Fortyfikacje obronne w Świdnicy

Fortyfikacje Świdnicy - zespół umocnień stałych zbudowanych w okresie średniowiecza oraz w czasach nowożytnych.

Fortyfikacje średniowieczne

Obejmują: potrójne mury obronne wokół miasta z basztami, bramami i wieżami otoczonymi fosą zbudowane w XIII i XIV w. Współcześnie fragmenty murów zachowane zostały przy. ul. Wrocławskiej i al. Niepodleglości.

Fortyfikacje nowożytne

Zbudowane w latach 1747-1753, w ramach przekształcenia Świdnicy z miasto twierdzę - Twierdza Świdnica (niem. Festung Schweidnitz). Rozbudowywano je do roku 1783. Do dziś zachowały się resztki niektórych obiektów, jak:

  • Fort Szubieniczy - znajdujący się pomiędzy ul. Parkową i ul. Saperów,
  • Reduta Kościelna- w parku między ul. Gdyńską i ul. Saperów;
  • Fort Jawornicki (Strzegomski) - znajdujący się w parku Sikorskiego;
  • Reduta Jawornicka - umiejscowiona w Parku Młodzieżowym;
  • Fort Ogrodowy - zachowany również w Parku Młodzieżowym;
  • Reduta Ogrodowa;
  • Fort Witoszowski - znajdujący się po obu stronach ul. Sprzymierzeńców;
  • Reduta Wodnea - znajdująca się w Parku Centralnym;
  • Fort Rogowy - zachowany w obrębie ul. Równej i ul. Wodnej

Ponadto zachowały się pozostałości tzw. fleszy:

  • Flesza Szubienicza - okolice cmentarza żydowskiego,
  • Flesza Jawornicka - obecnie amfiteatr świdnicki,
  • Flesza Ceglana - znajdująca się w Parku Młodzieżowym,
  • Flesza Nowomłyńska - przy ul. Śląskiej i ul. Brzozowej.

Zachowane zostały również pozostałości dawnych hangarów:

  • Hangar Nowomłyński
  • Hangar Ceglany

Twierdza świdnicka była kilkakrotnie oblegana w trakcie wojny siedmioletniej; w 1761 roku zdobyły ją wojska austriackie dowodzone przez Ernesta Laudona; w 1762 była oblegana przez wojska pruskie[1].

4 października 1866 roku Świdnica została ogłoszona miastem otwartym, po czym 1 maja 1867 roku rozpoczęto burzenie fortyfikacji, które trwało do końca XIX wieku[2].

Przypisy

  1. ↑ W. Rośkowicz, Zdobycie Świdnicy w 1761 r. przez wojska austriackie [1] oraz Die Erstürmung von Schweidnitz durch FML G. Laudon am 1.Oktober 1761 [2]
  2. ↑ W. Skórski, "Twierdza świdnicka w świetle reliktów kubaturowych oraz zachowanych podziałów własnościowych", [w:], Fortyfikacja, t. V, Warszawa-Kraków 1998, str. 203


Bibliografia

  • Brylla Wolfgang, Historia fortyfikacji Świdnicy (1741-1866), Rocznik Świdnicki 1982, Świdnica 1983
  • Podruczny Grzegorz, Budowle zaplecza w twierdzy świdnickiej w XVIII i na początku XIX wieku, Rocznik Świdnicki 2007, Świdnica 2008
  • Scheer Andrzej, Zarys historii Świdnicy, Opis mapy, PPKiW Wrocław 1989