyk Jose Luis CastilloUD12/1220.04.2002Stany Zjednoczone MGM Grand, Las VegasZdobył pas World Boxing Council World Light
Wygrana27-0Meksyk Jesús ChávezRTD910.11.2001Stany Zjednoczone Bill Graham Civic Auditorium, San Francisco
Wygrana26-0Stany Zjednoczone Carlos HernandezUD12/1226.05.2001Stany Zjednoczone Van Andel Arena, Grand Rapids
Wygrana25-0Stany Zjednoczone Diego CorralesTKO10/1220.01.2001Stany Zjednoczone MGM Grand, Las Vegas
Wygrana24-0Stany Zjednoczone Emanuel AugustusTKO921.10.2000Stany Zjednoczone Cobo Hall, Detroit
Wygrana23-0Meksyk Gregiorio VargasUD12/1218.03.2000Stany Zjednoczone MGM Grand, Las Vegas
Wygrana22-0Portoryko Carlos GerenaRTD711.09.1999Stany Zjednoczone Mandalay Bay Resort i Casino, Las Vegas
Wygrana21-0Uganda Justin JuukoKO9/1222.05.1999Stany Zjednoczone Mandalay Bay Resort i Casino, Las Vegas
Wygrana20-0Argentyna Carlos RiosUD12/1217.02.1999Stany Zjednoczone Van Andel Arena, Grand Rapids
Wygrana19-0Stany Zjednoczone Angel ManfredyTKO219.12.1998Stany Zjednoczone Miccosukee Indian Gaming Resort, Miami
Wygrana18-0Stany Zjednoczone Genaro HernandezRTD803.10.1998Stany Zjednoczone Las Vegas Hilton, Las VegasZdobył pas World Boxing Council World Super Feather
Wygrana17-0Kolumbia Brytyjska Tony PepUD10/1014.06.1998Stany Zjednoczone Trump Taj Mahal, Atlantic City
Wygrana16-0Argentyna Gustavo Fabian CuelloUD10/1018.04.1998Stany Zjednoczone Olympic Auditorium, Los Angeles
Wygrana15-0Dominikana Miguel MeloTKO323.03.1998Stany Zjednoczone Foxwoods Resort, Ledyard
Wygrana14-0Stany Zjednoczone Sam GirardKO228.02.1998Stany Zjednoczone Ballys Park Place Hotel Casino, Atlantic City
Wygrana13-0Portoryko Héctor ArroyoTKO509.01.1998Stany Zjednoczone Grand Casino, Biloxi
Wygrana12-0Stany Zjednoczone Angelo NunezTKO320.11.1997Stany Zjednoczone Olympic Auditorium, Los Angeles
Wygrana11-0Meksyk Felipe GarciaKO?14.10.1997Stany Zjednoczone Bank of America Center, Boise
Wygrana10-0Stany Zjednoczone Louie LeijaTKO206.09.1997Stany Zjednoczone County Coliseum, El Paso
Wygrana9-0Meksyk Jesús ChávezTKO612.07.1997Stany Zjednoczone Grand Casino, Biloxi
Wygrana8-0Stany Zjednoczone Larry O'ShieldsUD6/614.06.1997Stany Zjednoczone Alamodome, San Antonio
Wygrana7-0Panama Tony DuranTKO109.05.1997Stany Zjednoczone Orleans Hotel i Casino, Las Vegas
Wygrana6-0Stany Zjednoczone Bobby GiepertKO112.04.1997Stany Zjednoczone Thomas i Mack Center, Las Vegas
Wygrana5-0Stany Zjednoczone Kino RodriguezUD6/612.03.1997Stany Zjednoczone Stadion Arena, Grand Rapids
Wygrana4-0Stany Zjednoczone Edgar AyalaKO201.02.1997Stany Zjednoczone Swiss Park Hall, Chula Vista
Wygrana3-0Stany Zjednoczone Jerry CooperTKO118.01.1997Stany Zjednoczone Thomas i Mack Center, Las Vegas
Wygrana2-0Stany Zjednoczone Reggie SandersUD430.11.1996Stany Zjednoczone Tingley Coliseum, Albuquerque
Wygrana1-0Stany Zjednoczone Roberto ApodacaTKO611.10.1996Stany Zjednoczone Kasyno Texas Station, Las Vegas

Zarobki boksera

Floyd Mayweather jest obecnie najlepiej zarabiającym sportowcem na świecie, według amerykańskiego dwutygodnika "Forbes" (stan na rok 2014). Lista, na której bokser zajmuje pierwsze miejsce, uwzględnia roczne zarobki ludzi sportu (czerwiec 2013 – czerwiec 2014). Amerykanin po roku przerwy wrócił na pozycję lidera rankingu z kwotą 105 mln dolarów. Zdetronizował on w zestawieniu golfistę Tigera Woodsa[32].

Życie prywatne

Mieszka w Las Vegas w stanie Nevada. Pozytywnie wypowiadał się na temat byłej prezydentury Baracka Obamy. Wspiera prawa społeczności LGBT, w tym małżeństwa jednopłciowe[33].

Przypisy

  1. ↑ Floyd Mayweather Jr.. [dostęp 2021-02-13]. (ang.).
  2. ↑ Floyd MAYWEATHER. boxing-records.com. [dostęp 2009-12-02]. (ang.).
  3. ↑ Mayweather Buzz Saw TKO's Hernandez. The Boxing Times. [dostęp 2009-12-02]. (ang.).
  4. ↑ Luis Escobar: Mayweather TKO's Manfredy In Two. The Boxing Times. [dostęp 2009-12-02]. (ang.).
  5. ↑ Luis Escobar: Rios Takes Mayweather The Distance. The Boxing Times. [dostęp 2009-12-02]. (ang.).
  6. ↑ Boxing Encyclopedia. [dostęp 2009-12-02]. (ang.).
  7. ↑ Boxing Encyclopedia. [dostęp 2009-12-02]. (ang.).
  8. ↑ Luis Escobar: Mayweather Goes Distance with Vargas. The Boxing Times. [dostęp 2009-12-02]. (ang.).
  9. ↑ Boxing Encyclopedia. [dostęp 2009-12-02]. (ang.).
  10. ↑ John Gregg: Mayweather Blasts out Corrales in Ten. The Boxing Times. [dostęp 2009-12-02]. (ang.).
  11. ↑ Boxing Encyclopedia. [dostęp 2009-12-02]. (ang.).
  12. ↑ Chris Curry: Floyd Mayweather Shows Chavez Boxing's Not So Pretty. Boxing247.com, 11.11.2001. [dostęp 2009-12-02]. (ang.).
  13. ↑ John Gregg: "Pretty Boy" Pretty Ugly Mayweather Wins Crown. The Boxing Times. [dostęp 2009-12-02]. (ang.).
  14. ↑ John Gregg: Mayweather Does Enough To Score Win Over Castillo. The Boxing Times. [dostęp 2009-12-02]. (ang.).
  15. ↑ Boxing Encyclopedia. [dostęp 2009-12-02]. (ang.).
  16. ↑ John Gregg: Dazzling Mayweather TKO's Ndou In Seven. The Boxing Times. [dostęp 2009-12-02]. (ang.).
  17. ↑ John Gregg: Mayweather Showcase Outpoints Corley. The Boxing Times. [dostęp 2009-12-02]. (ang.).
  18. ↑ Boxing Encyclopedia. [dostęp 2009-12-02]. (ang.).
  19. ↑ John Gregg: Mayweather Grinds Down Gatti In Six. The Boxing Times. [dostęp 2009-12-02]. (ang.).
  20. ↑ John Gregg: Mayweather TKO's Mitchell In Six. The Boxing Times. [dostęp 2009-12-02]. (ang.).
  21. ↑ John Gregg: Mayweather Whips Judah Despite Melee. The Boxing Times. [dostęp 2009-12-02]. (ang.).
  22. ↑ Dan Rafael: Judah and father fined, both lose license for year. ESPN.com, 09.05.2006. [dostęp 2009-12-02]. (ang.).
  23. ↑ Graham Houston: Floyd Mayweather Jr. W12 Carlos Baldomir. Fightwriter.com. [dostęp 2009-12-02]. (ang.).
  24. ↑ Luis Escobar: Mayweather Earns Razor-Thin Split. The Boxing Times. [dostęp 2009-12-02]. (ang.).
  25. ↑ Dan Rafael: Unbeaten Mayweather knocks out Hatton, retains title. ESPN.com, 09.12.2007. [dostęp 2009-12-02]. (ang.).
  26. ↑ Floyd Mayweather Jr Retires. EastSideBoxing.com. [dostęp 2009-12-02]. (ang.).
  27. ↑ Mayweather vs. Marquez on September 19. EastSideBoxing.com. [dostęp 2009-12-02]. (ang.).
  28. ↑ Andreas Hale, David Hudson: Mayweather wins easily. Fightnews.com, 19.09.2009. [dostęp 2009-12-02]. (ang.).
  29. ↑ Mayweather szybko znokautował Ortiza (ringpolska.pl)[dostęp 18-09-2011]
  30. ↑ Znani o wygranej Mayweathera. bokser.org, 3 maja 2015. [dostęp 2015-05-03]. (pol.).
  31. ↑ 50-0. "Money" pobił legendarny rekord, „TVN24.pl” [dostęp 2017-08-27].
  32. ↑ Floyd Mayweather najbogatszym sportowcem świata. RMF24.pl, 2014-06-11. [dostęp 2014-06-12]. (pol.).
  33. ↑ "22 Straight Professional Male Athlete Allies Who Support Gay Marriage And LGBT Rights". huffingtonpost.com. 2012-10-19. (ang.) [dostęp 2015-06-23].

Linki zewnętrzne

Bokser roku według czasopisma The Ring
Mistrzowie świata wagi lekkiej w boksie
Mistrzowie świata wagi junior lekkiej w boksie
Mistrzowie świata wagi półśredniej w boksie
Mistrzowie świata wagi lekkopółśredniej w boksie
Mistrzowie świata wagi lekkośredniej w boksie
Sugar Ray Robinson Award

Media użyte na tej stronie

Boxing pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Boxing. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Flag of the United States.svg
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Flag of England.svg
Flag of England. Saint George's cross (a red cross on a white background), used as the Flag of England, the Italian city of Genoa and various other places.
Flag of the Dominican Republic.svg
The flag of the Dominican Republic has a centered white cross that extends to the edges. This emblem is similar to the flag design and shows a bible, a cross of gold and 6 Dominican flags. There are branches of olive and palm around the shield and above on the ribbon is the motto "Dios,Patria!, Libertad" ("God, Country, Freedom") and to amiable freedom. The blue is said to stand for liberty, red for the fire and blood of the independence struggle and the white cross symbolized that God has not forgotten his people. "Republica Dominicana". The Dominican flag was designed by Juan Pablo Duarte, father of the national Independence of Dominican Republic. The first dominican flag was sewn by a young lady named Concepción Bona, who lived across the street of El Baluarte, monument where the patriots gathered to fight for the independence, the night of February 27th, 1844. Concepción Bona was helped by her first cousin María de Jesús Pina.
Flag of British Columbia.svg
Flag of British Columbia.