Fouad Twal
| Łaciński patriarcha Jerozolimy (2008–2016) | |||
 Fouad Twal (2008) | |||
| |||
| Kraj działania | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |||
| Łaciński patriarcha Jerozolimy | |||
| Okres sprawowania | 2008–2016 | ||
| Przewodniczący Konferencji Biskupów Łacińskich Regionów Arabskich | |||
| Okres sprawowania | 2008–2016 | ||
| Wyznanie | |||
| Kościół | |||
| Prezbiterat | 29 czerwca 1966 | ||
| Nominacja biskupia | 30 maja 1992 | ||
| Sakra biskupia | 22 lipca 1992 | ||
| Wybór patriarchy | 21 czerwca 2008 | ||
| Odznaczenia | |||
  | |||
| Data konsekracji | 22 lipca 1992 | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||
| Miejsce | |||||||||
| Konsekrator | |||||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||||
| |||||||||
| |||||||||
Fouad Twal (arab. فؤاد طوال; ur. 23 października 1940 w Madabie) – jordański duchowny rzymskokatolicki, doktor prawa kanonicznego, arcybiskup ad personam, prałat Tunisu w latach 1992–2005 (od 1995 biskup diecezjalny Tunisu), przewodniczący Caritas Internationalis w latach 1999–2005, przewodniczący regionalnej Konferencji Episkopatu Afryki Północnej w latach 2004–2005, arcybiskup koadiutor łacińskiego patriarchatu Jerozolimy w latach 2005–2008, wielki kanclerz Uniwersytetu w Betlejem w latach 2006–2016, łaciński patriarcha Jerozolimy i tym samym wielki przeor Zakonu Rycerskiego Grobu Bożego w latach 2008–2016, przewodniczący Zgromadzenia Ordynariuszy Katolickich Ziemi Świętej i Konferencji Biskupów Łacińskich Regionów Arabskich w latach 2008–2016, od 2016 arcybiskup senior łacińskiego patriarchatu Jerozolimy.
Życiorys
Ukończył studia w seminarium Patriarchatu Łacińskiego w Bajt Dżala. Święcenia prezbiteratu przyjął 29 czerwca 1966.
Po święceniach następnie był wikariuszem parafii w Ramallah. W 1967 został przeniesiony do Irbid, a rok później do Ammanu. W 1972 rozpoczął studia z prawa kanonicznego na Papieskim Uniwersytecie Laterańskim w Rzymie, uzyskując doktorat w 1975.
W latach 1977–1992 pracował w służbach dyplomatycznych Watykanu m.in.: nuncjatura apostolska w Hondurasie; Rada ds. Publicznych Sekretariatu Stanu Stolicy Apostolskiej; nuncjatura w Niemczech; nuncjatura w Peru.
20 maja 1992 papież Jan Paweł II prekonizował go biskupem dla prałatury terytorialnej Tunisu. Święcenia biskupie otrzymał 22 lipca 1992 w katedrze św. św. Wincentego à Paulo w Tunisie. Głównym konsekratorem był arcybiskup Michel Sabbah, emerytowany łaciński patriarcha Jerozolimy, zaś współkonsekratorami arcybiskup Edmond Farhat, pro-nuncjusz apostolski w Tunezji i arcybiskup Francesco Monterisi, delegat ds. nuncjatur w Sekretariacie Stanu Stolicy Apostolskiej. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa „Paratum cor meum” (Gotowe jest serce moje).
31 maja 1995 w związku z utworzeniem diecezji Tunisu został wyniesiony do godności arcybiskupa ad personam.
8 września 2005 papież Benedykt XVI mianował go arcybiskupem koadiutorem dla łacińskiego patriarchy Jerozolimy[1], a od 14 marca 2006 pełnił również funkcje wielkigo kanclerza Uniwersytetu w Betlejem[2]. 21 czerwca 2008 po przyjęciu rezygnacji Michela Sabbaha, został ustanowiony patriarchą i kanonicznie objął łaciński patriarchat Jerozolimy[3] i tym samym został wielkim przeorem Zakonu Rycerskiego Grobu Bożego[4]. Uroczysty ingres patrialchalny do bazyliki Grobu Bożego, odbył 22 czerwca 2008[5]. 21 czerwca 2008 został również wybrany przewodniczącym Konferencji Biskupów Łacińskich Regionów Arabskich jak i przewodniczącym Zgromadzenia Ordynariuszy Katolickich Ziemi Świętej (do 24 czerwca 2016). 29 czerwca 2009 w bazylice św. Piotra na Watykanie odebrał od papieża paliusz metropolitalny.
24 czerwca 2016 papież Franciszek przyjął jego rezygnację z obowiązków łacińskiego patriarchy Jerozolimy[6].
Ponadto pełnił również następujące funkcję: 1999–2005: przewodniczący Caritas Internationalis; 2004–2005: przewodniczący regionalnej Konferencji Episkopatu Afryki Północnej.
Jak sam o sobie mówi, jest Moabitą[7].
Dwukrotnie gościł z wizytą w Polsce:
- Podczas 47. Kongresu Eucharystycznego[8] odbywającego się od 25 maja do 1 czerwca 1997 we Wrocławiu;
- Podczas I dni Jerozolimy w Miechowie w dniach 11–12 września 2010[7].
Przypisy
- ↑ NOMINA DEL COADIUTORE DEL PATRIARCA DI GERUSALEMME DEI LATINI. s. press.vatican.va. [dostęp 2005-09-08]. (wł.).
- ↑ Coadjutor of Patriarch. [dostęp 2008-06-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (16 czerwca 2008)]. (ang.).
- ↑ RINUNCIA E SUCCESSIONE DEL PATRIARCA DI GERUSALEMME DEI LATINI. press.vatican.va. [dostęp 2008-06-21]. (wł.).
- ↑ Il Gran Magistero dell’Ordine. www.info.oessh.va. [dostęp 2013-01-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-03-19)]. (ang.).
- ↑ Jeroolima: Ingres nowego patriarchy. info.wiara.pl, 2008-06-22. [dostęp 2020-04-16].
- ↑ Rinuncia del Patriarca di Gerusalemme dei Latini e nomina dell’Amministratore Apostolico sede vacante. vatican.va. [dostęp 2016-06-24]. (wł.).
- ↑ a b Abraham Sobkowski. Arcybiskup rodem z Madaby. Koadiutor łacińskiego patriarchy Jerozolimy. „Ziemia Święta”. 2007. 3 (51). s. 40-43. (pol.).
- ↑ 47. Międzynarodowy Kongres Eucharystyczny, 18 czerwca 2000. deon.pl, 2014-06-18. [dostęp 2019-06-18].
Linki zewnętrzne
- Fouad Twal w bazie catholic-hierarchy.org (ang.) [dostęp 2019-10-23]
- Fouad Twal w bazie gcatholic.org (ang.) [dostęp 2013-01-27]
Media użyte na tej stronie
nastrino dell'Ordine equestre del Santo Sepolcro di Gerusalemme
Baretka: Order Gwiazdy Włoch – Kawaler (od 2011).
Autor: Medialpj, Licencja: CC BY-SA 3.0
His Beatitude Fouad Twal, Latin Patriarchate of Jerusalem
(c) I, SajoR, CC BY-SA 2.5
Coat of arms of Fouad Twal, Latin Patriarch of Jerusalem.