Forty Dagu
Forty Dagu (chiń. upr. 大沽炮台; pinyin Dàgū Pàotái; Wade-Giles Ta-ku P’ao-t’ai) – zespół fortów u ujścia Hai He, w dzielnicy Tanggu miasta Tiencin. Osłaniały one port w Tiencinie, będący główną drogą morską do Pekinu i z tego powodu były kilkakrotnie zdobywane w czasie wojen XIX w. Inna nazwa chińska to forty Baihe (白河碉堡; pinyin: Báihé Diāobǎo). W literaturze zachodniej częściej używana jest dawna transkrypcja: Taku.
Pierwotnie zbudowane przez cesarza Jiajinga z Dynastii Ming w latach 1522-1527 w celu ochrony Tiencinu przed atakami z zewnątrz. Kompleks rozbudowano w czasie wojen opiumowych, tworząc łącznie pięć dużych fortów i 20 mniejszych baterii. Na rzece i zatoce naprzeciw fortów znajdowało się duże kotwicowisko - obecnie zamulone (ze względu na przesunięcie się linii brzegowej, forty są dziś w głębi lądu).
W czasie I wojny opiumowej forty nie stawiły oporu flocie inwazyjnej[1]. W czasie II wojny opiumowej eskadra brytyjskich kanonierek, dowodzona przez Michaela Seymoura zdobyła forty 20 maja 1858. Zwrócone następnie stronie chińskiej, forty dowodzone przez Sengge Rinchena stawiły ponownie opór w 1859: ich artyleria zatopiła 25 czerwca cztery brytyjskie kanonierki i odparła atak desantu. Jednak rok później kolejny atak, przeprowadzony w dniach 12-21 sierpnia 1860 doprowadził do zajęcia fortów i otworzył siłom inwazyjnym drogę na Pekin[2].
W 1881 na rzece powyżej fortów zbudowano małą stocznię i doki, służące flocie Beiyang[3], która miała tam swoje główne kotwicowisko.
W 1900 zmodernizowane forty wyposażone były w armaty odtylcowe: dwie o kalibrze 240 mm, dwie 210 mm, sześć 152 mm, trzy 150 mm, osiem 120 mm, dwadzieścia jeden 6 cali, sześć 160 mm, dwie 5 cali, 32 - 80 mm, a do tego ponad 100 dział odprzodowych, gwintowanych i gładkolufowych[3]. W czasie powstania bokserów zostały zdobyte 17 czerwca 1900, by zabezpieczyć bazę logistyczną flot sprzymierzonych i miejsce ewentualnego odwrotu dla maszerującej na Pekin brygady adm. Seymoura. Wieść o zdobyciu fortów stała się bezpośrednim powodem do ataku na dzielnicę ambasad w Pekinie. Zgodnie z postanowieniami traktatu kończącego powstanie, forty miały zostać zlikwidowane.
Ostatni raz forty odegrały rolę militarną w 1925, kiedy to zostały na krótko obsadzone przez oddziały Feng Yuxianga, w czasie wojen domowych w Chinach[3].
Do dnia dzisiejszego zachowały się dwa forty, w jednym znajduje się muzeum[4].
Galeria
Wnętrze Fortu Północnego, po jego zdobyciu 21 sierpnia 1860
Widok na północ z platformy artyleryjskiej, Muzeum Fortów Dagu. Tanggu w tle
Armata z 1900 r.
Widok platformy artyleryjskiej z zewnątrz
Przypisy
- ↑ Jonathan Spence: Search for Modern China. New York: Norton, 1990, s. 156. ISBN 0-393-02708-2.
- ↑ John K. Fairbank, Kwang-Ching Liu: The Cambridge History of China. T. 12: Late Ch’ing, 1800-1911. Cambridge: Cambridge University Press, 1980.
- ↑ a b c Richard N.J. Wright: The Chinese Steam Navy, 1862-1945. London: Chatham Publishing, 2001. ISBN 1-86176-144-9.
- ↑ Dagu Fort. China Art International Travel Service co.,Ltd. [dostęp 2010-09-07]. (ang.).
Linki zewnętrzne
- TAKU FORTS 1860. queensroyalsurreys.org.uk. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-04)]. (ang.)
- galeria Thomasa Hahna (ang.)
Media użyte na tej stronie
Autor: Wuyouyuan, Licencja: CC BY-SA 3.0
Tanggu (Tianjin). Taku south fort. 1900 gun on top platform
Taku Forts as they exist in 2006. Taken from below the defensive works, looking up at the gun platform.
Model of the original Taku Fort as in the Museum in Tanggu, China.
View of the gun platform of the restored fort.
Interior of Fort Taku immediately after capture. albumen print wysokość: 24,4 cm; szerokość: 31,5 cm