François Léotard

François Léotard
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

26 marca 1942
Cannes

Zawód, zajęcie

polityk

François Léotard (ur. 26 marca 1942 w Cannes[1]) – francuski polityk i samorządowiec, parlamentarzysta oraz minister, lider Partii Republikańskiej i Unii na rzecz Demokracji Francuskiej. Brat aktora Philippe Léotarda[2].

Życiorys

W młodości krótko był działaczem lewicowej Parti socialiste unifié, brał udział w akcjach przeciwko wojnie algierskiej. Później przygotowywał się do życia zakonnego w jednym z opactw benedyktyńskich[3][4]. Podjął jednak studia prawnicze na Uniwersytecie Paryskim, następnie kształcił się w Instytucie Nauk Politycznych w Paryżu oraz w École nationale d’administration, uzyskując promocję w 1973[4]. Pracował na stanowiskach urzędniczych w prefekturach, był również członkiem gabinetu politycznego ministra spraw wewnętrznych Michela Poniatowskiego[5].

Zaangażował się w działalność polityczną w ramach francuskiej centroprawicy. Zajmował różne stanowiska w administracji samorządowej. W 1977 objął urząd mera Fréjus[2]. Miejscowością tą kierował do 1997. Zasiadał również w radzie departamentu Var (1977–1988) oraz regionu PACA (1998–2004). W 1978 po raz pierwszy został wybrany do Zgromadzenia Narodowego w jednym z okręgów departamentu Var. Z powodzeniem ubiegał się o reelekcję w wyborach krajowych w 1981, 1986, 1988 i 1993, wyborach uzupełniających w 1995 i wyborach krajowych w 1997[1].

W latach 1982–1988 kierował Partią Republikańską jako jej sekretarz generalny, następnie do 1990 jako jej przewodniczący. Ponownie był przewodniczącym tego ugrupowania w latach 1995–1997[6]. Od marca 1986 do maja 1988 sprawował urząd ministra kultury i komunikacji w rządzie, którym kierował Jacques Chirac. Ponownie w skład francuskiego gabinetu wszedł w marcu 1993 – w rządzie Édouarda Balladura został ministrem stanu i ministrem obrony[1]. W kampanii prezydenckiej w 1995 wsparł urzędującego premiera[1], po zwycięstwie Jacques’a Chiraca w maju 1995 odszedł z rządu[1]. W 1996 został przewodniczącym federacyjnej Unii na rzecz Demokracji Francuskiej. W okresie pełnienia przez niego tej funkcji z UDF wystąpiła Demokracja Liberalna, powołana z przekształcenia Partii Republikańskiej. W tym samym roku François Léotard zrezygnował z kierowania partią, został zastąpiony przez François Bayrou[7].

W 2001 złożył mandat deputowanego[1], po czym z uwagi na stan zdrowia wycofał się z aktywnej działalności politycznej[2]. W 2004 został skazany na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania za nielegalne finansowanie Partii Republikańskiej[8]. W 2007 wspierał kandydaturę Nicolasa Sarkozy’ego na urząd prezydenta[2].

Przypisy

  1. a b c d e f François Léotard na stronie Zgromadzenia Narodowego XI kadencji. [dostęp 2016-08-11]. (fr.).
  2. a b c d Francois Léotard: biographie. over-blog.com, 1 kwietnia 2011. [dostęp 2016-08-11]. (fr.).
  3. Un jour, un destin: „les frères Léotard, à la vie, à la mort”. nouvelobs.com, 30 października 2013. [dostęp 2016-08-11]. (fr.).
  4. a b François Léotard. munzinger.de. [dostęp 2016-08-11]. (niem.).
  5. Biographie François Léotard. programme-tv.net, 30 października 2013. [dostęp 2016-08-11]. (fr.).
  6. Démocratie Libérale (DL): Organigramme. france-politique.fr. [dostęp 2016-08-11]. (fr.).
  7. Union pour la démocratie française (UDF): Chronologie. france-politique.fr. [dostęp 2016-08-11]. (fr.).
  8. Donnedieu de Vabres et Léotard condamnés. rtl.fr, 16 lutego 2004. [dostęp 2016-08-11]. (fr.).

Media użyte na tej stronie

President Chirac (cropped).jpg
Autor: Author : -- Eric Pouhier
Photography by Eric Pouhier.
Cropping by PFHLai, Licencja: CC BY-SA 2.5
French president Jacques Chirac
Édouard Balladur and Raymond Barre.jpg
Autor: World Economic Forum, Licencja: CC BY-SA 2.0
Édouard Balladur and Raymond Barre, who have both been Prime Ministers of France, at the World Economic Forum in 1987. Also on the picture, Wilfried Martens.
Francés Leotard.jpg
Autor: Annabelle deFC, Licencja: CC BY-SA 3.0
François Léotard en dédicace à Toulon, à la librairie Charlemagne.