Fluorek tionylu

	Fluorek tionylu
	Fluorek tionylu
Nazewnictwo
	Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
konst.	difluorek tlenek siarki
podst.	difluorookso-λ4-sulfan
addyt.	difluorydooksydosiarka
	Inne nazwy i oznaczenia
	difluorek tionylu, difluorek siarkawy
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	SOF; 2
Masa molowa	86,06 g/mol
Wygląd	bezbarwny gaz
	Identyfikacja
Numer CAS	7783-42-8
PubChem	24548
SMILES
	O=S(F)F
InChI
	InChI=1S/F2OS/c1-4(2)3
	LSJNBGSOIVSBBR-UHFFFAOYSA-N
Właściwości
	Gęstość
	0,003518 g/cm³ (25 °C); gaz
	Rozpuszczalność w wodzie
	reaguje z wodą
	w innych rozpuszczalnikach
	rozpuszczalny w benzenie i eterze dietylowym
Temperatura topnienia	−129,5 °C
Temperatura wrzenia	−43,8 °C
Budowa
Moment dipolowy	1,63 ± 0,01 D
Niebezpieczeństwa
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Na podstawie podanego źródła
Zwroty H	H300, H310, H314, H330
Zwroty P	brak wiarygodnych danych
	Podobne związki
Podobne związki	chlorek tionylu (SOCl; 2), bromek tionylu (SOBr; 2)
	Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą; stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Fluorek tionylu, SOF
2 – nieorganiczny związek chemiczny, bezbarwny gaz o temperaturze topnienia ok. −130 °C i wrzenia ok. −44 °C. Ma strukturę piramidy trygonalnej z atomem siarki na wierzchołku. Kąty O−S−F mają wartość 106,2°, a kąt F−S−F 92,2°^[2].

Można go otrzymać w wyniku wymiany chlor–fluor pomiędzy chlorkiem tionylu (SOCl
2), a trifluorkiem antymonu (SbF
3)^[2]:

3SOCl
2 + 2SbF
3 → 3SOF
2 + 2SbCl
3

Jest również produktem spontanicznej hydrolizy (z wilgoci z powietrza) tetrafluorku siarki (SF
4) powstającego z rozpadu heksafluorku siarki (SF
6) w łuku elektrycznym^[4].

Podobnie jak inne halogenowe związki tionylu, łatwo ulega hydrolizie do fluorowodoru i dwutlenku siarki:

SOF
2 + H
2O → 2HF + SO
2

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f CRC Handbook of Chemistry and Physics, William M.W.M. Haynes (red.), wyd. 97, Boca Raton: CRC Press, 2016, s. 4-90, 9-66, ISBN 978-1-4987-5429-3 .
↑ ^a ^b ^c ^d Arnold F.A.F. Holleman Arnold F.A.F., EgonE. Wiberg EgonE., Inorganic Chemistry, Academic Press, 2001, s. 542, ISBN 0-12-352651-5 .
↑ Thionyl fluoride (ZVG: 122707) (ang. • niem.) w bazie GESTIS, Institut für Arbeitsschutz der Deutschen Gesetzlichen Unfallversicherung (IFA). [dostęp 2020-06-25].
↑ FedericoF. Pepi FedericoF. i inni, Thionyl Fluoride from Sulfur Hexafluoride Corona Discharge Decomposition: Gas-Phase Chemistry of (SOF₂)H⁺ Ions, „Journal of Physical Chemistry A”, 106 (40), 2002, s. 9261–9266, DOI: 10.1021/jp021074v .

[CRC-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f CRC Handbook of Chemistry and Physics, William M.W.M. Haynes (red.), wyd. 97, Boca Raton: CRC Press, 2016, s. 4-90, 9-66, ISBN 978-1-4987-5429-3 .

[Holleman-2] Arnold F.A.F. Holleman Arnold F.A.F., EgonE. Wiberg EgonE., Inorganic Chemistry, Academic Press, 2001, s. 542, ISBN 0-12-352651-5 .

[GESTIS-3] Thionyl fluoride (ZVG: 122707) (ang. • niem.) w bazie GESTIS, Institut für Arbeitsschutz der Deutschen Gesetzlichen Unfallversicherung (IFA). [dostęp 2020-06-25].

[Pepi-4] FedericoF. Pepi FedericoF. i inni, Thionyl Fluoride from Sulfur Hexafluoride Corona Discharge Decomposition: Gas-Phase Chemistry of (SOF₂)H⁺ Ions, „Journal of Physical Chemistry A”, 106 (40), 2002, s. 9261–9266, DOI: 10.1021/jp021074v .

[1]

[2]

[3]

[4]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne

Fluorek tionylu

Przypisy

Media użyte na tej stronie