François Barthélemy

Ten artykuł od 2010-09 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

François-Marie, marquis de Barthélemy

François-Marie, marquis de Barthélemy (ur. 20 października 1747 w Aubagne, departament Delta Rodanu, zm. 3 kwietnia 1830 w Paryżu) – margrabia, francuski dyplomata i polityk.

Jego wuj opat (i znany akademik) Jean-Jacques Barthélemy wykształcił go na dyplomatę. Protegował go Książę Étienne-François de Choiseul, przyjaciel wuja. Gdy Jean-Balthazar d'Adhémar był francuskim ambasadorem w Londynie, de Barthélemy pomagał mu pełnić tę funkcję. W 1784 musiał przejściowo zastępować go, ze względu na zły stan zdrowia d'Adhémara. Gdy w 1787 roku d'Adhémara zastąpił Anne-César de La Luzerne de Barthélemy pozostał sekretarzem ambasady.

Sławę François-Marie zyskał jako pełnomocny minister republiki francuskiej w Szwajcarii, podpisał w 1795 pokój z Prusami w Bazylei i Hiszpanią. Od 1797 roku członek Dyrektoriatu. W tym też roku został zesłany do Kajenny jako rojalista. Uciekł stamtąd do Anglii, a następnie powrócił do kraju w 1799 na wezwanie Napoleona Bonaparte, zostając rok później wiceprezydentem Senatu. W roku 1814 przeszedł na stronę wrogów Napoleona. W latach 1814-1819 pełnił urząd ministra.