Ford Scorpio

Ford Scorpio II
	; Ford Scorpio II przed liftingiem
Producent	Ford
Zaprezentowany	Paris Motor Show 1994
Okres produkcji	1994 – 1998
Miejsce produkcji	Kolonia
Poprzednik	Ford Scorpio I; (Europa Kontynentalna); Ford Granada; (Wielka Brytania)
Następca	brak
	Dane techniczne
Segment	E
Typy nadwozia	4-drzwiowy sedan ; 5-drzwiowe kombi
Skrzynia biegów	4-biegowa automatyczna ; 5-biegowa manualna
Napęd	tylny
Długość	sedan: 4825 mm ; kombi: 4826 mm
Szerokość	1760 mm
Wysokość	sedan: 1388 mm ; kombi: 1442 mm
Rozstaw osi	2770 mm
Masa własna	1577–1750 kg
Zbiornik paliwa	70 l
Liczba miejsc	5
Bagażnik	sedan: 465–883 l ; kombi: 550–1600 l
	Dane dodatkowe
Konkurencja	Citroën XM ; Honda Legend ; Opel Omega ; Rover 800 ; Saab 9000

Ford Scorpio I
	; Ford Scorpio I przed liftingiem
Inne nazwy	Ford Granada ; Merkur Scorpio
Producent	Ford
Zaprezentowany	Listopad 1984
Okres produkcji	1985 – 1994
Miejsce produkcji	Kolonia
Poprzednik	Ford Granada
Następca	Ford Scorpio II
	Dane techniczne
Segment	E
Typy nadwozia	4-drzwiowy sedan ; 5-drzwiowy liftback ; 5-drzwiowe kombi
Skrzynia biegów	4-biegowa automatyczna ; 5-biegowa manualna
Napęd	tylny ; AWD
Długość	sedan: 4744 mm ; liftback: 4669 mm
Szerokość	1766 mm
Wysokość	1450 mm
Rozstaw osi	2761 mm
Masa własna	1260–1380 kg
Zbiornik paliwa	70 l
Liczba miejsc	5
Bagażnik	liftback: 440 l
	Dane dodatkowe
Pokrewne	Ford Sierra; Ford P100
Konkurencja	Citroën XM ; Honda Legend ; Lancia Thema ; Opel Omega ; Renault 25 ; Rover 800 ; Saab 9000

Ford Scorpio – samochód osobowy klasy wyższej produkowany pod amerykańską marką Ford w latach 1985 – 1998.

Pierwsza generacja

Ford Scorpio I - tył

Ford Scorpio I Liftback

Ford Scorpio I Kombi

Ford Scorpio I po liftingu

amerykański Merkur Scorpio

Ford Scorpio I został po raz pierwszy zaprezentowany w 1985 roku.

Ford Scorpio I sprzedawany był na rynku brytyjski jako trzecia generacja modelu Granada, w której dopisek "Scorpio" oznaczał najwyższą wersję wyposażeniową pojazdu^[1]. Początkowo pojazd oferowany był wyłącznie z nadwoziem typu liftback, które było rozwinięciem koncepcji zaprezentowanej kilka lat wcześniej w prototypach studyjnych i modelu Sierra. Kształt nadwozia pojazdu zaprojektowany został w tunelu aerodynamicznym, dzięki czemu współczynnik oporu powietrza pojazdu Cx wynosi 0,33^[3].

W plebiscycie na Europejski Samochód Roku 1986 model zajął 1. pozycję^[4].

Lifting

W 1990 roku wprowadzona została wersja sedan pojazdu, przy okazji której samochód przeszedł obszerną restylizację (poprawiono nieznacznie wyposażenie seryjne, zmieniono grill, na który trafił znaczek Forda, w standardzie pojawiły się cztery światła drogowe -dwa niezależne i dwa zintegrowane ze światłami mijania, kierunkowskazy białe - jako opcja), a dwa lata później wersja kombi, która pojawiła się przy okazji dużego face liftingu^[1] w którym zmienione zostały m.in. przednie reflektory i kierunkowskazy, atrapa chłodnicy, maska silnika, lampy tylne oraz deska rozdzielcza. Z tyłu pomiędzy lampami dodano plastikową listwę (liftback, sedan).

Ameryka Północna

W latach 1987–1989 auto oferowane było także na rynku amerykańskim pod marką Merkur. Auto sprzedawane było w wybranych salonach Lincolna oraz Merkura z silnikiem V6 oraz bogatym wyposażeniem, m.in. skórzanymi fotelami z pompowanym za pomocą gruszek podparciem^[2]. Największą różnicą w porównaniu do europejskiego odpowiednika jest to, że Merkur posiadał boczne wzmocnienia karoserii, oraz większe i szersze zderzaki, zgodnie z ówczesnymi normami bezpieczeństwa w Ameryce Północnej.

Zawieszenie

Z przodu pojazdu zastosowane zostały kolumny McPhersona z pojedynczym wahaczem poprzecznym. Natomiast z tyłu zawieszenie oparto na trójkątnych wahaczach wleczonych, sprężynach śrubowych, amortyzatorach teleskopowych i skrętnym stabilizatorze przechyłów.

Wersje wyposażeniowe

CL /CLX (występowały ròwnież specjalne wzbogacone wersje CL – Sapphire lub CLX – Topas)
GL / GLX
Ghia
Ghia Executive
Granada Scorpio

Standardowe wyposażenie podstawowej wersji pojazdu CL obejmowało m.in. system ABS^[5] oraz regulowaną kierownicę. W 1987 roku podstawowa wersja CL wyposażona została standardowo także m.in. we wspomaganie kierownicy, zamek centralny oraz regulację wysokości siedzenia kierowcy.

Wersja GL wyposażona była standardowo w elektryczne sterowanie szyb przednich, elektryczne sterowanie lusterek, obrotomierz oraz przyciemnione szyby. Wersja Ghia pojazdu standardowo wyposażona była m.in. w elektrycznie regulowane fotele, welurową tapicerkę, elektryczne sterowanie szyb tylnych, gniazdo słuchawkowe, alufelgi, światła przeciwmgłowe oraz komputer pokładowy, po liftingu poduszki powietrzne czołowe ^[6].

Opcjonalnie auto wyposażyć można było m.in. w skórzane oraz podgrzewane przednie fotele, klimatyzację, elektrycznie sterowany szyberdach, podgrzewaną przednią szybę oraz tempomat^[7].

Silniki


Wersja	Silnik:	Układ zasilania:	Moc maksymalna:	Maks. moment obrotowy	0-100 km/h:	V-max:	Śr. zuż. paliwa/100 km:
Silniki benzynowe:
1.8^[8]	R4 1,8 l (1796 cm³), OHC	gaźnik Pierburg	90 KM (66 kW) przy 5400 obr./min	140 Nm przy 3500 obr./min	13,1 s	179 km/h	7,9 l
2.0i (cat)^[8]	R4 2,0 l (1993 cm³), SOHC	wtrysk Bo L-Jet	101 KM (74 kW) przy 5100 obr./min	148 Nm przy 4000 obr./min	12,4 s 15,3 s (aut.)	181 km/h 177 km/h (aut.)	9,6 l 9,4 l (aut.)
2.0i^[8]	R4 2,0 l (1993 cm³), SOHC	wtrysk Bo L-Jet	115 KM (84,5 kW) przy 5500 obr./min	160 Nm przy 4000 obr./min	10,6 s 13,5 s (aut.)	193 km/h 189 km/h (aut.)	8,5 l 8,6 l (aut.)
2.0i^[9]	R4 2,0 l (1998 cm³), DOHC	wtrysk	120 KM (88 kW) przy 5500 obr./min	171 Nm przy 2500 obr./min	11,2 s 13 s (aut.)	215 km/h 188 km/h (aut.)	7,8 l 8,2 l (aut.)
2.0^[8]	R4 2,0 l (1993 cm³), SOHC	gaźnik Weber	105 KM (77 kW) przy 5200 obr./min	157 Nm przy 4000 obr./min	11,5 s 14,2 s (aut.)	188 km/h 184 km/h (aut.)	8,2 l 8 l (aut.)
2.4i^[10]	V6 2,4 l (2394 cm³), OHV	wtrysk Bo LE-Jet	130 KM (95,5 kW) przy 5800 obr./min	193 Nm przy 3000 obr./min	9,7 s 12,3 s (aut.)	195 km/h 191 km/h (aut.)	9,2 l
2.4i (cat)^[11]	V6 2,4 l (2394 cm³), OHV	wtrysk Bo LE-Jet	125 KM (92 kW) przy 5800 obr./min	182 Nm przy 3500 obr./min	11 s 12,9 s (aut.)	190 km/h 186 km/h (aut.)	10,3 l
2.8i^[8]^[10]	V6 2,8 l (2792 cm³), OHV	wtrysk Bo LE-Jet	150 KM (110,5 kW) przy 5800 obr./min	219 Nm przy 3000 obr./min	9,6 s 11,7 s (aut.) 9,9 s (4x4)	208 km/h 205 km/h (aut.) 203 km/h (4x4)	10,5 l 10,7 l (aut.) 11,2 l (4x4)
2.9i (cat)^[10]	V6 2,9 l (2933 cm³)	wtrysk Bo LE-Jet	145 KM (106,5 kW) przy 5500 obr./min	222 Nm przy 3000 obr./min	9,4 s 11,4 s (aut.)	204 km/h 202 km/h (aut.)	10,5 l 10,7 l (aut.)
2.9i^[10]	V6 2,9 l (2933 cm³)	wtrysk Bo LE-Jet	150 KM (110 kW) przy 5700 obr./min	233 Nm przy 3000 obr./min	9 s 11 s (aut.)	208 km/h 204 km/h (aut.)	10,1 l
2.9i 24v^[9]	V6 2,9 l (2933 cm³), DOHC	wtrysk Bo LH-Jet	195 KM (143,5 kW) przy 5750 obr./min	275 Nm przy 4500 obr./min	8,8 s (aut.)	225 km/h (aut.)	11,2 l (aut.)
Silniki wysokoprężne:
2.5 D^[10]	R4 2,5 l (2498 cm³), OHC	pompa wtryskowa	69 KM (51 kW) przy 4500 obr./min	148 Nm przy 2000 obr./min	19,4 s	158 km/h	7,3 l
2.5 TD^[11]	R4 2,5 l (2498 cm³), OHC, turbo	pompa wtryskowa	92 KM (68 kW) przy 4150 obr./min	201 Nm przy 2250 obr./min	14 s	173 km/h	7,8 l

Druga generacja

Ford Scorpio II - tył

Ford Scorpio II Kombi

Ford Scorpio II po liftingu

Ford Scorpio II został zaprezentowany po raz pierwszy w 1994 roku.

Druga generacja Scorpio powstała na zmodernizowanej bazie poprzednika, dzieląc z nim m.in. drzwi i kształt dachu. Pojazd w stosunku do pierwszej generacji modelu zyskał nową stylistykę nawiązującą do amerykańskich modeli marki^[12], w której charakterystycznym elementem pojazdu była ogromna atrapa chłodnicy oraz owalne przednie reflektory^[5]. Wersja kombi pojazdu, standardowo wyposażona jest w Nivomat, który utrzymuje stały prześwit pojazdu niezależnie od obciążenia^[13]. W przeciwieństwie do wersji sedan, odmiana kombi w znacznie mniejszym stopniu odróżniała się od poprzednika wyglądem - kształt tylnych lamp i kształt nadwozia pozostał taki sam.