Ford Cortina
Ford Cortina – samochód osobowy klasy średniej produkowany pod amerykańską marką Ford w latach 1962 – 1983.
Pierwsza generacja
| ||
_-_8683617715.jpg) Ford Cortina I | ||
| Inne nazwy | Hyundai-Ford Cortina | |
| Producent | Ford | |
| Zaprezentowany | Wrzesień 1962 | |
| Okres produkcji | 1962 – 1966 | |
| Miejsce produkcji |  Dagenham Amsterdam Melbourne Wellington Ulsan Taoyuan Singapur | |
| Poprzednik | Ford Consul Classic | |
| Następca | Ford Cortina II | |
| Dane techniczne | ||
| Segment | D | |
| Typy nadwozia | 2 i 4-drzwiowy sedan 5-drzwiowe kombi | |
| Skrzynia biegów | 4-biegowa manualna 3-biegowa automatyczna | |
| Napęd | tylny | |
| Długość | 4274-4280 mm | |
| Szerokość | 1588 mm | |
| Wysokość | 1435-1467 mm | |
| Rozstaw osi | 2489 mm | |
| Masa własna | 787-940 kg | |
| Liczba miejsc | 5 | |
| Dane dodatkowe | ||
| Pokrewne | Lotus Cortina | |
| Konkurencja | Vauxhall Victor | |
_-_8684737074.jpg)
.jpg)
_-_14412960540.jpg)
Ford Cortina I został zaprezentowany po raz pierwszy w 1962 roku.
Pierwsza generacja samochodu została zaprojektowana przez Roya Browna w ramach brytyjskiego oddziału Forda jako następca modelu Consul Classic[1]. Prezentacja pojazdu nastąpiła we wrześniu 1962 roku jako Ford Consul Cortina. Do stycznia 1963 roku wszystkie samochody były wyposażane w silnik 1,2 z Forda Anglii, po czym za dodatkową opłatą można było nabyć jednostkę 1,5 litra. Samochód był dostępny z nadwoziem dwu- lub czterodrzwiowym. Jednocześnie w 1963 roku rozpoczęto produkcję bliźniaczego Lotusa Cortiny, będącego sportową odmianą. W 1964 roku zmieniono nazwę podstawowego modelu na po prostu Ford Cortina[2].
Sport
Początkowo Ford Cortina był wystawiany w rajdach samochodowych, a później również w wyścigach samochodów turystycznych. W 1963 roku Jack Sears w Fordzie Cortina GT zdobył mistrzostwo BSCC. Rok później to samo osiągnięcie zdobył w barwach Team Lotus Lotusem Cortiną Jim Clark. Również w 1964 roku Peter Hughes w Fordzie Cortinie GT wygrał Rajd Safari. Zwykle w zawodach sportowych stosowano mocny i lekki silnik 1,6 litra[3].
Silniki
- L4 1.2l Kent
- L4 1.5l Kent
- L4 1.6l Twin-Cam
Druga generacja
| ||
 Ford Cortina II | ||
| Inne nazwy | Hyundai-Ford Cortina | |
| Producent | Ford | |
| Zaprezentowany | Październik 1966 | |
| Okres produkcji | 1966 – 1970 | |
| Miejsce produkcji | Dagenham Amsterdam Melbourne Wellington Ulsan Taoyuan | |
| Poprzednik | Ford Cortina I | |
| Następca | Ford Cortina III | |
| Dane techniczne | ||
| Segment | D | |
| Typy nadwozia | 2 i 4-drzwiowy sedan 5-drzwiowe kombi | |
| Skrzynia biegów | 4-biegowa manualna | |
| Napęd | tylny | |
| Długość | 4267 mm | |
| Szerokość | 1648 mm | |
| Wysokość | 1415 mm | |
| Rozstaw osi | 2489 mm | |
| Masa własna | 857-922 kg | |
| Liczba miejsc | 5 | |
| Dane dodatkowe | ||
| Pokrewne | Ford Capri Lotus Cortina | |
| Konkurencja | Vauxhall Victor | |
.jpg)
Ford Cortina II został zaprezentowany po raz pierwszy w 1966 roku.
Druga generacja samochodu, zaprojektowana przez Roya Haynesa, powstała na zmodernizowanej platformie poprzednika[4]. Zmieniono wygląd nadwozia, które przybrało agresywniejszy charakter. Zyskało one bardziej kanciaste i zwarte proporcje, z wyraźniej zaznaczonymi błotnikami, niżej osadzonymi reflektorami oraz kanciastymi tylnymi lampami. Zaokrąglone i wielokształtne przetłoczenia zastąpiono prostszymi liniami. Przód zdominowała duża, prostokątna atrapa chłodnicy obejmująca reflektory i zdobiona chromem.
W gamie pojawił się nowy silnik o pojemności 1,6 litra[5]. W Południowej Afryce samochód był ponadto sprzedawany z trzylitrowym silnikiem V6, rozwijanym przez Basil Green Motors[6].
Podobnie jak w przypadku poprzednika, na bazie Forda Cortiny drugiej generacji został zbudowany sportowy wariant Lotus Cortina opracowany z brytyjską marką samochodów sportowych Lotus[7].
Silniki
- L4 1.2l Kent
- L4 1.3l Kent
- L4 1.3l Crossflow
- L4 1.5l Kent
- L4 1.6l Crossflow
- L4 1.6l Twin-Cam
- V6 3.0l Essex
Trzecia generacja
| ||
_(15435378810).jpg) Ford Cortina III przed liftingiem | ||
| Inne nazwy | Ford Taunus Hyundai-Ford Cortina | |
| Producent | Ford | |
| Zaprezentowany | Styczeń 1970 | |
| Okres produkcji | 1970 – 1976 | |
| Miejsce produkcji | Dagenham Amsterdam Melbourne Wellington Ulsan Taoyuan | |
| Poprzednik | Ford Cortina II Ford Corsair | |
| Następca | Ford Cortina IV | |
| Dane techniczne | ||
| Segment | D | |
| Typy nadwozia | 2 i 4-drzwiowy sedan 5-drzwiowe kombi | |
| Skrzynia biegów | 4-biegowa manualna 3-biegowa automatyczna | |
| Napęd | tylny | |
| Długość | 4361-4356 mm | |
| Szerokość | 1702 mm | |
| Wysokość | 1321 mm | |
| Rozstaw osi | 2565 mm | |
| Liczba miejsc | 5 | |
| Dane dodatkowe | ||
| Pokrewne | Ford P100 | |
| Konkurencja | Vauxhall Victor | |
_(15001040863).jpg)
.jpg)
Ford Cortina III został zaprezentowany po raz pierwszy w 1970 roku.
Trzecia generacja Forda Cortiny przeszła obszerną metamorfozę. Po raz pierwszy w historii, pojazd był wynikiem współpracy konstruktorów brytyjskiego oraz niemieckiego oddziału marki Ford. W ten sposób, konstrukcja w Wielkiej Brytanii i Irlandii stała się kontynuacją linii modelowej Cortina, z kolei w Niemczech i wielu ościennych krajach Europy Zachodniej pojazd stał się szóstą generacją modelu Taunus[8].
Kształt nadwozia był inspirowany butelką Coca-Coli, charakteryzując się obłymi tylnymi błotnikami, a także wyraźnie zaznaczonymi przednimi nadkolami. Pas przedni zdobiła duża, chromowana atrapa chłodnicy obejmująca okrągłe reflektory. W podstawowej ofercie znajdowały się jednostki 1,3, 1,6 i 2,0, jednakże w Południowej Afryce sprzedawano pojazdy z silnikami 2,5 i 3,0, a w Australii oferowano modele z pochodzącymi z Forda Falcona silnikami 3,3 i 4,1[5].
Lifting
We wrześniu 1972 roku Cortina trzeciej generacji przeszła obszerną modernizację. Z przodu pojawił się nowy wzór atrapy chłodnicy, a także duże prostokątne reflektory, które zastąpiły dotychczasowe, okrągłe[9].
Silniki
- L4 1.3l Crossflow
- L4 1.6l Crossflow
- L4 1.6l Pinto
- L4 2.0l Pinto
- L6 3.3l Falcon
- L6 4.1l Falcon
- V4 2.0l Essex
- V6 2.5l Essex
- V6 3.0l Essex
Czwarta generacja
| ||
 Ford Cortina IV | ||
| Inne nazwy | Ford Taunus Hyundai-Ford Cortina | |
| Producent | Ford | |
| Zaprezentowany | Wrzesień 1976 | |
| Okres produkcji | 1976 – 1979 | |
| Miejsce produkcji | Dagenham Melbourne Wellington Ulsan Taoyuan | |
| Poprzednik | Ford Cortina III | |
| Następca | Ford Cortina IV | |
| Dane techniczne | ||
| Segment | D | |
| Typy nadwozia | 2 i 4-drzwiowy sedan 5-drzwiowe kombi | |
| Skrzynia biegów | 4-biegowa manualna 3-biegowa automatyczna | |
| Napęd | tylny | |
| Długość | 4341-4440 mm | |
| Szerokość | 1699 mm | |
| Wysokość | 1367 mm | |
| Rozstaw osi | 2576 mm | |
| Liczba miejsc | 5 | |
| Dane dodatkowe | ||
| Pokrewne | Ford P100 | |
| Konkurencja | Vauxhall Cavalier | |
.jpg)
Ford Cortina IV został zaprezentowany po raz pierwszy w 1976 roku.
Czwarta generacja Cortiny została gruntownie zmodernizowana, powstając od podstaw jako nowy model. Podobnie jak poprzednik, pojazd powstał w ramach współpracy brytyjskiego i niemieckiego oddziału Forda, dzięki której pojawiła się też kolejna, siódma generacja modelu Taunus[10].
Pas przedni wyróżniał się dużymi, kanciastymi reflektorami, a także czarną, znajdującą się między nimi atrapą chłodnicy w prostokątnym kształcie. Z tyłu z kolei znalazły się wielokształtne, znajdujące się na narożnikach błotników lampy, a nadwozie zyskało łagodniejsze przetłoczenia[11].
Silniki
- L4 1.3l Crossflow
- L4 1.6l Crossflow
- L4 1.6l Pinto
- L4 2.0l Pinto
- L6 3.3l Falcon
- L6 4.1l Falcon
- V6 2.0l Essex
- V6 2.3l Essex
- V6 3.0l Essex
Piąta generacja
| ||
 Ford Cortina V | ||
| Inne nazwy | Ford Taunus Hyundai-Ford Cortina | |
| Producent | Ford | |
| Zaprezentowany | Sierpień 1979 | |
| Okres produkcji | 1979 – 1983 | |
| Miejsce produkcji | Dagenham Melbourne Wellington Port Elizabeth Ulsan Taoyuan | |
| Poprzednik | Ford Cortina IV | |
| Następca | Ford Sierra (Europa) Ford Telstar (Australia) | |
| Dane techniczne | ||
| Segment | D | |
| Typy nadwozia | 2 i 4-drzwiowy sedan 5-drzwiowe kombi | |
| Skrzynia biegów | 4-biegowa manualna 3-biegowa automatyczna | |
| Napęd | tylny | |
| Długość | 4341-4440 mm | |
| Szerokość | 1707-1712 mm | |
| Wysokość | 1321 mm | |
| Rozstaw osi | 2578 mm | |
| Liczba miejsc | 5 | |
| Dane dodatkowe | ||
| Pokrewne | Ford P100 | |
| Konkurencja | Vauxhall Cavalier | |
.jpg)
Ford Cortina V został zaprezentowany po raz pierwszy w 1979 roku.
Piąta i ostatnia generacja Forda Cortiny była de facto głęboko zmodernizowanym poprzednikiem, zyskując nowocześniejsze rozwiązania techniczne, a także obszernie zmodernizowane nadwozie[12]. Z przodu pojawiły się dwuczęściowe, dwubarwne reflektory obejmujące tym razem także krawędzie przednich błotników, z kolei z tyłu zamontowano znacznie większe, prostokątne lampy. Poza tym, kształt drzwi czy przetłoczenia na błotnikach pozostały bez zmian[13].
Restylizacja, firmowana jako nowa generacja, nie dotyczyła bliźniaczego Forda Taunusa – ten był produkowany w tej samej formie od 1976 roku.
Koniec produkcji i następca
W 1983 roku Ford zakończył produkcję Cortiny, zastępując ją na rynku europejskim zupełnie nowym modelem Sierra. Na rynku australijskim i nowozelandzkim następcą został z kolei inny model – Telstar.
Łącznie sprzedano 4,3 miliona egzemplarzy Cortiny wszystkich generacji, w większości w Wielkiej Brytanii. Był to najlepiej sprzedający się samochód w Wielkiej Brytanii przez wiele lat, głównie w latach 70. XX wieku[3].
Silniki
- L4 1.3l Crossflow
- L4 1.6l Crossflow
- L4 1.6l Pinto
- L4 2.0l Pinto
- L6 3.3l Falcon
- L6 4.1l Falcon
- V6 2.0l Essex
- V6 2.3l Essex
- V6 3.0l Essex
Przypisy
- ↑ Roy Brown (ang.). telegraph.co.uk. [dostęp 2020-03-18].
- ↑ Cortina History (ang.). fordcortina.co.uk. [dostęp 2020-03-18].
- ↑ a b Ford Cortina celebrates 50th on BBC’s One Show (ang.). ford.co.uk, 2012-09-21. [dostęp 2020-03-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-07-09)].
- ↑ New Ford Cortina with more room (ang.). news.google.com. [dostęp 2020-03-18].
- ↑ a b Marcin Lewandowski: Ford Cortina – 50 lat minęło (pol.). moto.pl, 2012-09-13. [dostęp 2020-03-18].
- ↑ Cortina Perana Mk 2 (ang.). africanmusclecars.com. [dostęp 2020-03-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-04-25)].
- ↑ Beautifully restored 1966 Lotus Cortina looking for a new home (ang.). [dostęp 2020-04-11].
- ↑ Historia Ford Taunus/Cortina 1970-1982 (pol.). [dostęp 2020-04-11].
- ↑ FORD Cortina 1970 – 1976 (ang.). [dostęp 2020-04-11].
- ↑ Ford Cortina (pol.). [dostęp 2020-04-11].
- ↑ FORD Cortina 1976 – 1979 (ang.). [dostęp 2020-04-11].
- ↑ Ford Cortina (1962 – 1982) used car review (ang.). [dostęp 2020-04-11].
- ↑ History of the Ford Cortina – picture special (ang.). [dostęp 2020-04-11].
Media użyte na tej stronie
Flag of New Zealand. Specification: http://www.mch.govt.nz/nzflag/description.html , quoting New Zealand Gazette, 27 June 1902.
.svg)
Flag of South Africa, also known as the Oranje-Blanje-Blou, used from 31 maja 1928 until 27 kwietnia 1994
Autor: Vauxford, Licencja: CC BY-SA 4.0
1970 Ford Cortina 1600 GT Mark II Estate Rear Taken at the British Motor Museum Old Ford Rally 2018, Gaydon
Autor: Riley from Christchurch, New Zealand, Licencja: CC BY 2.0
KF4585
This was very original, right down to the 80s 'Nuclear Free NZ' sticker! It's funny to think these were once as common as Mondeo wagons are today, but there are still quite a few Cortinas about here - we probably come second to the UK for most surviving Cortinas...Autor: SG2012, Licencja: CC BY 2.0
St Asaph Classic Car Show 21/04/2013
Autor: Vauxford, Licencja: CC BY-SA 4.0
1978 Ford Cortina Ghia 2.0 Front Taken at the British Motor Museum Old Ford Rally 2018, Gaydon
Autor: SG2012, Licencja: CC BY 2.0
St Asaph Classic Car Show 21/04/2013
Autor: Vauxford, Licencja: CC BY-SA 4.0
1980 Ford Cortina GL 2.0 Rear Taken in Stoneleigh, Warwickshire
Autor: SG2012, Licencja: CC BY 2.0
Capesthorne Hall Classic Car Show 25/05/2014
Autor: Riley from Christchurch, New Zealand, Licencja: CC BY 2.0
This supermarket car park always seems to have something of interest, and on this particular day there was this very tidy early Mk3. I still think the Mk3 was the best-looking Cortina.
Autor: Kieran White from Manchester, England, Licencja: CC BY 2.0
1966 Ford Cortina 1500 Super
Autor: Riley from Christchurch, New Zealand, Licencja: CC BY 2.0
I'm wondering whether that vinyl roof is original, as surely if it was it would be a bit ragged 42 years on?
Autor: Vauxford, Licencja: CC BY-SA 4.0
1972 Ford Cortina Mark III 1600 Base Estate Rear Taken at the British Motor Museum Old Ford Rally 2018, Gaydon
Autor: Vauxford, Licencja: CC BY-SA 4.0
1980 Ford Cortina GL 2.0 Front Taken in Stoneleigh, Warwickshire
Autor: Jeremy from Sydney, Australia, Licencja: CC BY 2.0
All British Day, Kings School, North Parramatta, NSW August 2015
Autor: Riley from Christchurch, New Zealand, Licencja: CC BY 2.0
This thing really was mint! I wonder whether it was sold new in Timaru - quite likely given the condition and owner. However, in this shot you can see the rear seats are missing! Did these have folding rear seats??
Autor: Vauxford, Licencja: CC BY-SA 4.0
1967 Ford Cortina Super 1.5 Rear Taken at the British Motor Museum Old Ford Rally 2018, Gaydon
Autor: Vauxford, Licencja: CC BY-SA 4.0
1967 Ford Cortina Super 1.5 Front Taken at the British Motor Museum Old Ford Rally 2018, Gaydon
Autor: Riley from Christchurch, New Zealand, Licencja: CC BY 2.0
PF9327 This appears to be an import, as it was first registered here in 1990. CarJam just lists the country it was imported from as 'Other'. It looks like a Kiwi 2000E, but it could be a British import...
It has been unlicensed since 2006, but was clearly driven to the show on the day!Autor: Vauxford, Licencja: CC BY-SA 4.0
1978 Ford Cortina Ghia 2.0 Rear Taken at the British Motor Museum Old Ford Rally 2018, Gaydon