François-Antoine Habeneck
| ||
 | ||
| Data i miejsce urodzenia | 22 stycznia 1781 Mézières | |
| Pochodzenie | niemieckie | |
| Data i miejsce śmierci | 8 lutego 1849 Paryż | |
| Instrumenty | skrzypce | |
| Gatunki | muzyka poważna, muzyka romantyczna | |
| Zawód | skrzypek, dyrygent | |
François-Antoine Habeneck (ur. 22 stycznia 1781 w Mézières, zm. 8 lutego 1849 w Paryżu[1][2][3]) – francuski skrzypek i dyrygent pochodzenia niemieckiego[1].
Życiorys
Syn członka orkiestry wojskowej w Mannheimie, który uczył go gry na skrzypcach[2]. Następnie uczył się w Konserwatorium Paryskim u Pierre’a Baillota, uzyskując w 1804 roku I nagrodę skrzypcową[1][3][4]. W 1804 roku został członkiem orkiestry Opéra-Comique, rok później przeniósł się jednak do Opéra de Paris[1], w 1817 roku zostając jej pierwszym skrzypkiem[2]. W latach 1806–1815 prowadził orkiestrę studencką Konserwatorium Paryskiego[1][2][3]. W latach 1808–1816 i 1825–1848 był też wykładowcą tej uczelni[2][3][4]. Od 1824 do 1831 roku wspólnie z Henrim Valentino, a w latach 1831–1846 samodzielnie, był kapelmistrzem Opéra de Paris[2]. Do jego uczniów należeli Jean-Delphin Alard, Édouard Deldevez i Hubert Léonard[1]. Był autorem pracy Méthode théoretique et practique de violon (wyd. Paryż 1835)[1][2][4]. Sporadycznie także komponował, napisał m.in. 2 koncerty skrzypcowe[1][2].
Jako dyrygent poprowadził premierowe wystawienia licznych oper, m.in. Wilhelma Tella Gioacchino Rossiniego, Roberta Diabła i Hugonotów Giacomo Meyerbeera, Benvenuto Celliniego Hectora Berlioza czy Żydówki Jacques’a Fromentala Halévy’ego[1][2][4]. Był propagatorem muzyki Ludwiga van Beethovena, poprowadził pierwsze paryskie wykonania jego I, III, V i IX symfonii[4]. Zgodnie z ówczesną praktyką dyrygował z pozycji pierwszego skrzypka, przy pomocy smyczka[1][2]. W 1828 roku założył i przez dwie dekady prowadził orkiestrę Sociéte des Concerts du Conservatoire[1][2][3]. Swoją działalnością wydatnie przyczynił się do podniesienia poziomu gry orkiestrowej[1][2].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i j k l Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 4. Część biograficzna hij. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1993, s. 4–5. ISBN 83-224-0453-0.
- ↑ a b c d e f g h i j k l Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1408. ISBN 978-0-02-865528-4.
- ↑ a b c d e The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 343–344. ISBN 0-674-37299-9.
- ↑ a b c d e John Michael Cooper: Historical Dictionary of Romantic Music. Lanham: Scarecrow Press, 2013, s. 259. ISBN 978-0-8108-7230-1.